به گزارش خبرنگار مهر، تیم فوتبال پرسپولیس در حالی هفته‌های پایانی فصل جاری فوتبال باشگاهی را پشت سر می‌گذارد که هیچ جامی را در بر خلاف ۷ سال گذشته کسب نکرد. سرخپوشان پایتخت که در سال‌های قبل همواره یکی از جام‌های قهرمانی لیگ برتر، حذفی یا سوپرجام را در اختیار داشتند این بار بدون اینکه جشنی برای قهرمانی داشته باشند لیگ را به پایان می‌رسانند.موضوعی که نه تنها باعث نارضایتی هواداران شده، بلکه عملکرد مدیران باشگاه و دو مربی خارجی فصل نیز زیر ذره‌بین رفته است.

ناکامی فنی پرسپولیس، تنها یکی از اضلاع مثلث بحران است. در نیم‌فصل اول، «خوان کارلوس گاریدو» و در دور برگشت «اسماعیل کارتال» نتوانستند هماهنگی لازم را در تیم ایجاد کنند. تغییرات مکرر و بی‌ثباتی روی نیمکت باعث شد تیم از ثبات تاکتیکی لازم محروم بماند.

در موارد حاشیه‌ای نیز اتفاقی در سایه رخ داد که رختکن این تیم را آشفته کرد. ورود چهره‌ای اقتصادی با نفوذ که سال‌هاست به شکل غیررسمی از این تیم حمایت مالی کرده، حالا به محل جدی‌ترین بحث‌ها تبدیل شده است. رابطه نزدیک این فرد با برخی بازیکنان و ادعای تأثیرگذاری او بر تصمیمات نقل‌وانتقالاتی، انتقاد تند و تیز طرفداران را به همراه داشته است و نظام حاکمیت تصمیم‌گیری در باشگاه را زیر سوال برده است.

این در حالی‌ است که باشگاه، با ورود کنسرسیوم بانکی، تجربه‌ای نو در مسیر خصوصی‌سازی را پشت سر می‌گذارد. تأمین ۷۰ درصد از قرارداد بازیکنان در فصل جاری نشان می‌دهد نیازی به کمک‌های غیررسمی نیست، مگر آنکه پشت این «حمایت» اهدافی دیگر پنهان باشد.

پرسپولیس وارد مرحله‌ای تازه از حیات مدیریتی خود شده؛ مرحله‌ای که نیازمند شفافیت، استقلال تصمیم‌گیری، و دوری از نفوذهای بیرونی است. حال باید دید رضا درویش مدیرعامل باشگاه، می‌تواند با استفاده از اختیارات تام خود، باشگاه را به مسیر درست برگرداند یا بار دیگر حاشیه بر متن چیره می‌شود و سرخ‌ها در گرداب خودخواسته فرو می‌روند.