حاج اسماعیلی، فعال حوزه کارگری در گفت‌وگو با خبرنگاراقتصادی خبرگزاری تسنیم, درباره اینکه چرا کاهش نرخ بیکاری در جامعه احساس نمی شود گفت:واقعیت این است که بحث آمار گیری در کشور دچار مشکل است. به همین دلیل است که آمارها بیانگر کاهش نرخ بیکاری در جامعه است, اما واقعیت چیز دیگری است. نمونه این موضوع را در بحث یارانه ها و نفوس مسکن داریم,‌بخش زیادی از جامعه به نوع دهک بندی ها اعتراض دارند, چرا که آمار گیری‌ها دقیق نبوده است.

 حاج اسماعیلی با بیان اینکه در حوزه اشتغال در بحث آمار گیری دچار انحراف هستیم گفت:تأکیدات این است که برای محاسبه آمار اشتغال باید از روش های استاندارد و بین المللی استفاده شود. اما به لحاظ جانمایی و موقعیت و زیرساخت شرایط بین المللی را نداریم و همین مسئله باعث خطا در محاسبات می شود. مثلاً‌یکی از موضوعات در آمار اشتباه این است که اگر کسی دو ساعت در هفته کار کند شاغل به حساب می آید, اما این تعریف برای ایران با شرایط دشوار اقتصادی واقعا معنایی ندارد.

وی با تأکید بر اینکه کاهش نرخ بیکاری به معنی کاهش نرخ بیکاری عمومی نیست گفت:در بخش های مختلف مانند جوانان ,فارغ التحصیلان و زنان نرخ بیکاری بالا داریم.

حاج اسماعیلی افزود: این ادعا که کارخانه کارگر می خواهد اما نیروی کار نمی رود صحیح نیست.  ارزیابی دقیق از طریق موسسات معتبر  انجام نشده است و این ادعا را قبول نداریم. چرا که هنوز نرخ بیکاری در کشور به صورت عمومی بالای 7.2درصد است.در رابطه با گروه فارغ التحصیلان,‌جوانان و زنان که بیشترین مشارکت را در تولید دارند نرخ بیکاری بالایی داریم.

 وی ادامه داد:بیش از 40درصد بیکاران را فارغ التحصیلان تشکیل می دهند. در زنان نرخ بیکاری بیش از 23درصد است. نرخ مشارکت زنان 14.5درصد است. ما انتظارمان این است که نرخ مشارکت زنان حدود 50درصد افزایش یابد. چرا که تحصیل کرده هستند و سن ازدواج افزایش یافته است. تمکن مالی که خانواده می توانست توسط زنان داشته باشد,‌کاهش یافته است. خانم ها نیازمند استقلال مالی هستند,این ها موارد متعددی است که نیاز به حمایت شغلی دارند.

این کارشناس بازار کار با بیان اینکه سه بخش جمعیتی در کشور جویای کار هستند گفت: کاهش نرخ بیکاری عمومی نباید گول زننده باشد, بلکه باید نرخ مشارکت اقتصادی افزایش یابد. در حال حاضر نرخ مشارکت اقتصادی بسیار پایین است. زمانی که نرخ مشارکت کاهش یابد, جمعیت فعال هم کوچک می شود و نمی تواند بزرگ باشد. یکی از اصلی ترین دلایل کاهش نرخ بیکاری, کاهش میزان مشارکت است. زمانی که مشارکت پایین باشد, یعنی جمعیت فعال رشد نداشته است, بنابر این بیکاری هم نمی تواند افزایش یابد.

این کارشناس بازار کار دلیل دیگر برای کاهش نرخ بیکاری را خروج نیروی کار از بازار کار خواند و گفت: به دلایل مختلف بخشی از نیروی کار از صف یافتن شغل خارج شده است, یا به مهاجرت فکر کرده است یا به سمت مشاغل غیر رسمی که درآمد بیشتری دارد رفته اند. بارها شنیده اید که می گویند  کار هست کارگر نیست.البته که این موضوع در کشور ارزیابی دقیقی نشده است. اما اگر چنین باشد, دلیل آن عدم دستمزد کافی و نبود شرایط مناسب برای کار است. در حالت کلی این نیست که می گویند بیکاری کاهش یافته است و بیکار نداریم. اتفاقا بیکاران در کشور وجود دارد اما تمایلی برای کار ندارند.

حاج‌اسماعیلی با اشاره به بازار غیر رسمی و دلالی گفت: زمانی که در کشور دلالی و واسطه گری و مشاغل کاذب باشد,‌خود به خود بازار رسمی کوچک می شود,‌در همین راستا اقتصاد کوچک می شود و این باعث می شود, که شاهد کوچک شدن جمعیت فعال باشیم. شرایط درآمدی و نبود روابط کاری سنگین باعث رشد مشاغل غیررسمی و کوچک شدن بازار کار رسمی می شود. همین این موارد در کاهش نرخ بیکاری تأثیر  دارد وگرنه واقعیت این نیست که رشد اقتصادی،توسعه اقتصادی و اشتغالزایی خاصی انجام شده باشد.

انتهای پیام/