به گزارش سلامت نیوز به نقل از medicinenet، حدود 22 درصد از زنان باردار به تبخال تناسلی مبتلا هستند. اگرچه این بیماری در بزرگسالان معمولاً قابل کنترل است، اما می‌تواند برای نوزادان جدی و حتی کشنده باشد. خوشبختانه، خطر انتقال به جنین بسیار پایین است، به‌ویژه اگر مادر پیش از بارداری به ویروس مبتلا شده باشد. در چنین مواردی، پزشک اقداماتی را برای جلوگیری از انتقال ویروس در حین زایمان انجام خواهد داد.

تأثیر بارداری بر تبخال تناسلی

معمولاً اولین شیوع تبخال شدیدترین مرحله آن است. با گذشت زمان، بدن آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که شدت شیوع‌های بعدی را کاهش می‌دهند. تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بارداری باعث افزایش شیوع تبخال می‌شود، یافت نشده است. اما تقریباً 75 درصد از زنان باردار مبتلا، در طول بارداری حداقل یک بار دچار عود بیماری می‌شوند.

ویروس تبخال چگونه عمل می‌کند؟

پس از اولین عفونت، ویروس در اعصاب ناحیه پایه ستون فقرات باقی می‌ماند. در این حالت، فرد بدون علامت است. اما در برخی شرایط، مانند استرس، خستگی، قاعدگی، بیماری یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید، ویروس فعال شده و مجدداً علائم ظاهر می‌شوند.

تفاوت تبخال تناسلی و تبخال دهانی

تبخال تناسلی می‌تواند توسط دو نوع ویروس ایجاد شود:

• HSV-1 (ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1) – معمولاً عامل تبخال دهانی است اما می‌تواند از طریق رابطه جنسی دهانی به ناحیه تناسلی منتقل شود.
• HSV-2 (ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2) – عامل اصلی تبخال تناسلی است.

حدود 50 تا 80 درصد بزرگسالان به HSV-1 آلوده هستند و تا 50 سالگی، تقریباً 90 درصد از افراد در معرض آن قرار گرفته‌اند.

تبخال نوزادی: علائم و خطرات

تبخال نوزادی معمولاً در هنگام زایمان از مادر آلوده به نوزاد منتقل می‌شود. همچنین، ممکن است نوزادان از طریق بوسیدن یا تماس پوستی با فردی که تبخال دارد، به ویروس مبتلا شوند.

عوارض تبخال نوزادی

• نابینایی
• التهاب غشاهای مغزی (مننژیت)
• تشنج
• ناشنوایی
• زخم‌های پوستی، چشمی، دهانی یا تناسلی
• آسیب به اندام‌های حیاتی مانند کبد، ریه و قلب

خوشبختانه، تبخال نوزادی بسیار نادر است و در کمتر از 0.1 درصد نوزادان متولد شده در ایالات متحده رخ می‌دهد. خطر انتقال تبخال در اواخر بارداری بیشتر است، زیرا مادر هنوز آنتی‌بادی‌های کافی برای انتقال به جنین تولید نکرده است.

چگونه تبخال را در دوران بارداری کنترل کنیم؟

اقداماتی که مادر و پزشک می‌توانند انجام دهند:

• پزشک زنان و زایمان خود را از ابتلا به تبخال مطلع کنید.
• در صورت بروز فعال این بیماری در زمان زایمان، زایمان سزارین توصیه می‌شود.
• اگر علائمی مانند سوزن‌سوزن شدن، خارش یا درد احساس کردید، حتی بدون زخم، به پزشک اطلاع دهید.
• در زایمان طبیعی، پزشک نباید کیسه آب را به‌طور مصنوعی پاره کند، زیرا این کار می‌تواند نوزاد را در معرض خطر قرار دهد.
• از استفاده از ابزارهای زایمانی مانند فورسپس و وکیوم خودداری شود، مگر در شرایط ضروری، زیرا این ابزارها ممکن است باعث ایجاد زخم روی پوست نوزاد شوند.
• از مانیتورینگ با الکترود سر جنین مگر در شرایط ضروری پرهیز شود، زیرا ممکن است باعث ورود ویروس از طریق خراش‌های پوستی شود.
• پزشک ممکن است داروهای ضدویروسی مانند آسیکلوویر را برای کاهش خطر شیوع در حین زایمان تجویز کند.
• از تماس افراد مبتلا به تبخال با نوزاد جلوگیری کنید، به‌ویژه از بوسیدن نوزاد خودداری کنند.

نوزاد را در سه هفته اول زندگی به‌دقت تحت نظر بگیرید. در صورت مشاهده علائم زیر، فوراً به پزشک مراجعه کنید:

• بثورات پوستی
• تب
• تحریک‌پذیری شدید
• کمبود اشتها

پیشگیری از ابتلا به تبخال در بارداری

اگر به تبخال مبتلا نیستید، مهم است که در دوران بارداری از آن پیشگیری کنید.

اگر شریک جنسی شما به تبخال تناسلی یا دهانی مبتلاست:

• در طول شیوع بیماری از رابطه جنسی خودداری کنید و در مواقع دیگر از کاندوم استفاده کنید.
• در سه ماهه آخر بارداری، پرهیز کامل از رابطه جنسی را در نظر بگیرید.
• در صورت ابتلای شریک به تبخال دهانی، از رابطه جنسی دهانی خودداری کنید.
• اگر از وضعیت سلامت شریک خود مطمئن نیستید، انجام آزمایش تبخال را در نظر بگیرید.

تبخال تناسلی در دوران بارداری چالش‌هایی را ایجاد می‌کند، اما با آگاهی و رعایت نکات پیشگیرانه، می‌توان خطر انتقال به نوزاد را به حداقل رساند. اطلاع‌رسانی به پزشک، رعایت نکات بهداشتی و مصرف داروهای ضدویروسی تحت نظر پزشک، مهم‌ترین اقدامات برای محافظت از نوزاد هستند.