خبرگزاری مهر - امور استان‌ها: شهر بندری چابهار، به عنوان یک شهر توریستی با موقعیتی راهبردی در ساحل دریای عمان (جنوب استان سیستان و بلوچستان) که می‌تواند به عنوان دروازه توسعه جنوب‌شرق ایران بدرخشد، سال‌هاست با چالش‌های مزمنی در حوزه تأمین آب شرب و مدیریت فاضلاب شهری مواجه است. علی‌رغم قرار گرفتن در مجاورت منابع آبی عظیم، کمبود زیرساخت‌های لازم، نبود مدیریت یکپارچه، عدم توجه به بهداشت و زیبایی شهری و همچنین ضعف در سرمایه‌گذاری، موجب شده این منطقه محروم همچنان با مشکلات ابتدایی زیستی مواجه باشد؛ مسائلی که مستقیماً بر کیفیت زندگی، سلامت عمومی و روند توسعه منطقه تأثیر منفی گذاشته‌اند.

آب شرب؛ بحران در قلب ساحل

آب دریا است، اما قابل استفاده نیست. دستگاه‌های شیرین‌سازی وجود ندارند یا ناقص‌اند. منابع زیرزمینی بیش از حد مصرف شده و شور شده‌اند. مردم چاره‌ای ندارند جز خرید و ایستادن در صف‌های آب که زندگی را برای مردم بومی این منطقه سخت کرده است.

کارشناسان دلیل این بحران را در نبود تأسیسات شیرین‌سازی کافی، ضعف در مدیریت منابع زیرزمینی، نبود سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انتقال آب از مناطق مجاور و عدم‌هماهنگی در توزیع عادلانه آب بین شهر و روستاها می‌دانند.

فاضلاب؛ زخم باز در کوچه‌های چابهار

اما مسئله آب چابهار در اینجا ختم نمی‌شود؛ در کنار این بحران، یکی از معضلات جدی دیگر در چابهار، وضعیت اسف‌بار فاضلاب شهری است. در بسیاری از معابر، فاضلاب خانگی به‌صورت روباز در کوچه‌ها جریان دارد. نبود شبکه استاندارد دفع فاضلاب، موجب سرریز شدن پساب‌ها و جاری شدن آن‌ها در سطح معابر شهری و روستایی شده است.

یکی از شهروندان ساکن در خیابان امام خمینی (ره) چابهار در گفت و گو با خبرنگار مهر گفت: بچه‌ها همه روزه در کوچه‌ها بازی می‌کنند و افراد زیادی از این معابر عبور می‌کنند که متأسفانه خیلی از این کوچه‌ها پُر از فاضلاب بوده که مانند رود در کوچه‌ها جریان دارد. بوی تعفن همه جا پخش می‌شود که سلامتی کودکان داخل کوچه و اهالی ساکن در آن کوچه را به شدت تهدید می‌کند. به همین منظور از اداره آب و فاضلاب، فرمانداری و منطقه آزاد چابهار درخواست داریم این مسئله مهم را با جدیت پیگیری کرده و برای رفع آن چاره اندیشی کنند.

خطر تکثیر حشرات خطرناک مانند پشه آئدس

شهروند دیگر چابهاری سعدیه آذرمینا در گفت و گو با خبرنگار مهر تصریح کرد: وضعیت نامناسب فاضلاب شهری، شایسته منطقه‌ای با عنوان منطقه آزاد یا شهر تجاری و توریستی چابهار نیست. مگس‌ها و پشه‌ها، به‌ویژه گونه‌هایی مانند پشه آئدس، که کشنده و ناقل بیماری‌های خطرناکی چون تب دِنگی‌اند، در همین فاضلاب‌ها تکثیر می‌شوند. نه خبری از پاک‌سازی است، نه پروژه‌های نیمه‌کاره فاضلاب به سرانجام می‌رسد.

این شهروند چابهاری خاطر نشان کرد: پیامدهای این وضعیت تنها به تهدید سلامت عمومی محدود نمی‌شود؛ تخریب آسفالت معابر، فرسایش زیرساخت‌های شهری و تحمیل هزینه‌های هنگفت به شهرداری، از دیگر آثار روان بودن فاضلاب در معابر شهری است. وقتی حال و روز شهر توریستی تجاری چابهار این است، می‌توان به شرایط نامناسب‌تر در روستاهای اطراف چابهار و شهرستان‌هایی چون کنارک، زرآباد و دشتیاری نیز پی برد.

شهر چابهار در فاصله ۷۰۵ کیلومتری در جنوب شهر زاهدان است که جمعیتی بالغ بر ۱۵۰,۰۰۰ نفر دارد. بر اساس برخی گزارش‌ها، حدود ۴۰ الی ۵۰ درصد جمعیت این شهر حاشیه نشین هستند که به عنوان یکی از شهرهای با درصد بالای حاشیه‌نشینی در ایران محسوب می‌شود.