به گزارش خبرگزاری تسنیم، وقوف حاجی در عرفات، باید مانند وقوف عبد در برابر سید و مولای خود باشد و بعد از وقوف،از او روی برنگرداند. وقوف درعرفات باید همراه بامعرفت باشد؛ معرفت نسبت به‌ خود و خدا؛ اسرار و حقایق؛ و مقام قلب. حاجی که به‌وادى معرفت و رحمت مى‌آید، باید خود را یکسره تسلیم حق‌کند و از او مدد گیرد تا حجى واقعى‌به‌جاى آورد. «من عرف نفسه، فقد عرف ربه» سرزمین عرفات یادآورمعرفت نفس است و خودشناسى را در خاطره‌ها زنده مى‌کند.

خداوند به اهل سرزمین عرفات مباهات مى‌کند، نیکوکارانش را عطا مى‌کند، خطاکارانش رامى‌بخشد، معاصى بزرگ در این وادى محو مى‌شوند؛ شیطان در عرفات سرافکنده‌است؛ فرشتگان خدا به عرفات هجوم مى‌آورند؛ اینجا سرزمین دعا و تقرب به‌خداوند است. خداوند فوج فوج بندگانش رامى‌بخشد.

مشاعر، بهترین مکان براى دعا و اظهار نیاز است؛ مشاعر، سرزمین اشک وآه، ناله و انابه، گریه و تضرع است. بزرگترین گناه یأس و ناامیدى از رحمت خداوند است. سرزمین عرفات بهترین فرصت است براى رهایى از خودبینى و هجرت از بیت نفس.

کــــاش امروز یکى قرعه به نامم مى‌خورد
نفـس مهدى زهرا به مشامم مى‌خـــــورد
سرزمین عرفات،اشک من از دیده رهــاست
یوسف فاطمه،مولاى من امروز اینجــاست
ای خوش آن چشم که امروز رخش مى‌بیـند
اى خوش آن دل که گل از جلوه او مى‌چیند
حجــــة بن الحــــــسن اى آینه امیـــــدم
کـاش مى‌شد من بیـــچاره تو را مى‌دیــدم

امام صادق(ع)فرمود:  به‌خدا قسم، صاحب الامر(ع) هر ساله در موسم حج حاضر می‌شود و مردم را مى‌‏بیند و مى‌‏شناسد و مردم نیز او را مى‌‏بینند اما نمى‌‏شناسند.

انتهای پیام/