به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، شاید شما هم چیزهایی درباره گفتاردرمانی شنیده باشید. گفتاردرمانی به افراد در همه سنین اعم از کودک و بزرگسال کمک می‌کند تا مهارت‌های ارتباطی و زبانی خود را بهبود بخشند. گفتاردرمانی فارغ از اینکه چقدر بر توانایی شما در صحبت کردن یا برقراری ارتباط مؤثر تأثیر می‌گذارد، می‌تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

برخی از عارضه‌هایی که گفتاردرمان‌ها آنها را می‌توانند رفع کنند با هم مرور می‌کنیم.  گفتاردرمانی به شما کمک می‌کند توانایی صحبت کردن و برقراری ارتباط با زبان را بهبود بخشید. اینکه به چه نوع گفتاردرمانی نیاز دارید به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ ازجمله سن و وضعیت سلامت یا چالش‌های گفتاری که ممکن است دچار آن باشید.

کدام بیماری‌ها؟

آفازی : افراد مبتلا به آفازی ممکن است در خواندن، نوشتن، صحبت کردن و درک زبان مشکل داشته باشند. این بیماری اغلب پس از سکته یا آسیب به ناحیه‌ای از مغز که زبان را پردازش می‌کند، ایجاد می‌شود.
آپراکسی: افراد مبتلا به آپراکسی می‌دانند چه می‌خواهند بگویند، اما در شکل دادن به کلمات مشکل دارند. آنها ممکن است در خواندن، نوشتن، بلع و سایر مهارت‌های حرکتی نیز مشکل داشته باشند.
اختلال در بیان : افراد مبتلا به اختلالات بیانی قادر به بیان کلمه خاصی نیستند.
 اختلالات روانی: اختلالات روانی سرعت، جریان و ریتم گفتار شما را مختل می‌کند. لکنت (گفتار قطع‌شده یا مسدودشده) یک اختلال روانی است. به هم ریختگی (سخنرانی‌ای که با هم ادغام شده و سریع است) نیز همینطور است.
 اختلالات دریافتی: افراد مبتلا به اختلالات دریافتی در درک یا پردازش آنچه دیگران می‌گویند مشکل دارند. آنها ممکن است دایره لغات محدودی داشته باشند، در پیروی از دستورالعمل‌ها مشکل داشته باشند یا به‌نظر می‌رسد که علاقه‌ای به گفت‌وگو ندارند.
 اختلالات تشدید: اختلالات رزونانس شرایطی است که بر حفره‌های دهان یا بینی تأثیر می‌گذارد. این بیماری جریان هوا را مسدود و ارتعاشاتی را که به شنیدن صداها کمک می‌کند تغییر می‌دهد. شکاف کام، تورم لوزه‌ها و سایر شرایطی که بر ساختار دهان و بینی شما تأثیر می‌گذارد، می‌تواند باعث اختلالات شدید شود.