به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، دستان کوچکش مداد را به سختی نگه می‌دارد. انگشتانش پس از نوشتن چند خط، خسته می‌شود و نگاهش مدام به ساعت است. کودکی دبستانی که باید بازی کند و دنیای اطرافش را کشف کند، اما حجم سنگین مشق شب او را به جای بازی، پشت میز تکالیف نشانده است.

این وضعیت، روایت زندگی بسیاری از دانش‌آموزان مقطع ابتدایی است که با تکالیف سنگین دست و پنجه نرم می‌کنند.

کودکانی که در مقطع ابتدایی تحصیل می‌کنند، به دلیل شرایط جسمی و روانی خود ظرفیت محدودی برای تمرکز طولانی و انجام تکالیف نوشتاری دارند. با این وجود، برخی معلمان همچنان تکالیف سنگین و حجیمی را به دانش‌آموزان تحمیل می‌کنند.

درگیری بر سر نوشتن مشق شب

مادر یکی از دانش‌آموزان پایه دوم دبستان می‌گوید: فرزندم هر روز پس از بازگشت از مدرسه، بعد از یک یا دو ساعت استراحت باید پای تکالیفش بنشیند. گاهی تا ساعت 11 شب مشغول نوشتن است و در آخر هفته‌ها به دلیل حجم زیاد، فرصت نمی‌کند همه تکالیف را انجام دهد.

او ادامه می‌دهد: نوشتن 5 صفحه از اعداد یا کلمات شاید برای ما آسان باشد، اما برای یک کودک کلاس دومی که ظرفیت جسمی و روانی محدودی دارد، بسیار دشوار است. بسیاری از شب‌ها، سر انجام تکالیف با فرزندم دعوا می‌کنیم و مجبور به تهدید او می‌شویم. این موضوع تأثیر منفی زیادی بر سلامت روان او دارد.

تکالیف سنگین نه تنها باعث ایجاد استرس و اضطراب در دانش‌آموزان می‌شود، بلکه می‌تواند به اختلافات خانوادگی و کاهش علاقه کودکان به یادگیری منجر شود. از سوی دیگر، نابرابری در توانایی خانواده‌ها برای کمک به فرزندانشان، باعث ایجاد شکاف آموزشی بین دانش‌آموزان می‌شود. خانواده‌هایی که والدین شاغل هستند یا زمان کافی برای کمک به فرزندان خود ندارند، نمی‌توانند به خوبی از عهده این حجم از تکالیف برآیند. 

این در حالی است که مسئولان آموزش و پرورش بارها بر لزوم کاهش حجم تکالیف غیرهدفمند در مقطع ابتدایی تاکید کرده‌اند. رضوان حکیم‌زاده، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش، در گفت‌وگو با تسنیم به ضرورت بازنگری در رویکرد تکالیف تاکید کرده و می‌گوید: ابتدا باید بررسی کنیم که تکلیف چه کارکردی دارد. آیا هدف، صرفاً پر کردن وقت دانش‌آموز است یا فرصتی برای تثبیت یادگیری و کاربرد آموخته‌ها در زندگی واقعی؟

تکالیفی که ارزشی برای یادگیری ندارد

وی ادامه می‌دهد: تکلیف باید به گونه‌ای باشد که برای کودک لذت‌بخش بوده و او را به مشارکت بیشتر ترغیب کند. در دوران کودکی، تمرین‌های غیرهدفمند که دانش‌آموز را در فرایند یادگیری درگیر نکند، ارزش آموزشی چندانی ندارد.

رویکرد کشورهای مختلف به تکلیف شب تفاوت‌های چشمگیری دارد. در برخی کشورها مانند فنلاند، تمرکز اصلی بر یادگیری در مدرسه است و تکالیف شب بسیار محدود و غالباً پروژه‌محور و مهارت‌محور هستند. هدف این رویکرد، تشویق دانش‌آموز به کشف، تجربه و یادگیری عملی است. این رویکرد نه تنها باعث کاهش استرس دانش‌آموزان می‌شود، بلکه به آن‌ها فرصت می‌دهد تا کودکی خود را به طور کامل تجربه کنند.

کارشناسان آموزشی معتقدند که تکالیف باید هدفمند، کوتاه و لذت‌بخش باشند. به جای تمرکز بر حجم بالای نوشتن، بهتر است از فعالیت‌های عملی و خلاقانه استفاده شود که به تقویت مهارت‌های دانش‌آموزان کمک کند. همچنین، معلمان باید به تفاوت‌های فردی دانش‌آموزان توجه کنند و از دادن تکالیف یکسان به همه خودداری نمایند.  

در نهایت، تغییر نگاه به تکالیف و کاهش حجم آن‌ها نه تنها به بهبود سلامت روان دانش‌آموزان کمک می‌کند، بلکه فرصت بیشتری برای بازی، استراحت و رشد همه‌جانبه آن‌ها فراهم می‌آورد.  

انتهای پیام/