به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، بر اساس یافته‌های منتشر شده، روابط اجتماعی در بین سالمندان در مقایسه با سالمندانی که تنها هستند، با خطر کمتر مرگ مرتبط است.

محققان گفتند که چنین مشارکت اجتماعی شامل تعامل با دیگران، شرکت در گروه‌های ورزشی یا سرگرمی یا انجام کارهای خیریه می‌شود.

دکتر «اشرف ابوگرون»، محقق ارشد و استادیار دانشگاه کالیفرنیا - سانفرانسیسکو، در یک بیانیه خبری گفت: «فعال ماندن از نظر اجتماعی چیزی بیش از یک انتخاب سبک زندگی است. این امر ارتباط نزدیکی با پیری سالم‌تر و طول عمر دارد.»

برای این مطالعه، محققان نزدیک به ۲۳۰۰ آمریکایی ۶۰ ساله و بالاتر را که در یک مطالعه مداوم در مورد سلامت و بازنشستگی شرکت داشتند، پیگیری کردند.

به عنوان بخشی از این پروژه، شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌هایی را پر کردند که سبک زندگی آنها، از جمله فعالیت‌های اجتماعی‌شان را نشان می‌داد.

محققان سالمندان را بر اساس اینکه آیا مشارکت اجتماعی بالا، متوسط یا پایینی داشتند، به سه گروه تقسیم کردند و سپس تجزیه و تحلیل کردند که آیا اجتماعی بودن آنها تأثیری بر سلامت یا طول عمر آنها دارد یا خیر.

نتایج نشان داد که مشارکت اجتماعی بالا و متوسط، هر دو، خطر مرگ را به میزان ۴۲٪ و ۴۷٪ در مقایسه با معاشرت کم، کاهش می‌دهند.

انواع خاصی از مشارکت اجتماعی، کاهش خطر مرگ را پیش‌بینی می‌کردند، از جمله:

• ۵۱٪ کاهش خطر مرگ با انجام کارهای داوطلبانه یا خیریه.

• ۲۸٪ کاهش خطر مرگ در صورت شرکت در باشگاه‌های اجتماعی یا ورزشی.

• ۱۸٪ کاهش خطر مرگ در صورت بازی سالمندان با نوه‌هایشان.

محققان گفتند که به نظر می‌رسد اجتماعی ماندن، پیری بیولوژیکی فرد را کند می‌کند. همچنین باعث افزایش فعالیت بدنی در بین سالمندان می‌شود و به افزایش سلامتی آنها کمک می‌کند.

ابوگرون گفت: «این نتایج تأکید می‌کند که چگونه شرکت در زندگی اجتماعی به سلامت بهتر در افراد مسن‌تر کمک می‌کند.»