به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، مدل جدید قطار سریع‌السیر چین با نام CR450 هم‌اکنون در حال گذراندن مراحل آزمایش و ارزیابی گسترده بر روی نمونه‌های اولیه است تا زمینه را برای بهره‌برداری تجاری این قطار فراهم کند.  

براساس اعلام شرکت راه‌آهن دولتی چین، CR450 که به عنوان سریع‌ترین قطار پرسرعت جهان شناخته می‌شود، قادر است در شرایط آزمایشی و عملیاتی با سرعت حداکثر 450 کیلومتر بر ساعت حرکت کند.  

مهندسان در مرکز آزمایش، با نظارت دقیق بر «کنترل وزن» نمونه‌های اولیه CR450، سنسورهایی را بر روی ریل‌ها نصب کرده‌اند که داده‌های وزن هر یک از هشت چرخ را در دو طرف قطار به یک سیستم کامپیوتری ارسال می‌کنند.  

چن کان؛ پژوهشگر وابسته به مؤسسه تحقیقات لوکوموتیو و خودرو در آکادمی علوم راه‌آهن چین (LCARS)، در این باره توضیح می‌دهد: در فرآیند کاهش وزن، باید اطمینان حاصل کنیم که استحکام سازه نه تنها کاهش نمی‌یابد، بلکه با توجه به سرعت بالاتر، حتی نیاز به افزایش آن نیز وجود دارد. این چالش را می‌توان به فردی تشبیه کرد که می‌خواهد ضمن لاغر شدن، استحکام بدنی خود را حفظ یا تقویت کند. دستیابی به این هدف مستلزم به‌کارگیری تغییرات ساختاری و نوآوری در مواد اولیه است.

برای کاهش مقاومت هوایی در سرعت‌های بالا، محققان بر چالش‌هایی مانند تشدید ارتعاشات و اتلاف انرژی گرمایی غلبه کرده و برای نخستین بار، کل ناحیه بوژی (چرخ‌دسته) زیر قطار را به طور کامل پوشش دادند.  

ها دالی؛ طراح ارشد مرکز تحقیقات مهندسی حمل‌ونقل ریلی شرکت CRRC چانگچون، در این خصوص می‌گوید: صیقلی‌سازی کامل بدنه قطار، مقاومت هوا را در حین حرکت به حداقل می‌رساند.

نمونه اولیه CR450 تاکنون آزمون‌های دینامیکی استاتیک و کم‌سرعت در حوزه‌های کشش، ترمزگیری و کنترل نویز را با موفقیت پشت سر گذاشته است.  

چین در حال حاضر تنها کشور جهان است که به فناوری راه‌آهن پرسرعت تجاری با سرعت 350 کیلومتر بر ساعت دست یافته است.  

ژانگ بو؛ مدیر مؤسسه تحقیقات لوکوموتیو و خودرو در CARS، با اشاره به تلاش‌های صورت‌گرفته از سال 2018، خاطرنشان می‌کند: این تیم سال‌ها را صرف اعتبارسنجی فنی، تدوین استانداردهای پیشرفته و ترسیم نقشه راه فنی کرده است. هرچند افزایش 50 کیلومتر بر ساعتی سرعت ممکن است اندک به نظر برسد، اما دستیابی به آن مستلزم تلاش‌های گسترده برای کاهش پسا و مصرف انرژی، کنترل ارتعاشات و نویز، و ارتقای اتوماسیون و طراحی سبک‌وزن بوده است.

این تلاش‌ها منجر به نرم‌تر شدن بدنه قطار، بهبود آیرودینامیک و کاهش چشمگیر مقاومت هوا شده است.  

ژانگ در پایان تأکید می‌کند: سرعت در قطارهای سریع‌السیر تنها یک چالش فنی نیست، بلکه مسئله‌ای اقتصادی محسوب می‌شود که باید پیامدهای زیست‌محیطی آن نیز سنجیده شود. با این وجود، سرعت همچنان کلیدی‌ترین شاخص عملکرد در صنعت ریلی پرسرعت است.

انتهای پیام/