به گزارش خبرگزاری تسنیم، جشن 47 هزارتایی شدن کتاب «هواتو دارم»، خاطرات شهید مدافع حرم مرتضی عبداللهی از زبان همسر، چهارشنبه 24 اردیبهشت‌ماه، در غرفه مجمع ناشران انقلاب اسلامی با حضور محمدرسول ملاحسنی، نویسنده کتاب و برادر شهید برگزار شد.

ملاحسنی، نویسنده کتاب «هواتو دارم» در این برنامه گفت: هیچ شناختی از این شهید نداشتم و درباره مزار خاکی معروف این شهید در بهشت زهرای تهران چیزهایی شنیده بودم. با یک تماس به این مزار و همسر شهید وصل شدیم و خاطرات را شنیدیم و راغب شدیم تا کاری برای این شهید انجام دهیم.

وی درباره نحوه آشنایی‌اش با همسر شهید گفت: تعدادی از همسران شهدای مدافع حرم برای زیارت و خادمی ایام شهادت حضرت رقیه(س) به سوریه رفته بودند. خانم زارع، همسر این شهید، کنار ضریح حضرت رقیه(س) خانم سیاهکالی، راوی کتاب «یادت باشد» را دیده بودند و آنجا گفت‌وگویی شد و ایشان پیشنهاد کردند کتاب شهید مرتضی عبداللهی را به بنده بدهند تا بنویسم و کنار ضریح شماره من را به خانم زارع داده بودند.

نویسنده کتاب «یادت باشد» ادامه داد: مصاحبه‌ها همزمان با کرونا شد و دو سال تحقیق و تدوین کتاب زمان برد و سال 1401 در نمایشگاه کتاب با حضور پدر شهید رونمایی شد.

او درباره پدر شهید مرتضی عبداللهی که خود نیز بعدها به شهادت رسید، اظهار کرد: زمانی که برای مصاحبه به منزل شهید رفتم، سردار عبداللهی، پدر شهید را دیدم که جزو جامانده‌های دوران دفاع مقدس بود و خاطرات زیادی از دفاع مقدس و راه‌اندازی نیروی دریایی سپاه داشت. در همه خاطرات ایشان، حسرت جاماندن از کاروان شهدا را دیدم و حس می‌کردم ایشان آرزوی شهادت را دارد.

ملاحسنی ادامه داد: نمی‌توانم ادعا کنم این کتاب کامل شهید را معرفی کرده است؛ چون کتاب محدودیت‌های زیادی دارد. تلاش ما این بود که سبک زندگی او را به عنوان یک شهید مدافع حرم نشان دهیم. این کتاب‌ها جواب این سوال‌ را می‌دهد که این شهدا چه کردند که به این مقام رسیدند.

این نویسنده ادبیات پایداری افزود: از من می‌پرسند چرا عاشقانه می‌نویسی و نگاهت در کتاب‌ها بیشتر به پشت جبهه است تا حماسه و جهاد. رهبر انقلاب فرموده‌اند که شهادت مثل یک قله است؛ آن قله زیبایی‌های خاص خود را دارد همچون لحظه شهادت و نوع رزم و همه اینها زیباست و باید این قله را به تصویر کشید. ایشان همچنین می‌فرمایند که شهید برای رسیدن به آن قله مسیری را رفته و آن مسیر را نباید فراموش کرد و آن دامنه را باید برای مردم روایت کرد. شهید عبدالهی تمام شیرینی‌های این دنیا را چشید و اهل تفریح و خوش‌گذرانی بود؛ ولی فهمید هیچ چیز قشنگ‌تر از شهادت نیست.

برادر شهید مرتضی عبداللهی نیز در بخش دیگر این مراسم با بیان اینکه شهدا برای شهادتشان برنامه‌ریزی کرده بودند، گفت: نبود پدرم واقعاً سخت است. ایشان مرد بسیار بزرگی بود. با این حال خیلی خوشحالیم که عاقبت تلاش بی‌وقفه و شبانه‌روزی‌اش به گفته فرماندهان نیروی دریایی سپاه به شهادت ختم شد.

مهدی عبداللهی درباره برادرش نیز بیان کرد: برادرم دست‌پرورده ویژه پدرم بود و از کودکی خاطرات مبارزه با رژیم طاغوت در خانه ما گفته می‌شد و حسرت این مبارزه به دل ما بود. مخصوصاً‌ برادرم که همیشه حسرت خاصی در این خصوص داشت. پدر ما جزو اول کسانی بود که برای دفاع از حرم رفت و هر وقت نظام به حضور مردم نیاز داشت، او خودش را می‌رساند.

او درباره شهید مرتضی عبداللهی نیز گفت: همه فکر و ذکر برادرمان این بود که یک جوری باید از ثانیه‌های زندگی‌اش برای انقلاب استفاده کند. کسی که دنبال شهادت است، همه‌جوره عمر و زندگی و خانواده‌اش را فدای اسلام و انقلاب می‌کند و تلاش‌های بی‌وقفه‌اش تا خود شهادت ادامه دارد. این عزیزان برای شهادت همه‌جوره برنامه‌ریزی کرده بودند و در ارتباطات اجتماعی و کاری و بین کسانی که باید به آنها ارادت می‌داشتند مثل پدر و مادر و استاد و رهبر انقلاب، این برنامه‌ریزی دیده می‌شد.

وی افزود: مرتضی شیفته پدرم بود و به او غبطه می‌خوردم و این شیفتگی در رسیدن به این مقام خیلی تأثیر داشت. بارزترین ویژگی برادرم این بود که هوای همه را داشت. همچنین محبت قلبی و عملی ویژه به امیرالمومنین(ع) داشت و در تمام زندگی‌اش این محبت دیده می‌شد. او هوای همه شیعیان امیرالمومنین(ع) را داشت.

انتهای پیام/