حجت‌الاسلام و المسلمین امین رصاف، مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به نامگذاری امام جواد (ع) به عنوان «پرهیزکارترین مولود» در شیعه، دو ویژگی برجسته ایشان «پرهیزکارترین زمان خویش» و «بخشنده» بودن را عنوان کرد و گفت: به همین دلیل، ایشان به ترتیب به القاب «تقی» و «جواد» معروف شدند.

وی با بیان اینکه دوران زندگی امام جواد (ع) بسیار پرالتهاب بود و ایشان مصیبت‌ها و مشکلات فراوانی را متحمل شدند، ادامه داد: اوج سختی و مظلومیت یک شخصیت در این است که در خانه خویش نیز با مظلومیت زندگی کند، و امام جواد (ع) همه این مشکلات را پذیرفتند.

مدرس سطوح عالی حوزه علمیه قم با تأکید بر علم فراوان امام جواد (ع) از همان کودکی، افزود: این موضوع باعث تعجب همگان بود. مناظرات ایشان با یحیی بن اکثم در تاریخ نقل شده است و مأمون بارها ایشان را آزمود تا بتواند جنبه علمی این امام بزرگوار را تضعیف کند، اما موفق نشد.

حجت‌الاسلام رصاف در ادامه، به نقل داستانی از مواجهه امام جواد (ع) با مأمون پرداخت و گفت: روزی مأمون به قصد شکار از کاخ خود خارج شد و در بین راه به جمعی از کودکان رسید که مشغول بازی بودند. امام جواد (ع) نیز همراه آن‌ها مشغول بازی بود. وقتی بچه‌های کوچه مأمون را دیدند، پا به فرار گذاشتند، اما امام جواد (ع) در جای خود ایستاد و بی آنکه وقار و آرامشش را از دست بدهد، منتظر ماند تا مأمون به ایشان رسید. مأمون از جلالت و متانت آن حضرت تعجب کرد و پرسید: تو چرا مثل بچه‌های دیگر از سر راه من کنار نرفتی؟ حضرت فرمود: ای خلیفه! راه تنگ نبود که لازم باشد آن را برای تو باز کنم. خلافی هم مرتکب نشده بودم که بخواهم از تو فرار کنم.

وی ادامه داد: مأمون از آن‌جا دور شد و وقتی به صحرا رسید، پرنده‌ای در آسمان نظرش را جلب کرد و باز شکاری را به هوا فرستاد تا او را شکار کند. پس از مدتی که باز برگشت، در منقارش یک ماهی ریز بود که هنوز جان در بدن داشت! مأمون متعجب شد که چگونه می‌شود از آسمان ماهی زنده آورد. آن ماهی را در دست گرفت و برگشت و دوباره به همان محل بازی کودکان رسید. بچه‌ها دوباره گریختند و امام جواد (ع) دوباره در جای خود ایستاد. مأمون گفت: ای محمد! اگر گفتی در دست من چیست؟ حضرت فرمود: حق تعالی چندین دریا خلق کرده که ابرها از آن‌ها به هوا بلند می‌شوند و ماهی‌های خیلی ریز همراه ابرها به بالا می‌روند و بازهای شکاری پادشاهان، آن‌ها را شکار می‌کنند و پادشاهان آن‌ها را در دست خود پنهان می‌کنند تا به وسیله آن برگزیدگان از سلاله نبوت را امتحان کنند. مأمون از این علم و سخن متعجب شد.

عضو جامعه اساتید حوزه‌های علمیه فارس، با تأکید بر اینکه امام جواد (ع) در سنین کودکی به امامت رسید و به علوم مختلف، علوم آشکار و پنهان، آگاه بود، این موضوع را نشانه فخر و حقانیت شیعه دانست و افزود: شیعه باید به این موضوع افتخار کند که حتی کودکان اهل بیت (ع) در کودکی چنین عالم هستند.

حجت‌الاسلام رصاف در پایان، با اشاره به اینکه توجه امام جواد (ع) به کسانی که از ایشان درخواستی داشته باشند، بسیار زیاد است و به همین دلیل به «باب‌المراد» معروف شده‌اند، تصریح کرد: متأسفانه این شخصیت بزرگ در سنین ۲۵ سالگی مظلومانه به شهادت رسید.