به گزارش خبرگزاری تسنیم، مگنوس کارلسن شکست‌ناپذیر با الهام از پیشگامان بزرگ شطرنج جهان پا به میدان رقابتی تازه گذاشت؛ بازی‌ منحصر به فرد با تیم منتخب جهانی. این رقابت از 4 آوریل آغاز شد و در میانه ماه می به پایان رسید؛ اما نه با نتیجه‌ای که قوی‌ترین شطرنج‌باز جهان انتظارش را داشت.

این استاد بزرگ نروژی اکنون در حال ترویج شطرنج آزاد یا شطرنج 960 است. همان‌گونه که در اینجا آن را شطرنج فیشر می‌نامیم. هر کسی می‌توانست در این دوئل با یکی از بزرگترین نوابغ تاریخ شطرنج شرکت کند. حرکات «تیم جهانی» از طریق رأی‌گیری کاربران در وب‌سایت شطرنج جهان تبیین می‌شد؛ سایتی که خود نیز نقشی فعال در توسعه شطرنج آزاد ایفا می‌کند و هر جمعه میزبان رقابت‌هایی پرهیجان با جوایز چشمگیر و حضور شطرنج‌بازان برجسته است.

با این حال تفاوتی ظریف و معنادار وجود داشت؛ گری کاسپاروف و ویسواناتان آناند در رقابت‌های مشابهی شرکت کرده و پیروز شده بودند اما کارلسن این بار به پیروزی نرسید. چه پیچ و خمی در مسیر قهرمان!

کاسپاروف نخستین کسی بود که در سال 1999 این رقابت را آغاز کرد. رویدادی که در آن زمان نظیری نداشت. او از طریق شبکه جهانی وب که در آن زمان هنوز نوپا اما در حال گسترش بود، در برابر شطرنج‌بازانی از سراسر جهان بازی کرد. 25 سال بعد به مناسبت سالگرد این رویداد نوبت به آناند رسید تا با تیم جهانی روبرو شود.

جالب آن که علاقه به این رویداد در حال افزایش است. اگر حدود 50 هزار نفر با کاسپاروف و 70 هزار نفر با آناند بازی کردند (و آناند تنها در 24 حرکت بازی را به سود خود تمام کرد)، این‌بار بیش از 140 هزار نفر در رقابت با کارلسن شرکت داشتند.

کارلسن البته پیش‌ از این نیز تجربه بازی با تیم جهانی را داشت. نخستین بار در سال 2010 زمانی که هنوز عنوان قهرمان جهان را نداشت اما در صدر رده‌بندی جهانی ایستاده بود. در آن زمان، مسابقه‌ای یک‌ روزه به ابتکار برند پوشاک G-Star RAW برگزار شد؛ شرکتی که کارلسن چهره تبلیغاتی آن بود. شرکت‌کنندگان در آن رقابت از طریق وب‌سایتی ویژه به سرعت حرکات را انتخاب می‌کردند. تیم جهانی مقاومت زیادی نکرد و مگنوس کارلسن به‌ سادگی پیروز شد.

این‌بار شرایط متفاوت بود؛ در شطرنج فیشر دیگر خبری از تئوری‌های رایج و افتتاحیه‌های کلاسیک نبود. هر طرف 24 ساعت برای انتخاب حرکت فرصت داشت اما با توجه به تقویم فشرده کارلسن، این موضوع چالشی جدی برای او بود. با این‌ همه تقصیر را نمی‌توان تنها بر گردن زمان انداخت.

وب‌سایت شطرنج جهان امکانات متعددی برای مشارکت عمومی فراهم کرده بود. انجمن‌هایی که در آن کاربران با کمک موتورهای تحلیلی حرکت درست را تشخیص داده و دیگر شرکت‌کنندگان را به رأی‌دادن به آن تشویق می‌کردند. نتیجه؟ بازی سختی برای کارلسن که در نهایت با تساوی به پایان رسید.

کارلسن، با اندکی نارضایتی گفت: احساس می‌کردم در آغاز بازی موقعیت بهتری داشتم اما شاید دقت لازم را نداشتم. راستش را بخواهید، از آن نقطه به بعد حتی یک فرصت هم به من ندادند.

در مجموع، «تیم جهانی» از همان ابتدا شطرنجی بسیار حساب‌ شده و محافظه‌کارانه بازی کرد. شاید انتخاب‌های تهاجمی در کار نبود اما وفاداری به اصول شطرنج کلاسیک این‌بار جواب داد. حالا نگاه‌ها به آینده دوخته شده است. نسل تازه‌ای در حال ظهور است و در هند سخن از رقابتی جدید با دوماراجو گوکش، هجدهمین قهرمان کنونی جهان برابر «تیم جهانی» به میان آمده است.

با این حال؛ یک چیز تغییر نکرده: مگنوس کارلسن نه به باخت تن می‌دهد، نه به تساوی. بی‌شک به‌ زودی بار دیگر به میدان بازخواهد گشت؛ با آرزوی یافتن قالبی که در آن حتی در برابر دانشی که از دل علم و فناوری برخاسته، باز هم پیروز باشد.

انتهای پیام/