به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، 15 اسفند 1403، «ایال زامیر» به عنوان بیست و چهارمین رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی، جایگزین «هرتسی هالوی» شد. «زامیر»- که گزینۀ مورد علاقۀ «نتانیاهو» پیش از انتخاب «هالوی» در دی ماه 1401 بود- پیش از رسیدن به جایگاه رئیس ستاد، به درجۀ سرلشکری ارتقا یافت.

هرتسی هالوی که بود؟

هالوی متولد 1967 در یکی از شهرک‌های حومۀ شهر قدس از خانواده‌ای اصالتاً روسی است. او نخستین رئیس ستاد ارتشِ صهیونیستی است که متولدِ شهرک‌های صهیونیستی است. بیست و سومین رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل از سال 1985 وارد ارتش شد و جایگاه‌های ذیل را پشت سر گذاشت:

1992- فرمانده واحد «عوریو» چتربازان

2001- فرمانده واحد نخبگانِ «سایرت ماتکال»

2005- فرمانده تیپ «مناشه»

2007- فرمانده تیپ چتربازان

2011- فرمانده تیپ الجلیل

2014- فرمانده دانشکده فرماندهی و ستاد- رئیس اطلاعات نظامی

2023- فرمانده ستاد مشترک ارتش

2025- و سرانجام استعفا از فرماندهی ستاد مشترک ارتش

«هرتسی هالوی»، 21 ژانویه 2025 با پذیرش مسئولیت شکست رژیم صهیونیستی از گروه‌های مقاومت فلسطین در عملیات «طوفان الاقصی» در 7 اکتبر 2023، از جایگاه خود استعفا داد و کابینۀ رژیم صهیونیستی، «ایال زامیر» را به عنوان بیست و چهارمین فرمانده ستاد مشترک ارتش صهیونیستی انتخاب کرد.

دشمنی شدید هالوی با ایران و فلسطینیان در میان صهیونیست‌ها زبانزد است. مشهور است که او در تعامل با نوار غزه و کرانۀ باختری ذره ای ترحم نداشت. به رغم آنکه وی یک شخصیت مذهبی است، اما تنها به دلیل خدمت در ارتش، «کیپا» (عرق چین یهودی) خود را کنار گذاشت. هالوی یک یهودی مذهبی است که در شهرک «کفر ها اورانیم» در غرب رام الله در کرانۀ باختری زندگی می کند.

«هرتسی هالوی» را به لقب «فیلسوف» در ارتش صهیونیستی معرفی می‌کردند؛ چرا که وی بیشتر گوشه‌گیر و منزوی است و به تفکر عمیق می‌پردازد و در حاشیۀ درگیری حضور دارد، اما این به ظاهر فیلسوف ارتش صهیونیستی سرانجام مجبور شد هم شکست از مقاومت را بپذیرد، هم به دلیل همین شکست از جایگاه خود- در حالی که 2 سال از زمان فرماندهی‌اش بر ستاد مشترک ارتش باقی مانده بود- استعفا دهد؛ شکستی که «ایال زامیر»، فرمانده جدید ستاد مشترک نیز به آن اذعان کرده، گفت: صبح 7 اکتبر، ارتش شکست خورد... مأموریتی که امروز به من واگذار شد روشن است: فرماندهی ارتش به سوی پیروزی...

ایال زامیر کیست؟

او متولد 26 ژانویه 1966 در منطقۀ ام الرشاش (ایلات) واقع در جنوب فلسطین است. دوره های تحصیلی مقدماتی را در مدرسه شبانه روزی فرماندهی نظامی تل آویو گذراند و سال 1984 وارد ارتش شده، در سپاه زرهی ارتش صهیونیستی به خدمت مشغول شد. پست های او به شرح ذیل است:

1985- نظامی شاغل در گردان 433، تیپ 500- اتمام دوره با درجۀ ممتاز

1986- پایان دورۀ افسری

1988-1989- فرمانده گروهان در گردان 443

1992- فرماندهی گروهان زرهی و ارتقاء به مقام افسری در همان جایگاه

1994-1996- فرمانده گردان 75 تیپ 7

1998- افسر کل طراحی فولاد در ارتش

2000- رئیس ادارۀ دکترین سپاه زرهی و فرمانده تیپ ذخیره

2002- فرمانده مرکز آموزش تاکتیکی

2003- فرمانده تیپ 7 ارتش صهیونیستی

2007- فرماندهی لشکر 143

2009- فرمانده لشکر 36

2012- مشاور نظامی نخست وزیر معادل یک وزیر کابینه

2015- فرمانده منطقۀ جنوبی ارتش صهیونیستی

2018- جانشین رئیس ستاد مشترک ارتش

2023- مدیرکل وزارت دفاع و مسئول خرید تسلیحات

2025- رئیس ستاد مشترک ارتش با درجۀ سرلشکری

او دورۀ خدمت خود را در لبنان آغاز کرد و تا آغاز قرن جدید میلادی در این منطقه متمرکز بود. پس از آن از انتفاضۀ دوم تا جنگ 51 روزه در سال 2014، در کرانۀ باختری به سرکوب پرداخت و پس از آن، در منطقۀ غزه تجربه نظامی کسب کرد.

رسانه‌های صهیونیستی در بوق و کرنا کرده‌اند که «زامیر» یک طرح تهاجمی برای از بین بردن حماس تهیه کرده است. فراموش نکنیم که این ادبیات را صهیونیست‌ها پس از 7 اکتبر هم در دستور کار خود قرار دادند. ادبیاتی که بن‌مایۀ آن بزرگنمایی و ایجاد رعب و وحشت است. اما واقعیت میدان این است که با تمام جنایت‌هایی که صهیونیست‌ها مرتکب شدند، هنوز هم نتوانسته‌اند اسیران خود را آزاد کنند و چاره‌ای ندارند جز آنکه به خواسته‌های مقاومت تن دهند.

ظاهراً «زامیر» که به دلیل شکست هالوی در جریان عملیات طوفان الاقصی برابر رزمندگان مقاومت فلسطین به قدرت رسیده، برایش درس عبرت نشده که رسیدن به اسیران رژیم صهیونیستی، مسیری دو سر باخت است، رفتن و نرفتن در آن مسیر باخت به همراه دارد و البته صهیونیست‌ها هر دو مسیر را آزموده اند و عبرت گرفتن در ذهن آنها جایی ندارد.

پس باید منتظر روزی بود که «زامیر» با اذعان به شکست از موضع خود استعفا دهد. شاید هم با بلوف‌های متعدد از اصل حضور در میدان جنگ صرف نظر کند، مسئله‌ای که بعید نیست با شرایط موجود در سرزمین‌های اشغالی بر صهیونیست‌ها تحمیل شود. «زامیر»، آخرین مهرۀ «نتانیاهو» برای بقاء است و این فقط «نتانیاهو» است که «زامیر» و طرح‌های جاه‌طلبانه‌اش را مطلوب می‌پندارد. کشتی «زامیر» آن روز به گل خواهد نشست که «نتانیاهو» سقوط کند و آن روز، دوزخ «زامیر» بسی سخت‌تر از «هالوی» خواهد بود. دوزخی که «هالوی» در مورد آن گفت: هیچ گاه تا آخر عمر به حال قبل از 7 اکتبر باز نخواهم گشت.

انتهای پیام/