طیبه شامانی شاعر کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر درباره تفاوت دوره نوجوانی امروز با دهه‌های پیش و تأثیر آن بر شعر نوجوان گفت: نسل جدید نو به نو تغییر می‌کنند و با نوجوان‌هایی که ما قبلا می‌شناختیم خیلی فرق کرده‌اند. بنابراین باید نوجوان‌ها را از نو شناخت و ادبیات مورد نیاز آنها را تولید کرد.

وی افزود: من یک مطالعه درباره روابط انسان‌ها را خوانده بودم که به صورت جهانی روی این موضوع کار کرده بود. این آمار می‌گفت تغییرات آدم‌ها عمده‌ترین دلیل جدایی آنهاست. قدیم‌ها همه نامه‌ها یک شکل بودند. طرف اگر سرباز بود می‌گفت «ای نامه که می‌روی به سویش / از جانب من ببوس رویش». اگر سفر کرده بود همین را می‌نوشت، اگر عاشق بود همین را می‌نوشت، اگر برای مادرش بود همین را می‌نوشت. نود درصد نامه‌ها تا سال‌های سال یک‌ شکل بودند. دوستی‌ها هم همین‌طور بود. اگر با کسی دوست بودی، این دوستی تا آخر عمر ادامه پیدا می‌کرد، ولی امروز اگر دوستی انتخاب می‌کنم، دو روز دیگر دوستی ما تمام می‌شود؛ چون جهان ما به سرعت عوض می‌شود.

نوجوان‌هایی که نمی‌خواهند دکتر و خلبان شوند!

این شاعر توجه به این تغییرات را ضروری دانست و گفت: ما باید خودمان را با این تغییرات به‌روز کنیم. باید نوجوان امروز را بفهمیم. قدیم‌ها اگر از ما می‌پرسیدند می‌خواهی چکاره شوی، جواب می‌دادیم «معلم، دکتر، خلبان». اما الآن نوجوان‌ها شغل‌هایی می‌گویند که ما اصلا نمی‌دانیم چه هستند؟ مثلا می‌گویند می‌خواهم ماینر یا یوتیوبر یا گیمر یا... شوم.

شامانی گفت: ما داریم برای این بچه‌ها می‌نویسیم. من باید طبق سلیقه این بچه‌ها بنویسم. همان‌طور که این نسل تغییر کرده‌اند، من هم باید خودم را تغییر بدهم. شاید شعرهای نوجوان که قبل از من نوشته‌اند طرفدار داشت، ولی الآن طرفدار ندارد. شاید قبلا بچه‌ها چهارپاره را بیشتر دوست داشتند ولی الآن مثلا نیمایی یا سپید را بیشتر دوست دارند. البته منظور من این نیست که اگر امروز بچه‌ها از یوتیوب استفاده می‌کنند،‌ ما هم در شعرمان از این کلمات استفاده کنیم؛ نه، خودش این یک آسیب است. ولی باید جهان آنها و دغدغه‌های آنها را بشناسیم.