به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سردار سعید منتظرالمهدی معاون فرهنگی اجتماعی فراجا با اشاره به برخی از راهکارهای برون‌رفت از غم و اندوه، طی یادداشتی نوشت:
شاید هیچ انسان بالغی را نیابیم که در زندگانی با غم و اندوه مواجه نشده باشد و می‌دانیم که گاهی از صعوبت‌ها و دشواری‌ها، با تاب‌آوری روانی، طرح و تدبیر عقلانی و احیای احساسات از غم به شادی می‌توان گذر کرد.

سردار سعید منتظرالمهدی با تأکید بر اینکه اگر غم و اندوه رو به فزونی نهاد، لازم است اقداماتی انجام داد، در ادامه یادداشت آورده است: باید کاری کرد که رنجوری و غمگینی، ذهن و روان را در دام اندوه شدید فرو نغلطاند. کاهش سطح فعالیت، لذت نبردن، اختلال در خواب و اشتها، احساس بی‌قراری، خستگی، فرسودگی و گاهی افکار مرگ و "افسردگی" و حتی شکل خفیف‌تر آن "ملانکولیا" در کمین این‌گونه افراد است.

برخی از راهکارها در سفر به‌سوی شادابی و در آغوش کشیدن زندگی به اختصار در زیر می‌آید:

یادگیری مهارت شاد بودن، به منزله تقویت رفتارهای مثبت خویش؛ مشاهده افراد شاد و الگوگیری از آن‌ها؛ کم‌اهمیت تلقی کردن رخدادهای ناخوشایند و... از جمله راهکارهای برون‌رفت از غم و اندوه است.

بیرون شدن از تعارض خاموش یا فعالی که روح و روان را آزرده می‌سازد، چه این تعارضات بین‌فردی یا درون‌فردی باشد؛ تسلیم نشدن در برابر شرایط اسفناک و نامطبوع؛ بهره‌گیری از مغز شگفت‌انگیز؛ و همچنین پرهیز از محفل افسرده‌دلان که مدام از رنج، بیچارگی، ناامیدی و فلاکت می‌گویند و ذهن و مغز ما را آلوده و سمی می‌سازند، از دیگر راه‌حل‌های زندگی توأم با نشاط است.

فراموش نکنیم دیدن دنیا با عینک روشن، لذت بسیاری دارد و باعث می‌شود زیبایی‌های جهان را به نظاره بنشینیم؛ عینک‌های دودی یا همان "نگاه و نگرش منفی"، یادآوری تجارب تلخ، تاریک و رنج‌آورِ گذشته، روان آدمی را اسیر کج‌خلقی می‌سازد.

تبدیل مغز به یادگیرنده دائمی، که به مثابه گیاهی سرسبز، پرطراوت و در حال رشد است، و همچنین انجام فعالیت موفقیت‌آمیز که موجب افزایش سروتونین مغز می‌شود، باعث می‌گردد احساسات منفی از بین برود و ذهن و جسم ما سرشار از لذت و خوشی شود. پس تحرک بیشتر و انجام فعالیتی که بر آن تسلط داریم، از سلول‌های خاکستری مغز مراقبت می‌کند.

"کروزو درمانی" یا همان دیدن نیمه پر لیوان و جایگزینی افکار مثبت با منفی، راه دیگری برای نجات از غم و افسردگی است.

خویشتن‌پذیری به‌ جای خویشتن‌آزاری و دست برداشتن از سرزنش و نکوهش مداوم، سبب‌ساز تغییرات مثبت و در نهایت جلابخش روح و روان فرد می‌شود.

در نهایت، اینکه در همه ایام و سنین می‌توان به سلول‌های خاکستری مغز کمک کرد تا از نو برنامه‌نویسی کنند و از آن طریق، نه‌تنها هیجانات منفی، تلخ و افسرده‌ساز را از میان ببرند بلکه به روان فرصت دهند تا با سرور و شادی، زندگی را تجربه کند.

انتهای پیام/