به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، هادی کیادلیری، معاون آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در "نشست تخصصی کارکردها، تنوع زیستی و ارزش‌گذاری اقتصادی زاگرس" با اشاره به چالش‌های موجود در عرصه حفاظت از زاگرس اظهار کرد: حدود یک میلیون و 300 هزار مورد چرای غیرمجاز دام در کشور داریم؛ اما مشکل اساسی آن است که آمار دقیقی از این موضوع در دست نیست. مسئولیت اصلی در این حوزه با سازمان منابع طبیعی است، اما این سازمان زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی قرار دارد؛ وزارتی که مأموریت اصلی‌اش تولید گوشت است. این تضاد منافع، به‌طور جدی عملکرد حفاظتی را با مشکل مواجه کرده است.

وی با اشاره به تشدید آتش‌سوزی‌ها و افزایش تولید غیرمجاز زغال افزود: در دهه گذشته، دمای منطقه زاگرس حدود 1.5 درجه سانتی‌گراد افزایش یافته و نظم پراکنش بارندگی نیز تا 70 درصد کاهش یافته است؛ امری که تعادل طبیعی منطقه را به‌شدت مختل کرده است.

کیادلیری ادامه داد: احداث معادن در طبیعت یکی دیگر از عوامل تخریب است. در حال حاضر، 165 میلیون هکتار پرونده اکتشاف معدنی ثبت شده که بسیاری از آن‌ها به مرحله عملیات رسیده‌اند و هیچ سازمانی نمی‌تواند در فرآیند آن‌ها مداخله کند. از سوی دیگر، هجوم حشرات پوست‌خوار، قارچ‌ها و سایر آفات نیز به‌عنوان عوامل نهایی‌کننده در تخریب جنگل‌های زاگرس شناخته می‌شوند.

وی با تأکید بر ضرورت برنامه‌ریزی بلندمدت تصریح کرد: باید برای عوامل مستعدکننده تخریب، برنامه‌ریزی بلندمدت داشته باشیم، زیرا مشکلاتی مانند دامداری و کشاورزی غیراصولی در کوتاه‌مدت قابل حل نیستند. در کوتاه‌مدت، تنها می‌توانیم به مهار آفات برگ‌خوار متمرکز شویم.

کیادلیری درباره تأثیر تغییرات اقلیمی گفت: در زاگرس، وقتی افزایش دما را تجربه می‌کنیم، عوامل رطوبتی کمترین تأثیر را دارند، اما کاهش پوشش درختی و قرار گرفتن آن‌ها در معرض استرس حرارتی موجب می‌شود توان مقاومت آن‌ها به‌شدت کاهش یابد. از سوی دیگر، رشد بی‌رویه علف‌های مهاجم به آتش‌سوزی‌ها دامن می‌زند؛ طی 10 سال اخیر، به‌طور متوسط 18 هزار هکتار از جنگل‌های زاگرس سالانه در آتش سوخته‌اند و این رقم در برخی سال‌ها تا 45 هزار هکتار نیز رسیده است. افزایش پوشش علفی همچنین باعث گسترش آفت‌هایی مانند ملخ‌ها می‌شود.

او در پایان تأکید کرد: زاگرس، یک جنگل معیشتی است و مردم منطقه به منابع آن وابستگی مستقیم دارند. بنابراین، راهکار مؤثر باید از مسیر ایجاد معیشت‌های جایگزین برای این جوامع عبور کند. در برنامه‌ریزی‌های مربوط به زاگرس، چه در سطح سیاست‌گذاری و چه در سطح راهبردهای بلند و کوتاه‌مدت، لازم است همکاری بین‌بخشی تقویت شود، چرا که سازمان منابع طبیعی به‌تنهایی قادر به مدیریت این بحران نیست و نیاز به مشارکت سایر نهادها دارد. متأسفانه هنوز تعریف درستی از توسعه پایدار و مشارکت مردمی در کشور وجود ندارد و ضروری است این شکاف‌های عمیق اصلاح شود.

انتهای پیام/