متن کامل یادداشت حجت‌اله صیدی، رییس سازمان بورس و اوراق بهادار را بخوانید:

به گواه آن‌چه در این سال‌ها شنیده، نوشته و خوانده‌ایم، مسئله‌ اصلی کشور، اقتصاد است و مسئله‌ اصلی اقتصاد، رشد. اگر چه مسائل و عوامل مهمی رامی‌توان دغدغه‌های اساسی مسئولان، مدیران و نظریه‌پردازان اقتصادی ایران دانست که از آن جمله است: نقدینگی، تورم، بیکاری، ناترازی، عدالت، کسری بودجه، تراز تجاری و نظایر آن، اما حقیقت آن است که تمامی این عوامل، در ذیل مفهوم گران‌سنگ «رشد» قرار می‌گیرند، به گونه‌ای که اگر رشد اقتصادی بهبود یابد، بسیاری از مسائل پیشگفته حل و فصل شده و بهبود اساسی خواهند یافت. در سایه‌ی رشد است که با گسترش ظرفیت‌های اقتصاد، بیکاری کاهش می‌یابد، با افزایش درآمد سرانه، فقر رنگ می‌بازد، عدالت جلوه می‌کند و این همه خود را در افزایش رفاه شهروندان متبلور می‌سازد.

مجموعه‌ پژوهش‌ها، تجربه‌ها و انگاره‌های علم ارجمند اقتصاد برای دستیابی به مدل جامعی از رشد، نشان می‌دهند که مفهوم رشد به زبان ریاضی‌دانان، نه تابعی تک متغیره هست و نه تابعی از نوع درجه‌ی اول. این بدان معنی است که اولاً عوامل متعدد مهمی بر رشد اثرگذار هستند و ثانیاً این اثرگذاری، خطی و مستقیم نیست. از این روی، برخی نظریه‌پردازان مهم در حوزه‌ اقتصاد کلان پیشرفته، رشد را مفهومی سهل و در عین حال ممتنع دانسته‌اند و البته این پیچیدگی موجب نشده تا کشورها به حکمت این معما را نگشایند و راه دشوار رشد را نپیمایند.

از بین یافته‌های علمی و تجربی در حوزه‌ رشد، دو نکته‌ برجسته، پذیرش عمومی یافته‌اند و کم‌تر کسی به انکار آن پرداخته است. نخست این که مهم‌ترین و مربوط‌ترین متغیر برای اندازه‌گیری یا برآورد رشد، میزان تغییر در تولید ناخالص داخلی است و دوم این که از بین عوامل چندگانه‌ مؤثر بر تولید ناخالص داخلی، متغیر سرمایه در کنار متغیرهایی مانند نیروی کار، فن‌آوری و منابع محیطی از اهمیت خاصی برخوردار است. به عبارت بهتر و خلاصه‌تر: رشد اقتصادی در سایه‌ی تشکیل سرمایه است که تحقق می‌یابد و بدون نرخ مثبت رشد سرمایه، رشد اقتصادی، در بلندمدت مثبت و پایدار نخواهد بود.

حقیقت دیگر آن است که از میان نهادهای مختلف در اقتصاد، نقش‌آفرینی مؤثر در تشکیل سرمایه، مأموریت اصلی بازار سرمایه است که در سایه‌ افزایش کارآیی بازار و صیانت از حقوق سرمایه‌گذاران تحقق می‌یابد.

بدین سبب، سال 1404 از آن روی که سال «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام گرفته، سالی مبارک برای بازار سرمایه است و تحقق این هدف، با افزایش شفافیت و کارآیی، بهبود نقد شوندگی، دستیابی به بازده مورد انتظار و قابل رقابت با سایر بازارها، کاهش نااطمینانی‌ها و مدیریت کارآمد ریسک امکان‌پذیر است که آن‌هم در گرو همراهی تمامی نهادهای اقتصادی و اجتماعی و همکاری حداکثری ارکان بازار سرمایه است. در این میان ضروری است هم بر کاهش نااطمینانی تأکید شود که عامل مهم، پیشینی و اثرگذار بر تصمیم‌های سرمایه‌گذاری است و بخش مهمی از آن به سیاست‌های روشن و برنامه‌های عملیاتی دولت و نیز بهبود شفافیت و افشاء کافی در بازار سرمایه وابسته است و هم ضرورت همراهی و هماهنگی در اتخاذ سیاست‌ها فراموش نشود، که در شرایط الزام به رشد تولید و تشکیل سرمایه، عامل مهمی مانند نرخ سود سپرده یا عرضه‌ی طلا و مسکوک و ارز، فعالان اقتصادی و شهروندان را از سرمایه‌گذاری در بخش مولد اقتصاد منصرف نسازد. آن‌چه مسلم است سرمایه‌گذار، به‌حق در پی کسب بازده مناسب است و از این روی، باید به‌گونه‌ای عمل کرد که جذابیت نرخ بازده کوتاه‌مدت، که اغلب ناپایدار است، دستیابی به نرخ بازده بلندمدت و پایدار را با مانع اساسی روبرو نسازد.

در این راستا، با همکاران پرتلاشم در سازمان بورس و اوراق بهادار و تمامی ارکان و بخش‌های بازار پرظرفیت سرمایه، با تدبیر، برنامه‌ریزی و اقدام عملیاتی، خواهیم کوشید تا با معرفی و توسعه‌ ابزارهای جدید، ارتقاء مدل‌ها، بازنگری ریزساختارها و تسهیل و ساده‌سازی فرآیندها، به نوبه‌ خود زمینه‌ی تحقق شعار ارزشمند سال و تشکیل سرمایه برای کل زنجیره‌ی تولید را که علاوه بر فرآوری و ساخت، دربرگیرنده‌ فرآیندهایی مانند تحقیق و توسعه، فن‌آوری اطلاعات، دانش فنی، تأمین و تدارک، حمل و نقل و بازاریابی و توزیع و خدمات پس از آن نیز به شمار می‌رود، فراهم سازیم. فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بورس‌های تهران، فرابورس و بازار نوآفرین آن، بورس کالا و بورس انرژی، بهره‌مندی تمام اجزای زنجیره‌ی تولید را امکان‌پذیر می‌سازد.

باشد که دست در دست هم، بازاری مناسب را برای تشکیل سرمایه‌ی بیش‌تر و کسب بازدهی بالاتر رقم بزنیم تا با استفاده از ظرفیت‌های بازار سرمایه برای تحقق شعار سال، رشد اقتصادی پایدار در ایران عزیزمان جلوه‌گر شود.