گجت نیوز: شکست سوخو-۳۳ یکی از نمونه‌های بارز ناکامی روسیه در توسعه یک جنگنده ناونشین کارآمد برای نیروی دریایی این کشور است. این هواپیمای جنگنده، که با امید به رقابت با نمونه‌های غربی طراحی شد، نتوانست انتظارات را برآورده کند.

سوخو-33 (Sukhoi Su-33)، که به عنوان نسخه ناونشین جنگنده مشهور سوخو-27 (Sukhoi Su-27) ساخته شد، برای عملیات از ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف (Admiral Kuznetsov) طراحی شده بود. اما محدودیت‌های طراحی، کمبود پشتیبانی لجستیکی و تغییر نیازهای استراتژیک باعث شد که این پروژه به موفقیت چندانی دست پیدا نکند.

چرا شکست سوخو-۳۳ اجتناب‌ناپذیر بود؟

یکی از دلایل اصلی شکست سوخو-33، وابستگی زیاد آن به طراحی دهه ۱۹۸۰ بود. در حالی که جنگنده‌های ناونشین مدرن مانند اف-۳۵سی لایتنینگ 2 (F-35C Lightning II) در آمریکا توسعه یافتند، سوخو-33 عملاً نسخه‌ای قدیمی از یک پلتفرم زمینی بود که برای عملیات در دریا بهینه نشده بود.

محدودیت‌های عملیاتی سوخو-۳۳

سوخو-۳۳ برای برخاستن به باندهای طولانی و شرایط خاص نیاز داشت که ناو هواپیمابر کوزنتسوف به سختی می‌توانست آن‌ها را تامین کند. برخلاف ناوهای هواپیمابر آمریکایی که از منجنیق استفاده می‌کنند، ناو روسی تنها به یک سکوی شیب‌دار مجهز است که کارایی عملیات را محدود می‌کند.

مشکلات فنی و تعمیرات دشوار

شکست سوخو-۳۳ همچنین ناشی از مشکلات فنی مکرر و دشواری در تعمیر و نگهداری بود. قطعات یدکی محدود، استانداردهای تولید غیر یکپارچه و کمبود تخصص لازم برای عملیات دریایی، همگی به کاهش آمادگی رزمی این جنگنده منجر شدند.

ظهور جایگزین‌های بهتر

با ظهور هواپیماهای چندمنظوره پیشرفته‌تر مانند میگ-29کا (MiG-29K)، که کارایی بهتری در عملیات دریایی دارند، نیروی دریایی روسیه به تدریج سوخو-33 را کنار گذاشت. میگ-29کا سبک‌تر، انعطاف‌پذیرتر و مناسب‌تر برای عملیات از ناوهای هواپیمابر محدود روسیه است.

آینده جنگنده‌های ناونشین روسیه پس از شکست سوخو-۳۳

در پی شکست سوخو-33، روسیه برنامه‌هایی برای توسعه جنگنده‌های ناونشین جدیدتر مطرح کرده است. پروژه‌هایی مانند سوخو-75 چک‌میت (Sukhoi Su-75 Checkmate) ممکن است در آینده نیازهای عملیاتی ناوهای روسی را بهتر برآورده کنند، اما همچنان چالش‌های زیادی بر سر راه این اهداف وجود دارد.

نتیجه‌گیری

شکست سوخو-۳۳ نشان‌دهنده مشکلات ساختاری و راهبردی روسیه در توسعه جنگنده‌های ناونشین مدرن است. بدون تغییرات اساسی در طراحی، تولید و پشتیبانی لجستیکی، چشم‌انداز نیروی دریایی روسیه برای داشتن یک ناوگان هوایی موثر همچنان مبهم خواهد ماند.