به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم؛ سرکار خانم زینب وثوق‌زاده، جزو دانشجویان آخرین دوره‌ای است که در مقطع دکترای اقتصاد دانشگاه شهید بهشتی، تدریس مرحوم دکتر داودی را درک کرده است. وی در یادداشتی، حال و هوای ماه‌های آخر تدریس دکتر داودی را قلمی و ثبت کرده است. آنچنان که می‌خوانیم حال و هوای خاص جلسات درس مرحوم داودی، یادآور صفای تدریس گذشتگان و قدمای حوزه‌های علمیه بوده، و با چارچوب‌ها و روال خشک و مرسوم دانشگاه‌های فعلی فاصله‌ای قابل اعتنا داشته است. متن یادداشت، به این شرح است:

"هنوز بعد از گذشت یک سال، طنین صدای گرم استاد در گوشمان می‌پیچد؛ هر بخش از درس را که تمام می‌کرد، عادت داشت نام تک‌تک ما را صدا بزند و از هرکدام بپرسد: «مطالب امروز را متوجه شدید؟» جلسه اولی که در درسش حاضر شدم سطح تدریس و جدیتش به دلم هراس انداخت؛ واهمه داشتم از درس، از سختگیری استاد و اینکه آیا از پس درس و قبولی آن برمی‌آیم یا نه. جلسه اول با سردرد حاصل از حجم بالای مطالب تدریس شده و استرسی که به جانم افتاده بود تمام شد. جلسه دوم وقتی با صدای آهسته در گفت‌وگو با همکلاسی‌ام دنبال پاسخ پرسشی بودم، ناگهان صدای استاد بلند شد: «کجا رو متوجه نشدی؟» از اینکه بگویم گره همان آغاز درس بوده و من بقیه مطالب را به تبع آن متوجه نشده‌ام، می‌ترسیدم. اما قوتم را در صدایم جمع کردم وگفتم «همان اول که معادله‌ی.. را گفتید من متوجه نشدم». رفتارش مرا شگفت‌زده کرد. تمام اسلایدهای قبلی را به عقب برگرداند و با آرامش و حوصله شروع کرد به توضیح دادن دوباره، و پس از هر بخش از من و دیگران می‌پرسید: «حالا متوجه شدید؟» نه نشانی از عصبانیت داشت، نه نگاه و تند و رفتار تحقیرآمیز.

بیشتر بخوانید

یادداشت | پرویز داوودی؛ آموزگار اقتصاد، اسوه انسانیت

پیام تسلیت رهبر انقلاب درپی درگذشت پرویز داودی

حتی گاهی که مقاومت ما را در برابر پرسیدن می‌دید می‌گفت: من اینجا هستم که سؤالات شما را پاسخ دهم تا درس را یاد بگیرید، پس ابایی نداشته باشید. تسلط بی‌نظیرش بر مباحث، کم‌کم همه‌ی ما را متحیر کرد؛ اینکه چطور انسانی در این سن و سال با این حافظه و این انرژی و این دقت، چنین عمیق و روان درس می‌دهد و با تسلط تمام به سؤالات پاسخ می‌دهد برایمان بسیار شگفت بود.

کمی که از پاییز گذشت، هوا زودتر تاریک می‌شد. در اولین جلسه‌ای که کلاس با زمان اذان مغرب مصادف شد، کلاس را چند دقیقه‌ای برای نماز تعطیل کرد. وارد نمازخانه که شدم برخلاف انتظار، دیدم یکی از دانشجوها امام جماعت است و استاد با تواضع کامل، پشت سر او ایستاده و به نماز مشغول است. هر بار یکی از دانشجوها پیش‌نماز می‌شد.

رفتار و متانت ذاتی پرویز داودی، آرام‌آرام دل همه را برد. حتی آنها که اوایل به صف نماز نمی‌آمدند، کمی که گذشت با اشتیاق خود را می‌رساندند. رابطه‌ای فراتر از استاد - شاگردی بین دانشجوها و او شکل می‌گرفت. دکتر داودی نگاه عمیقش به مسائل را در ظرف محبت و خیرخواهی و اخلاق می‌ریخت، و به ما می‌چشاند و طبعاً ما هم با اشتیاق فراوان درس را دنبال می‌کردیم. در حاشیه درس، ساعت‌های نماز، با هم نماز می‌خواندیم و معمولاً بین ساعات کلاس را با صرف چای و شیرینی، شیرین‌تر می‌کردیم.

در واپسین هفته‌ها که بیماری مرموز و سخت و ناشناخته استاد آزارش می‌داد، هنوز از میزان پیشروی این بیماری بی‌خبر بودیم. به نظرمان می‌رسید ضعف ناشی از کهولت سن باشد، یا چیزی شبیه دیسک کمر، یا چنین چیزی. نظاره‌گر بودیم که چطور با احوال نامساعد به انتقال مطالب اهتمام داشت. گاهی از شدت درد توان ادامه دادن نداشت. همه حاضران در کلاس، می‌خواستیم کمکی کنیم. برای رنجی که استادمان می‌برد، قلب‌هامان فشرده می‌شد. تا زمانی که خبر بستری شدن و حال نامساعد دکتر داودی روزگارمان را تیره کرد.

خبرها، از بیماری پیشرفته‌ای حکایت داشت که بی‌نشان و بی‌هیاهو، به مراحل خطرناکی رسیده بود. در زمان بیماری استاد، چند نوبت کلاس‌های دیگرمان، در اثر تأثر شدید ناشی از یادآوری شرایط استاد، موقتاً تعطیل می‌شد. روزگارمان تلخ و طاقت‌سوز می‌گذشت، اما چاره‌ای جز صبر و دعا و امید به آینده نداشتیم. همه‌چیز به‌سرعت اتفاق افتاد، و روز سی‌ام فروردین 1403، خبر تلخ عروج استاد گرانقدرمان، همه را در بهت و ناباوری فرو برد.

اکنون یک سال از فقدان دکتر داودی می‌گذرد. برای ما دکتر داودی نه فقط یک استاد، بلکه پدری مهربان و دلسوز و خیرخواه و با اخلاق بود. بیشتر انسان ها در طول زندگی خود تجربه‌ی حضور در محیط‌های علمی مثل مدرسه یا دانشگاه را داشته‌اند و خیلی اوقات با معلم یا استادی انس گرفته‌اند. همیشه از خود می‌پرسیدم چه چیزی یک فرد را از دیگران متمایز می‌کند و باعث می‌شود در دل‌ها جا بگیرد؟ الگوهای بزرگ در جامعه ایرانی کم نیستند. تجربه شاگردی دکتر داودی نعمتی بود که به ما فرصت زیستن در کنار شخصیتی را داد که یک الگوی علمی و عملی زلال برای معاصرین و آیندگان بود.

با تقدیم احترام به روح بلند دکتر پرویز داودی و خانواده ایشان که از فقدان این پدر مهربان و وارسته، اندوهی مضاعف متحمل شدند."

به گزارش تسنیم، مجلس گرامیداشت این استاد فرزانه، امروز سی‌ام فروردین‌ماه 1403 از ساعت 13:30 الی 15 در مسجد الزهرای دانشگاه شهید بهشتی برقرار است.

انتهای پیام/