به گزارش گروه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، رضا امراللهی، رئیس اسبق سازمان انرژی اتمی ایران و استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مقاله‌ای کوتاه در خصوص ایده کنسرسیوم و تاریخچه این طرح نوشت: شاید همه مردم عزیز ایران به ویژه جوانان کشورمان به یاد نیاورند که ایران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با فرانسه و چهار کشور اروپایی برای تهیه سوخت نیروگاه‌های اسمی کشورهایشان، کنسرسیومی را در فرانسه بنا نهادند که به کارخانه «غنی‌سازی اردیف» مشهور شد و ایران در سال 1354 برای عضویت در کارخانه اردیف به فرانسه دو میلیارد دلار وام داد. 

وی افزود: قرار بود ایران بتواند برای 10 نیروگاه اتمی که بعدا احداث خواهد کرد، حق برداشت سوخت از این کارخانه را داشته باشد. پس از پیروزی انقلاب بدون هیچ دلیلی فرانسه ساخت نیروگاه اتمی در حال ساخت در دارخوین را رها کرد و رفت.

امراللهی ادامه داد: پس از مدتی مدیران شرکت کنسرسیوم اردیف و مقامات دولتی فرانسه به اینجانب که نماینده و صاحب سهام ایران در آن کارخانه بودم، اعلام کردند که علیرغم قراداد موجود و پول پرداخت شده برای سوخت نیروگاه اتمی، اورانیومی تحویل نخواهند داد. فرانسه توجیه می‌کرد شما که نفت دارید، برای چه نیروگاه اتمی می‌خواهید در حالی که 3 سال بود که در کنار رود کارون مشغول ساخت نیروگاه اتمی بود و درست در همان زمان بیش از 90 درصد برق فرانسه از نیروگاه‌های اتمی گرفته می‌شد. و در پاسخ ما که چرا قبل از شراکت و پول گرفتن از ایران و شروع به همکاری و ساخت کارخانه این حرف‌ها را نگفتید و بعد از 5 سال و این‌همه خسارت این حرف‌ها را می‌زنید، سکوت کرده و پاسخی نداشتند.

رئیس اسبق سازمان انرژی اتمی ایران خاطرنشان کرد: اینجا بود که ایران معنی کنسرسیوم غنی سازی اورانیوم آن‌هم در خارج کشور را فهمید و متوجه شد که «آزموده را آزمودن خطاست». تجربه کنسرسیوم شاه آن هم در خارج از ایران به ما نشان داد که مشارکت در کنسرسیوم غنی‌سازی به ویژه در خارج از ایران الزاما تهیه سوخت نیروگاه‌های اتمی در موقع نیاز را توجیه نمی‌کند یا به بیان دیگر عضویت در کنسرسیوم ضامن Assurance of supply  سوخت در موقع نیاز نیست.

وی تاکید کرد: امروز و پس از سی و چند سال می‌گویم همین تجربه گرانبها بود که ما را به ساخت صنعت غنی‌سازی در کشور رهنمون شد. در یک کلام آزموده را آزمودن خطاست…

انتهای پیام/