حجت الاسلام والمسلمین سیداحمد میرعمادی در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به آیه ۱۱ سوره حجرات اظهار کرد: با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را صدا نزنید؛ بد نشانه‌ای است که انسان را پس از ایمان آوردنش به لقبی زشت نامگذاری کنند و کسانی که از این کارهای ناپسند، توبه نکنند، خود ستمکارند.

استاد حوزه علمیه قم بیان کرد: در بخشی از آیه ۱۱ سوره حجرات، خداوند در ادامه دستورات اخلاقی، مؤمنان را از استفاده از القاب زشت و ناپسند در برخورد با یکدیگر نهی می‌کند.

وی ابراز کرد: در جامعه جاهلیت پیش از اسلام، استفاده از القاب زشت و توهین‌آمیز رواج داشت و اسلام با تأکید بر کرامت انسان و برادری مؤمنانه، این رفتار را نادرست دانست و از به کارگیری آن منع کرد و کلمه «تنابزوا» از ریشه «نبز» به معنای خواندن با القاب زشت و توهین‌آمیز است.

حجت الاسلام والمسلمین میرعمادی گفت: کلمه «تنابز» از باب تفاعل دلالت بر امری دوطرفه دارد، یعنی مؤمنان نباید یکدیگر را با القاب زشت صدا بزنند، زیرا افراد با ایمان آوردن، حرمت و احترام پیدا می‌کنند.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: مؤمن به جهت ایمانش سزاوار است با نامی نیکو از او یاد شود و نباید به او طعنه زد یا با القاب و تعابیر رنج‌آور و هتک‌کننده او را خطاب کرد.

وی یادآور شد: جامعه ایمانی با فسق سازگار نیست و کار زشتی است که انسان پس از ایمان آوردن فردی، او را با لقبی زشت صدا بزند و متهم به صفتی ناپسند کند.

حجت الاسلام والمسلمین میرعمادی ادامه داد: بدیهی است که خطاب کردن افراد با القاب و صفات زشت، به‌ویژه در برخورد با جوانان و نوجوانان، تأثیرات منفی زیادی دارد و الفاظی ناشایست که شخصیت و حرمت افراد را از بین می‌برد و موجب انزوا، عصبانیت و خشونت می‌شود و فردی که با چنین القابی خطاب می‌شود، ممکن است برای همیشه احساس شرمساری و حقارت کند.

استاد حوزه علمیه قم گفت: متأسفانه این رفتار حتی در میان مؤمنان نیز رواج دارد و گاهی در محافل دینی و مذهبی شاهد چنین چالش‌هایی هستیم و گاهی این رفتار به صورت جدی و گاهی در قالب شوخی و سر به سر کردن افراد انجام می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: اگر کسی مرتکب چنین رفتار ناپسندی شد، باید توبه کند و از این اعمال زشت بردارد و به اصلاح رفتار خود بپردازد و خداوند در این آیه می‌فرماید: اگر کسی توبه نکند و از رفتارش پشیمان نشود، چنین شخصی ظالم و ستمگر است.