خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها؛ خوزستان در تعطیلات نوروزی به یکی از مقاصد محبوب سفر تبدیل شده است، با آب‌وهوای بهاری و جاذبه‌های کم‌نظیرش. در این میان، روستای تاریخی لیوس در دزفول با بافت سنگی منحصربه‌فرد، معماری هوشمندانه و طبیعت چشم‌نوازش، گزینه‌ای ایده‌آل برای مسافران است؛ روستایی که با وجود جذابیت‌های فراوان، هنوز از شلوغی مقاصد گردشگری دیگر به دور مانده است.

این روستای تاریخی در ۷۳ کیلومتری شمال دزفول واقع شده و با حفظ بافت کهن خود، فرهنگ و سبک زندگی سنتی را زنده نگه داشته است. خانه‌های سنگی لیوس که با طراحی هوشمندانه‌ای ساخته شده‌اند به‌گونه‌ای هستند که از هر بخش آن استفاده بهینه می‌شود؛ از ستون‌های خانه‌ها به عنوان انبار غله تا پنجره‌های چوبی برای بهره‌گیری از نور خورشید.

لیوس نه‌تنها از نظر معماری، بلکه از لحاظ طبیعی نیز شگفت‌انگیز است. این روستا با چشم‌اندازهای کوهستانی، از جمله کوه لنگر و دره کول و آب‌وهوای معتدل، مقصدی ایده‌آل برای سفر در فصل‌های بهار، پاییز و زمستان است. در این منطقه، می‌توان ردپای حیات‌وحش متنوعی از جمله پلنگ، خرس، قوچ، قرقاول و آهو را مشاهده کرد.

روستای گمشده

صادق پهلوانی، مسافری از دیار قزوین، وقتی پا به روستای لیوس گذاشت با خود زمزمه کرد: «این جا گمشده من است»

او که سال‌ها در میان بناهای تاریخی قزوین قدم زده بود، این بار در دل روستایی ایستاده بود که زمان در آن انگار متوقف شده بود. سنگ‌های قدیمی خانه‌ها و معماری خاص روستا هر کدام قصه‌ای از زندگی مردمان سخت‌کوش این سرزمین را روایت می‌کردند.

صادق با چشمانی گرد شده از شگفتی به دیوارهای سنگی خانه‌ها دست کشید و گفت: اینجا حتی سنگ‌ها هم حرف می‌زنند… انگار هر کدام از این خانه‌ها زنده‌اند و قصهه هفتصد ساله خودشان را زمزمه می‌کنند.

هوای خنک کوهستان، رایحه درختان انار و بابونه، و صدای زمزمه باد در دره کول او را به دنیایی دیگر برد. با خود فکر کرد که چطور چنین جایی، با این همه زیبایی و تاریخ، هنوز از چشم بسیاری از گردشگران پنهان مانده است.

در میانه گشت‌وگذارش، پیرمردی از اهالی روستا به او گفت: «خوش آمدی مهمان! اینجا لیوس است، روستایی که سنگ‌هایش را با عشق چیده‌اند و آسمانش را با مهربانی رنگ زده‌اند».

حالا صادق پهلوانی، مسافر قزوینی، عاشق روستای لیوس شده است. او قول داده که نه‌تنها دوباره به این روستا بازگردد، بلکه تصاویر و خاطراتش از این سفر را با همه به اشتراک بگذارد تا دیگران هم بدانند در گوشه‌ای از خوزستان، روستایی سنگی و رویایی وجود دارد که گویی از دل افسانه‌ها بیرون آمده است.

روستای کمتر شناخته شده

با وجود جذابیت‌های تاریخی و طبیعی، لیوس هنوز به‌طور گسترده در میان گردشگران شناخته شده نیست. این در حالی است که آثار تاریخی مانند آسیاب‌های بادی دوره ساسانی و خانه‌هایی با قدمت ۷۰۰ سال، این روستا را به موزه‌ای زنده از تاریخ و معماری تبدیل کرده‌اند.

به نظر می‌رسد لیوس با معماری سنگی و طبیعت بکر، ظرفیت تبدیل شدن به یکی از مقاصد برتر گردشگری ایران را دارد، اما نیازمند معرفی بیشتر و توسعه زیرساخت‌های گردشگری است. در این نوروز، بسیاری از مسافران که به دنبال آرامش و تجربه‌ای متفاوت هستند، راهی این روستای دیرپا می‌شوند.

عباس رحمتی، مسافری از سرزمین تاریخ‌ساز همدان، با چشمانی پر از حیرت در کوچه‌های سنگفرش لیوس قدم می‌زد. او که خود از دیاری با پیشینه‌ای غنی آمده بود، زیر لب زمزمه کرد: چه روستای شگفت‌انگیزی… انگار صدها سال در زمان به عقب برگشته‌ام!

سنگ‌های کهن، پنجره‌های چوبی با نقش‌های ساده و هوای پاک کوهستانی، دل او را بردند. با دیدن معماری خارق‌العاده خانه‌ها که هر یک گویی با طبیعت یکی شده‌اند، به یاد کاروانسراهای تاریخی همدان افتاد و گفت: اینجا موزه زنده معماری است! هر سنگش یک داستان دارد.

اما وقتی خورشید آرام آرام پشت کوه‌های اطراف پنهان شد، عباس با چالشی روبرو شد. او که می‌خواست شب را در این روستای رویایی بگذراند، متوجه شد امکانات اقامتی مناسب برای گردشگران وجود ندارد. چطور ممکن است چنین جایی با این همه زیبایی، جایی برای ماندن مهمانانش نداشته باشد؟ این پرسش بارها در ذهنش تکرار شد.

با افسوس، ناچار شد روستا را ترک کند. در لحظه خداحافظی، به یکی از اهالی گفت: لیوس را دوست دارم اما وقتی نتوانم شب را زیر آسمان پرستاره‌اش بگذرانم، انگار نصف دلم اینجا مانده است.

حالا عباس رحمتی، مسافری که عاشق لیوس شده اما نتوانسته در آن بماند، امیدوار است روزی به این روستا بازگردد؛ روزی که می‌تواند در خانه‌های بوم‌گردی با همان حال‌وهوای سنتی، شب‌ها را به تماشای ستاره‌ها بنشیند و صبح را با آواز پرندگان آغاز کند.