ورزش سه: فینال حساس جام حذفی ایتالیا، با برتری ۱-۰ بولونیا مقابل میلان در ورزشگاه المپیکو رم به پایان رسید تا شاگردان وینچنزو ایتالیانو برای سومین بار در تاریخ به قهرمانی در این رقابت ها برسند و در طرف مقابل شاگردان سرجیو کونسیسائو نیز بهترین فرصت برای کسب دو قهرمانی داخلی در یک فصل را از دست بدهند و ناباورانه جام قهرمانی را تقدیم به بولونیا کنند.

در شرایطی که تصور می‌شد با جدایی تیاگو موتا از بولونیا در ابتدای فصل و نتایج نه چندان خوب انها در لیگ قهرمانان اروپا، این تیم دیگر روزهای درخشان گذشته را تکرار نخواهد کرد اما وینچنزو ایتالیانو در نیم فصل دوم یکی‌ از آماده ترین تیم های ایتالیا را روانه رقابت ها کرد.

شاگردان ایتالیانو بازی امشب را نیز بهتر از میلان آغاز کردند و از همان ابتدای کار مالکیت توپ و میدان به شکل کاملا واضح در اختیار آنها بود.

با این وجود نخستین موقعیت جدی بازی توسط مهاجمان میلان خلق شد که اگر درخشش اسکروپسکی نبود دروازه بولونیا در دهمین دقیقه باز می‌شد.

جایی که تعلل خط دفاعی بولونیا در دور کردن توپ از محوطه شش قدم با ضربه محکم لوکا یوویچ همراه شد اما جایگیری فوق‌العاده دروازه بان بولونیا و مهار توپ باعث شد تا بازی همچنان با تساوی بدون گل دنبال شود.

بعد از این فرصت نوبت به خودنمایی شاگردان ایتالیانو رسید. آنها دو موقعیت جدی را در دقایق پایانی نیمه نخست با ضربه نه چندان خوب نهایی مهاجمان و واکنش های به موقع مایک مانیان از دست دادند.

در نیمه نخست بولونیا شصت درصد مالکیت توپ را داشت و همچنین امید گل ۰.۶۱ را ثبت کرد. در  طرف مقابل شاگردان سرجیو کونسیسائو تنها چهل درصد از مالکیت توپ را به نام خود ثبت کردند اما امید گل ۱.۰۳ نشان از عملکرد بهتر آنها در بحث خلق موقعیت داشت. با این وجود چهل و پنج دقیقه اول با تساوی ۰-۰ به پایان رسید.

نیمه دوم آغاز شد و بازهم برتری شاگردان ایتالیانو تکرار شد. این بار آنها خطرناک تر از نیمه اول بودند و سرانجام قفل دروازه های دو تیم با گلزنی اندویه در دقیقه ۵۳ باز شد تا بولونیا ۱-۰ از روسونری پیش بیفتد.

این گل کافی بود تا تعویض های تهاجمی کونسیسائو آغاز شود. مشخص بود که او نمی‌خواهد فرصت بزرگ دبل قهرمانی میلان در این فصل بعد که بعد از سال ها نصیب روسونری شده بود را از دست بدهد و به همین دلیل باز‌یکنان میلان در نیم ساعت پایانی سراپا حمله شدند.

با این وجود مانع بزرگی به نام خط دفاعی بی نقص و کم اشتباه و البته پرتعداد بولونیا اجازه خود نمایی به مهاجمان روسونری را نمی‌داد و همین موضوع باعث شد تا میلان روی به بازی مستقیم و ارسال های بلند بیاورد.

در این بین شاگردان ایتالیانو نیز برنامه ویژه ای برای طراحی ضد حملات داشتند و چندین بار با توجه به سرعت بالای وینگرها موفق به تهدید نصف و نیمه دروازه میلان نیز شدند.

باورکردنی نبود اما هرچه بازی رو به پایان می‌رفت ناکامی میلان در امر خلق موقعیت گلزنی نیز بیشتر به چشم می‌خورد و مدافعان بولونیا به خوبی تمام روزنه های نفوذ را بسته بودند.

ورود تامی آبراهام در دقیقه ۸۸ باعث شد تا بازیکنان میلان همانطور که قابل پیش بینی بود روی به ارسال های بلند در چند دقیقه اندک باقی مانده بیاورند.

شش دقیقه وقت تلف شده اعلام شد و این آخرین فرصت روسونری برای زنده نگه داشتن امید به قهرمانی و به تساوی کشیدن بازی به حساب می‌آمد.

سه دقیقه اول وقت های اضافه نیمه دوم در سریع ترین زمان ممکن سپری شد و میلان تنها سه دقیقه با یکی از تلخ ترین شکست های چند سال اخیر فاصله داشت.

چیزی نمانده بود که در دقیقه ۹۴ بولونیا حتی به گل دوم نیز برسد که ایستادگی مانیان مانع از رقم خوردن این اتفاق شد. دستپاچگی عجیب مهاجمان میلان از جمله سانتیاگو خیمنز در دقایق آخر و پاس های بی هدف مدافعان میلان به زمین بولونیا، صحنه های تکراری دو دقیقه آخر بازی بود و در نهایت بازی با همان برتری ۱-۰ و قهرمانی باشکوه بولونیا در جام حذفی به پایان رسید.