خبرگزاری تسنیم ـ قدرت‌الله غلمانی؛ امام خمینی(ره)، بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، از رهبرانی بود که با صراحت و قاطعیت موضع خود را نسبت به رژیم صهیونیستی و مسأله فلسطین اعلام کرد. از همان آغاز نهضت اسلامی، مسئله فلسطین و اشغال‌گری رژیم صهیونیستی از محورهای ثابت در بیانات امام بود. عباراتی مانند «اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود» یا «اسرائیل غده سرطانی است» از جمله مشهورترین سخنان ایشان هستند که به‌ویژه در سطح رسانه‌های بین‌المللی بازتاب گسترده‌ای یافته‌اند. اما برای درک درست این مواضع، باید آن‌ها را در چارچوب فکری، ارزشی و سیاسی امام تحلیل کرد.

نگاه اصولی و راهبردی امام خمینی به مسأله فلسطین

امام خمینی مسأله فلسطین را تنها یک موضوع قومی یا منطقه‌ای نمی‌دانست، بلکه آن را بخشی از نبرد تاریخی حق و باطل، و مصداقی از ظلم آشکار در عصر جدید معرفی می‌کرد. از دیدگاه امام، اسرائیل تجسم استعمار نو و مظهر سلطه‌طلبی غرب، به‌ویژه آمریکا، در قلب دنیای اسلام بود. به همین دلیل، حمایت از فلسطین و مبارزه با صهیونیسم برای ایشان نه یک امر شعاری، بلکه تکلیفی اسلامی، انسانی و اخلاقی بود.

امام خمینی ( ره) در سال 1358، یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، آخرین جمعه ماه رمضان را «روز جهانی قدس» اعلام کرد. این تصمیم، اقدامی نمادین اما بسیار مؤثر برای جهانی‌سازی مسأله فلسطین بود. امام در پیامی به این مناسبت فرمودند: «من از عموم مسلمانان جهان و دولت‌های اسلامی می‌خواهم که برای کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن، به‌ویژه آمریکا، همدست شوند و جمیع مسلمانان جهان را دعوت می‌کنم آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را… به عنوان روز قدس انتخاب نمایند.»

با این اقدام، امام خمینی فلسطین را از انحصار کشورهای عربی خارج کرد و به دغدغه‌ای اسلامی و حتی انسانی در سطح جهان تبدیل نمود.

تفسیر درست از عبارت «محو اسرائیل»

یکی از پرچالش‌ترین تعابیر امام، جمله معروف «اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود» است که نخستین بار در سال 1343، در واکنش به لایحه کاپیتولاسیون و وابستگی روزافزون رژیم پهلوی به آمریکا و صهیونیسم، بیان شد. این جمله، که بارها از سوی رسانه‌های غربی به‌عنوان دعوت به نسل‌کشی یهودیان تفسیر شده است، در واقع ناظر به پایان رژیم اشغالگر و نامشروع اسرائیل است، نه حذف فیزیکی مردم یهود.

امام خمینی میان «صهیونیسم» به‌عنوان یک ایدئولوژی اشغال‌گرایانه و ضد انسانی، و «یهودیان» به‌عنوان پیروان یک دین الهی تمایز قائل بود. ایشان در بیانات متعددی تأکید کرد که مخالفت با صهیونیسم، به‌معنای دشمنی با یهود نیست. حتی در اسناد و گفته‌های امام، بارها از یهودیان مظلوم و مخالف با رژیم صهیونیستی نیز حمایت شده است.

بنابراین، منظور امام از «محو اسرائیل»، محو ساختار اشغال‌گر، نژادپرست و متجاوزی است که بر پایه ظلم و زور، سرزمین یک ملت را تصاحب کرده و مردم آن را آواره و قتل‌عام کرده است. امام خمینی همواره راه‌حل مسأله فلسطین را بازگشت آوارگان، برگزاری همه‌پرسی آزاد با مشارکت ساکنان اصیل فلسطین (اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی) و تعیین نوع حکومت توسط خود آنان می‌دانست.

اسرائیل به‌ مثابه تهدیدی برای جهان اسلام

در منطق امام، اسرائیل تنها مسأله‌ای برای فلسطینی‌ها نبود، بلکه خطری مشترک برای همه مسلمانان به شمار می‌رفت. ایشان با صراحت اعلام می‌کرد که رژیم صهیونیستی به‌دنبال تجزیه، اختلاف‌افکنی و سیطره بر دنیای اسلام است. حمایت‌های مالی، نظامی و سیاسی غرب از اسرائیل، و سکوت یا همراهی برخی کشورهای عربی، موجب شده بود که امام خمینی صهیونیسم را به‌عنوان یکی از اضلاع مثلث شوم استعمار، استبداد و اشغال‌گری معرفی کند.

بر این اساس، مبارزه با اسرائیل برای امام خمینی جزئی از جهاد بزرگ برای رهایی امت اسلامی از سلطه‌پذیری بود. به همین دلیل، حمایت از مقاومت فلسطینی، مقابله با عادی‌سازی روابط، و تبیین ماهیت واقعی رژیم صهیونیستی، همواره از خطوط اصلی گفتمان انقلاب اسلامی باقی مانده است.

بیانات امام خمینی درباره اسرائیل، برخلاف تبلیغات مغرضانه، دعوت به خشونت کور یا نسل‌کشی نیست. آنچه امام خواستار آن بود، پایان دادن به یک ساختار سیاسی نامشروع است که با اشغال، تبعیض، و جنایت شکل گرفته و تداوم یافته است. این موضع‌گیری، نه‌تنها در چارچوب اصول اسلامی و انسانی می‌گنجد، بلکه با قواعد حقوق بین‌الملل درباره حق تعیین سرنوشت ملت‌ها نیز هم‌خوانی دارد.

امام خمینی با جسارت، حقیقتی را فریاد زد که بسیاری از رهبران جهان از گفتن آن واهمه داشتند. امروز نیز صدای او از زبان میلیون‌ها مسلمان و انسان آزاده در سراسر جهان شنیده می‌شود؛ صدایی که خواهان عدالت، آزادی و پایان اشغالگری است.

انتهای پیام/