به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، ظرفیت اسمی تولید برق کشور در مرز 95 هزار مگاواتی است و از این رقم 1000 مگاوات، سهم انرژی اتمی است. در واقع تولید برق هسته‌ای سهمی حدودا 1.2 درصد در ظرفیت اسمی تولید برق کشور دارد.

در طول سال، بیش از 80 درصد و در ایام گرم تابستان بیش از 90 درصد تولید برق کشور از نیروگاه های حرارتی صورت می‌گیرد، درواقع وابستگی تأمین برق کشور به سوخت‌های فسیلی (گاز و سوخت مایع) بیش از 80 درصد است.

انرژی‌های تجدیدپذیر، نیروگاه‌های برق‌آبی، تولید پراکنده، مولدهای خود تأمین و اتمی، همه و همه کمتر از 20 درصد برق کشور را تأمین می‌کنند. نکته‌ مهمی که وجود دارد، فاصله بین ظرفیت اسمی تا ظرفیت واقعی تولید برق کشور است.

نیروگاه‌های حرارتی که بیشترین میزان ظرفیت اسمی تولید برق کشور را به خود اختصاص داده‌اند، بر اساس شرایط ایزو طراحی شده‌اند؛ یعنی میزان ظرفیت عملی تولید برق آنها، در شرایطی که دما و فشار محیطی نیروگاه، نزدیک‌تر به شرایط ایزو باشد، نزدیک‌تر به ظرفیت اسمی است و هرچه از این شرایط فاصله بگیرد، میزان تولید آنها نیز کاهش می‌یابد.

برای نیروگاه‌های برق‌آبی نیز میزان تولید بستگی به میزان ذخایر آبی سدها دارد. نیروگاه‌های تجدیدپذیر نیز راندمانی حدودا 20 درصد دارند و فاصله میزان تولید برق آنها با ظرفیت نصب شده، فاصله معناداری است.

در بین تمامی انواع نیروگاه‌ها، فقط نیروگاه اتمی است که ظرفیت عملی تولیدی نزدیک و حتی برابر با ظرفیت اسمی خود دارد و پایداری تولید در این نوع نیروگاه، یک پایداری قابل اتکا برای شبکه برق کشور است.

در ایران سال‌هاست که توسعه ظرفیت اتمی تولید برق در دستور کار بوده، اما اقدام اجرایی برای آن صورت نگرفته است. محمد اسلامی، معاون رییس‌جمهور و رییس سازمان انرژی اتمی در روزهای اخیر به این موضوع اشاره کرد و گفت: "پروژه عظیم طرح تولید 20هزار مگاوات برق هسته‌ای عملاً کلید خورده است و شرکت‌های مجری نیز به‌صورت پروژه‌ای تشکیل شده‌اند تا با حمایت‌های دولتی، کار را پیش ببرند."

وی افزود: "حدود 20 سال است که مقام معظم رهبری بر تولید 20هزار مگاوات برق هسته‌ای تأکید داشته‌اند که ما به‌دنبال تحقق این امر هستیم. نیروگاه اتمی بوشهر در 10 سال گذشته، 72 میلیارد کیلووات‌ساعت برق تولید کرده و موجب صرفه‌جویی معادل 110 میلیون بشکه نفت شده است، در حالی که قیمت تمام‌شده ساخت آن حدود یک میلیارد یورو بوده است."

در شرایطی که ایران با رشد جمعیت، توسعه صنایع و افزایش مصرف انرژی روبه‌رو است، انرژی هسته‌ای به‌عنوان یک راهکار راهبردی برای تقویت امنیت انرژی، کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و حرکت به‌سوی توسعه پایدار، جایگاه ویژه‌ای در سیاست‌های کلان کشور یافته است.

با وجود منابع غنی نفت و گاز، اتکای بیش‌ازحد به این منابع، کشور را در برابر نوسانات بازار جهانی و محدودیت‌های زیست‌محیطی آسیب‌پذیر کرده است. انرژی هسته‌ای می‌تواند به ایران کمک کند تا سبد انرژی خود را متنوع کرده و بخشی از برق مورد نیاز کشور را از منبعی پاک، پایدار و قابل اتکا تأمین نماید.

راه‌اندازی واحد اول نیروگاه اتمی بوشهر با ظرفیت تولید 1000 مگاوات برق، نقطه عطفی در برنامه هسته‌ای کشور بوده است. این نیروگاه، ضمن کاهش بار مصرف گاز در بخش تولید برق، سالانه از انتشار میلیون‌ها تُن دی‌اکسید کربن جلوگیری می‌کند. برنامه‌ریزی برای توسعه واحدهای دوم و سوم این نیروگاه نیز در دستور کار سازمان انرژی اتمی قرار دارد.

استفاده از انرژی هسته‌ای به‌ویژه در شرایط کم‌آبی و تغییرات اقلیمی، گزینه‌ای منطقی برای ایران محسوب می‌شود. رآکتورهای هسته‌ای برخلاف نیروگاه‌های حرارتی، وابستگی مستقیم به منابع آبی ندارند و با انتشار نزدیک به صفر گازهای گلخانه‌ای، نقش مهمی در تحقق تعهدات زیست‌محیطی ایران ایفا می‌کنند. همچنین، توسعه صنعت هسته‌ای، ضمن اشتغال‌زایی در بخش‌های مهندسی، ساخت، و فناوری، موجب ارتقاء جایگاه فناورانه کشور در منطقه می‌شود.

با توجه به شرایط ژئوپلیتیکی، ضرورت حفظ امنیت انرژی، و اهداف توسعه‌ای کشور، انرژی هسته‌ای برای ایران نه‌تنها یک انتخاب فنی، بلکه یک راهبرد ملی محسوب می‌شود. ادامه مسیر توسعه این فناوری با رعایت اصول ایمنی، شفافیت و همکاری‌های بین‌المللی، می‌تواند ایران را به یکی از بازیگران اصلی در حوزه انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای در منطقه تبدیل کند.

انتهای پیام/