به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، در حوالی دریاچه ارومیه، قایق‌های ماهیگیران زنگ‌زده بر خاک ترک‌خورده جامانده‌اند. در تالاب هورالعظیم، نیزارهایی که زمانی مأمن صیادان بودند، زیر لایه‌ای از گردوغبار دفن شده‌اند. در تالاب بختگان، کشاورزان خسته از زمین‌های بی‌محصول به فکر کوچ افتاده‌اند و در گاوخونی، زنجیره‌ای از معیشت سنتی ازهم‌ پاشیده است.

تالاب‌های ایران روزگاری قلب تپنده حیات در مناطق خشک و نیمه‌خشک کشور بودند، اما حالا براساس اعلام سازمان حفاظت محیط‌زیست بیش از ۷۰درصد تالاب‌ها یا خشک شده‌اند یا در آستانه نابودی قرار دارند. خشک‌شدن تالاب‌های بزرگ ایران یکی پس از دیگری، فقط یک بحران زیست‌محیطی نیست؛ بلکه فاجعه‌ای اجتماعی و اقتصادی است که زندگی هزاران خانوار بومی را به چالش کشیده است.

در قلب طبیعت ایران، جایی که تالاب‌ها روزگاری مامن پرندگان مهاجر و منبع حیات برای جوامع محلی بودند، اکنون سکوتی غم‌انگیز حاکم است. تالاب‌های ایران که زمانی معیشت هزاران نفر را تضمین می‌کردند، در چنگال خشکسالی گرفتار شده‌اند. برای مردم محلی که زندگی‌شان به آب و خاک این تالاب‌ها گره خورده، خشک‌شدن این اکوسیستم‌ها نه‌تنها ازدست‌رفتن طبیعت، بلکه پایان امرار معاش آنهاست.‌

سازمان حفاظت محیط‌زیست در سال‌های گذشته اجرای برخی طرح‌ها را برای احیای تالاب‌ها آغاز کرده و تعدادی از این طرح‌ها همچنان در دست اجراست. 

معاون محیط دریایی و تالاب‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست با اشاره به اجرای برنامه‌های این سازمان برای بازگشت زندگی به تالاب‌ها می‌گوید: «پیشنهادها درباره تالاب هامون قرار است بعد از تصویب در ستاد ملی به یک سند الزام‌آور برای تمامی دستگاه‌ها تبدیل شود. همچنین برنامه عمل احیای تالاب‌ هامون پس از ارائه پیشنهادهای سازمان‌ها تدوین خواهد شد. در ستاد ملی تالاب‌ها برای ۲تالاب میانکاله و انزلی نیز برنامه عمل تدوین و بخش‌هایی از آن اجرایی شده است.»

احمدرضا لاهیجان‌زاده با اشاره به تلاش‌ها برای احیای دریاچه ارومیه می‌گوید: «اجرای روش‌های جدید کشاورزی در حوزه‌های آبیاری، کشت محصولات کم‌آب‌بر و همچنین معیشت جایگزین در حوضه آبریز دریاچه ارومیه از راهکارهایی است که در سال‌های اخیر در حوضه آبریز این دریاچه اجرا شده است.

دولت ژاپن نیز برای اجرای طرح‌های کشاورزی پایدار در حوضه‌های آبریز 3تالاب ارومیه، شادگان و پریشان حدود 13میلیون دلار به ایران کمک کرده است. در این طرح‌ها، مشارکت جوامع محلی و کشاورزان منطقه اهمیت ویژه‌ای دارد. کاهش مصرف آب کشاورزی برای حفظ منابع آبی و افزایش بهره‌وری برای کمک به اقتصاد محلی از اهداف اجرای این برنامه‌هاست.»‌