به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،‌ تلاوت قرآن کریم از جایگاه بسیار والایی برخوردار است و فواید بی‌شماری برای فرد و جامعه دارد. قرآن، کلام الهی و راهنمای زندگی است و تلاوت آن، فرصتی برای ارتباط مستقیم با خداوند و کسب فیض از انوار هدایت اوست. هر آیه از قرآن، پاداشی دارد و تلاوت‌کننده را به درجات بالاتری از ایمان و تقوا می‌رساند. علاوه بر این، تلاوت قرآن، موجب آرامش قلب و زدودن غم و اندوه می‌شود و انسان را در برابر وسوسه‌های شیطانی محافظت می‌کند.

تأثیر تلاوت قرآن در زندگی فردی و اجتماعی بسیار گسترده است. تلاوت قرآن، موجب تزکیه نفس و اصلاح رفتار می‌شود و انسان را به سوی اخلاق نیکو و عمل صالح سوق می‌دهد. در سطح جامعه، تلاوت قرآن، موجب وحدت و همدلی میان مسلمانان می‌شود و آن‌ها را در برابر توطئه‌های دشمنان متحد می‌کند. ترویج فرهنگ تلاوت قرآن در جامعه، می‌تواند به کاهش آسیب‌های اجتماعی و افزایش سطح معنویت و اخلاق کمک کند.

در حالی که خداوند متعال همواره ما را به تدبر و تعقل در آیات قرآن کریم دعوت می‌کند، تلاوت این کتاب آسمانی نیز به تنهایی دارای برکات و ثمرات بی‌شماری است. این موضوع، خود گواهی بر اعجاز معنوی و ذاتی قرآن است؛ کتابی که صرف خواندنش، بدون در نظر گرفتن فهم و تعمق، نیز می‌تواند آثار و فواید فراوانی به همراه داشته باشد، چنان که امام حسن مجتبی علیه‌السلام فرمود: «مَن قَرَأ القرآنَ کانَت لَهُ دعوةٌ مُجابةٌ إمّا مُعَجَّلَةً و إمّا مُؤَجَّلةً.» یعنی «کسی که قرآن بخواند، یک دعای مستجاب شده دارد، یا زود مستجاب می‌شود، یا دیر.»  (الدعوات (للراوندی)، ص24)

این حدیث شریف به این نکته اشاره دارد که قرائت قرآن رابطه‌ای مستقیم با استجابت دعا دارد و کسی که قرآن بخواند، از نعمت اجابت دعا بهره‌مند می‌شود و باعث جلب رحمت خداوند است. استجابت این دعا ممکن است فوری و در زمان کوتاهی پس از تلاوت قرآن محقق شود، یا اینکه به اقتضای حکمت الهی، به تأخیر بیفتد و در زمان مناسب‌تری به اجابت برسد. اما این اجابت می‌تواند به دو شکل باشد:

استجابت معجّل (سریع): در برخی موارد، دعای انسان در همان زمان یا مدت کوتاهی پس از آن برآورده می‌شود. این نوع اجابت معمولاً زمانی رخ می‌دهد که درخواست انسان با حکمت الهی، شرایط زمانی و مصالح فردی و اجتماعی او هماهنگ باشد.

استجابت مؤجّل (با تأخیر): در برخی موارد، دعا فوراً مستجاب نمی‌شود و تحقق آن به زمان دیگری موکول می‌شود. این تأخیر ممکن است به دلایلی همچون مصلحت برتر، فراهم شدن شرایط لازم، یا حتی تبدیل آن به خیر و برکتی بالاتر باشد. در روایات دیگری نیز آمده است که گاهی دعا در دنیا مستجاب نمی‌شود، اما در آخرت به شکل پاداشی بزرگ‌تر به انسان عطا می‌شود.

از این حدیث می‌توان نتیجه گرفت که تلاوت قرآن، انسان را در موقعیتی قرار می‌دهد که دعایش به درگاه الهی مقبول می‌افتد. این نشان‌دهنده تأثیر معنوی و روحی قرآن بر قلب و زبان دعا‌کننده است. نکته مهم این است که تلاوت‌کننده قرآن، از استجابت دعای خود مطمئن باشد، چه این اجابت را در دنیا ببیند و چه در آخرت. بنابراین، تلاوت قرآن، نه تنها راهی برای فهم و درک کلام الهی، بلکه وسیله‌ای برای تقرب به خداوند و برآورده شدن حاجات نیز محسوب می‌شود. همچنین کسی که قرآن می‌خواند، در حقیقت خود را در مسیر بندگی و ارتباط با خدا قرار داده است. چنین فردی وقتی دعا می‌کند، در واقع از جایگاهی بالاتر و با قلبی نورانی‌تر دعا می‌کند و این مسئله باعث تأثیرگذاری بیشتر دعا می‌شود.

انتهای‌پیام/