به گزارش خبرنگار مهر، نمایشگاه نقاشی «زنی که رویاهایش را می‌بافت» با آثاری از رقیه دبیری، هنرمند خودآموخته اهل کامفیروز شیراز، از روز جمعه در گالری دیدار اصفهان گشایش می‌یابد. این نمایشگاه با کیوریتوری حامد قصری برگزار شده و نگاهی شاعرانه و مستند به زیست‌بوم هنرمندی دارد که در ۶۲ سالگی قلم به دست گرفته و در ۸۱ سالگی نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را تجربه می‌کند.

از رؤیای ناتمام تا نخستین نمایشگاه

حامد قصری نمایشگاه گردان، درباره شکل‌گیری این نمایشگاه به خبرنگار مهر گفت: پیش از دوران کرونا درگیر پژوهشی در حوزه فرهنگ‌های بومی بودم و در همین مسیر با رقیه دبیری آشنا شدم؛ زنی اهل روستای کامفیروز شیراز که در سن ۶۲ سالگی به پیشنهاد خانواده‌اش برای فرار از ملال روزمرگی، نقاشی را آغاز کرده بود. زمانی که به او رسیدم، دو سالی می‌شد که دیگر نقاشی نمی‌کرد. آرزویش این بود که آثارش در اصفهان، تهران، شیراز و حتی خارج از کشور دیده شود. باوجود سواد اندکش، کارهایش پر از شور زندگی بود و بی‌هیچ آموزش آکادمیکی، سبک‌های متنوعی را تجربه کرده بود؛ از نقاشی با رنگ روغن و مداد رنگی گرفته تا خلق ترکیب‌های خیال‌انگیز با الهام از محیط پیرامونش.

وی افزود: می‌خواستم فیلمی مستند درباره او بسازم، با این تصور که شاید دوباره نقاشی کند. بومی سفید از اصفهان به شیراز بردیم اما حتی جلوی دوربین هم حاضر به نقاشی نشد. می‌گفت خسته شده‌ام، فقط دوست دارم مردم کارهایم را ببینند. در فیلم می‌بینید که “نقاشی که دیگر نقاشی نمی‌کشد” چگونه هنوز در محیط زندگی‌اش رنگ‌ها جاری‌اند؛ از غذا تا چیدمان خانه‌اش.

قصه‌هایی از ایل، خاک و شالی‌زار

نمایشگاه گردان «زنی که رویاهایش را می‌بافت» با اشاره به نگاه شاعرانه و قصه‌گو در آثار این هنرمند گفت: آثار رقیه دبیری ریشه در زیست روزمره‌اش دارد؛ از شالی‌کاری و مرغ‌داری تا نان‌پزی و جعبه‌بافی. محیط زندگی او، خوراک، باغچه و حیواناتش همه بخشی از الهام‌بخشی برای نقاشی‌هایش هستند. سبک او را نمی‌توان در قالب مدرسه‌ای خاص گنجاند؛ خودش یک سبک است. ترکیب‌بندی‌ها ساده اما پر از روایت‌اند؛ داستان‌هایی از ایل، از قشقایی‌ها، از ریشه‌ها و خاطرات زنانه‌ی یک روستا.

قصری افزود: کارها را با خودم از شیراز به اصفهان آورده بودم. معرفی او به گالری دیدار از طریق خانواده‌اش انجام شد. خانم سیلانی، مدیر گالری، پیش از عید آثار را دید و استقبال کرد. در کنار نمایشگاه، کتابی هم درباره زندگی و آثار رقیه دبیری آماده شده است که حاصل سال‌ها گفتگو و عکاسی از محیط زندگی و صحبت‌های شخصی اوست.

کتابی برای ماندگاری رؤیاها

حامد قصری درباره کتاب همراه این نمایشگاه نیز توضیح داد: نام کتاب نیز «زنی بود، نقاشی کشید و رفت» که توسط نشر اقنوم است؛ اثری در ادامه پروژه‌ای که من با عنوان “زندگی‌نگاره‌ها” دنبال می‌کنم. در این مجموعه تلاش دارم از طریق زبان بومی، روایت‌های شخصی، تجربه‌های زیسته و نگاه شاعرانه، هنرمندانی را معرفی کنم که هرچند گمنام‌اند، اما حرف و جهانی برای گفتن دارند.

وی ادامه داد: کتاب با نثری موسیقایی و متأثر از زبان ایل نوشته شده، از تولد در باغ نور، تجربه‌های شخصی، نگاهش به طبیعت، خانواده، پدر و مادر، و حتی مرگ. جایی از او می‌پرسم: فکر می‌کنی بعد از مردن چه می‌خواهی از تو بماند؟ می‌گوید: دوست دارم بگویند زنی اینجا بود که نقاشی می‌کشید… حتی بعد از مرگم هم دوست دارم مردم نقاشی‌هایم را ببینند. همین جمله برایم کافی بود که این کار باید به ثبت و نمایش درآید.

نمایشگاهی برای امید

این نمایشگاه گردان اظهار امیدواری کرد که این رویداد آغازگر توجهی بیشتر به هنرمندان خودآموخته و زنان هنرمند روستایی باشد: امیدوارم نمایشگاه و کتاب، مخاطبان را به تأمل درباره معنای هنر، نقاشی و خلاقیت فردی وادارد. هرکدام از این تابلوها می‌توانند بخشی از دیوار یک خانه باشند، بخشی از رؤیایی که در ۸۱ سالگی هنوز ادامه دارد.

به گزارش مهر، نمایشگاه «زنی که رویاهایش را می‌بافت» از روز جمعه ۲۹ فروردین ماه، ساعت ۱۶ در گالری دیدار اصفهان گشایش می‌یابد و به مدت یک هفته پذیرای علاقه‌مندان است. رقیه دبیری، این هنرمند خودآموخته، نیز در روز افتتاحیه حضور خواهد داشت.