ایرنا: بازیگر و کارگردان «دورهمی بانوی اول» با تاکید بر این که کتاب‌ها و موضوعات و سوژه‌ها، افراد را در زمان‌های خاصی صدا می‌زنند گفت: وقتی وارد زندگی موسولینی شدم، شباهت عجیبی بین نامزد او و خودم یافتم؛ هرچه گذشت، دیدم نقش انگار برای خودم نوشته شده است.

داستان زندگی موسولینی نیز برایم جذاب بود. پدرم بسیار اهل مطالعه بود و مهم‌ترین یادگاری‌اش برای ما یک کتابخانه هزار و چند جلدی است که تعداد زیادی از آن‌ها را خوانده است. ما را هم از کودکی تشویق به مطالعه می‌کرد. مثلاً می‌گفت کتاب بخوانید، فلان کار را برایتان انجام می‌دهم، بعد بیایید خلاصه‌اش را برایم تعریف کنید. کتاب «نبرد من» هیتلر را در نوجوانی خوانده بودم. نکات جالبی درباره شخصیتی که دوگانه بود: یک آدم هنرمند لطیف، شاعر، گیاه‌خوار و در عین حال، فردی که نسل‌ها و یک نژاد را قلع و قمع کرده بود.

همه چیزهایی که می‌نویسم، جهان زنانه‌ای دارد. در حدود ۱۲، ۱۳ نمایشنامه و سه چهار کتابی که تاکنون نوشته‌ام، همه آن‌ها حاصل کلاژی (ترکیبی) از زن‌های اطرافم هستند و بخشی هم آسیب‌هایی است که خودم تجربه کرده‌ام.در همان زمان کتابی درباره زن برادر بن لادن به من هدیه داده شد. در آن کتاب، زنی که برایم جالب بود، همسر اول بن‌لادن بود؛ زنی که همیشه باردار بود، کم‌حرف، و در تمام سال‌هایی که در خانواده آن‌ها زندگی می‌کرد، دائماً در حال بارداری بود.

کمی بعد، کتاب دیگری به نام «زنان دیکتاتور» به من هدیه داده شد و دیدم این کتاب‌ها پاسخ سوالی را می‌دهند که از هستی کرده بودم: اگر این مردان قدرت جهانی داشتند، چگونه با خانواده‌شان رفتار می‌کردند؟ در نهایت، تصمیم گرفتم درباره زندگی این افراد بنویسم، ولی موضوعات بسیار مفصل و متعدد بودند. قدرت یک آزمون بشری است و آدم ها را به خود واقعی‌شان نزدیک می‌کند.