به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماه رمضان، ماه رحمت و مغفرت و فرصتی است که خداوند متعال به بندگانش می‌دهد تا در سایه‌ دعای روزه‌داران و اعمال نیک، به نزدیکی بیشتری با او دست یابند. این ماه مبارک به دلیل نزول قرآن کریم، ماهی ویژه و با فضیلت است که در آن، درهای آسمان به روی مؤمنان باز می‌شود و آن‌ها تشویق می‌شوند تا از رحمت و بخشش الهی بهره‌مند شوند. روزه‌داری در این ماه، نه‌تنها ابزار خودسازی و تقویت ایمان است، بلکه فرصتی برای تجدید نظر در رفتار و اعمال روزمره نیز فراهم می‌آورد. با این رویکرد، مؤمنان باید از فرصت ماه رمضان بهره‌برداری کرده و به اصلاح روح و جان خویش بپردازند.

آداب و اعمال ماه رمضان، به‌ویژه روزه‌داری، دعا، تلاوت قرآن و نیکوکاری، در کنار یکدیگر به رویش فضایل اخلاقی و معنوی کمک می‌کند. امامان معصوم علیهم‌السلام و بزرگان دین همواره بر اهمیت این اعمال تأکید کرده‌اند و در روایات، به ثواب و بهره‌مندی‌های معنوی آن اشاره کرده‌اند. در این ماه، مؤمنان با تمرکز بر عبادات و اعمال نیک، به جستجوی تقوا و نزدیکی به خداوند می‌پردازند و امید دارند تا با افطاری دادن به نیازمندان و صدقه دادن، بر کلاً بزرگتر را به احسان و نیکی ترغیب کنند. در نهایت، رمضان نه‌تنها فرصتی برای ارزیابی اعمال گذشته است، بلکه سکویی برای آغاز دوباره و حرکت به سوی زندگی بهتر و با اخلاق‌تر است.

اول: توصیه شده که وقتی انسان هلال ماه رمضان را دید، دعای چهل و سوم صحیفه سجادیه و دعای امام صادق(ع) را بخواند. آن حضرت هنگامی که هلال ماه رمضان را می‌دید، به آن توجه می‌کرد و بعد رو به قبله می‌ایستاد و دست خود را برای دعا سوی خدا بلند می‌کرد و خطاب به هلال ماه می‌فرمود: رَبّی وَرَبُّک اللّهُ رَبُّ الْعالَمینَ اَللَّهُمَّ أَهِلَّهُ عَلَیْنَا بِالْأَمْنِ وَ اَلْإِیمَانِ وَ اَلسَّلاَمَةِ وَ اَلْإِسْلاَمِ وَ اَلْمُسَارَعَةِ إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى اَللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِی شَهْرِنَا هَذَا وَ اُرْزُقْنَا خَیْرَهُ وَ عَوْنَهُ وَ اِصْرِفْ عَنَّا ضُرَّهُ وَ شَرَّهُ وَ بَلاَءَهُ وَ فِتْنَتَهُ؛ یعنی ای ماه، پروردگار من و تو، خدا پروردگار جهانیان است. خدایا ماه را بر ما نو کن به ایمنی و ایمان و تندرستی و اسلام و شتافتن به‌سوی آنچه دوست داری و خشنود می‌شوی. خدایا در این ماه به ما برکت بخش و خیر و کمکش را روزی ما کن و زیان و گزند و بلا و فتنه‌اش را از ما بگردان.

دوم: نیت تمام ماه رمضان: آنچه در خصوص نیت کردن مطرح است، این است که اگر شخصی بر انجام کارش واقف باشد و بداند به چه نیت و با چه تفکری آن را انجام می‌دهد، کفایت می‌کند. روزه دار براى انجام فرمان خداوند و نیت ورود به این ماه عزیز و روزه گرفتن، لازم است از اذان صبح تا مغرب، کارى که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد. براى آنکه یقین کند تمام این مدت را روزه بوده، باید مقدارى پیش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل می‌کند، خوددارى کند. انسان می‌تواند در هر شب از ماه رمضان برای روزه‌ فردایش نیت کند، اما بهتر است که شب اول ماه نیت روزه‌ همه ماه را کند. از اول شب ماه رمضان تا اذان صبح، هر وقت نیت روزه فردا را بکند اشکال ندارد.

سوم: زیارت امام حسین علیه‌السلام تا گناهانش ریخته و ثواب حاجیان و اهل‌عمره آن سال را دریابد.
چهارم: خواندن دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه
 پنجم: غسل کردن. روایت شده هرکه در شب اول ماه رمضان غسل کند تا ماه رمضان آینده بدنش دچار خارش نشود.
ششم: علاّمه مجلسى در «زاد المعاد» فرموده که شیخ کلینى و شیخ طوسى و دیگران به سند صحیح روایت کرده‌اند که حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام فرمود: در ماه مبارک رمضان در آغاز سال، یعنى روز اول این ماه - چنان که علما فهمیده اند - این دعا را بخوان، و فرمود: هرکه این دعا (اینجا) را براى رضای خدا، و بدون آمیختگى با اغراض ناپسند و ریا بخواند، در آن سال فتنه و گمراهى و آفتى که به دین یا بدنش ضرر برساند به او نرسد، و حق تعالى او را از شرّ آنچه از بلاها در آن سال واقع مى شود حفظ مى‌کند.

انتهای‌پیام/