به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، خواب، یکی از ضروری‌ترین نیازهای بدن برای بازسازی انرژی و حفظ سلامت است؛ اما مثل سایر جنبه‌های زندگی، تعادل در آن اهمیت ویژه‌ای دارد. براساس پژوهش‌ها، خوابیدن بیش از حد (معمولا بیش از ۹ساعت در شبانه‌روز برای بزرگسالان) می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت جسمی و روانی داشته باشد.
میزان خواب مورد نیاز افراد بسته به سن، سبک زندگی و شرایط جسمی آنان متفاوت است؛ اما به‌طور کلی بزرگسالان به ۷ تا ۹ ساعت خواب در شبانه‌روز نیاز دارند. خوابیدن بیش از ۹ ساعت در شب یا داشتن چرت‌های طولانی در طول روز می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل باشد که بر سلامت فرد تأثیر منفی می‌گذارد.
خیلی از افراد تصور می‌کنند زیاد خوابیدن برای سلامت قلب و مغز مفید است یا به بدن این امکان را می‌دهد که خود را ریکاوری کند و آن را افتخار خود می‌دانند که شام ‌نخورده می‌خوابند که از قافله خواب عقب نمانند و خستگی‌ روزانه‌شان رفع شود؛ غافل از اینکه افراط در خوابیدن هم ضررهای متعددی دارد؛ به‌خصوص برای قلب و مغز. در این گزارش، به بررسی خطرات ناشی از خواب طولانی‌مدت می‌پردازیم.

افزایش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی: مطالعات نشان می‌دهد افرادی که به‌طور مداوم بیش از ۹ساعت می‌خوابند، نسبت به کسانی که ۷ تا ۸ ساعت خواب دارند، ۳۴درصد بیشتر در معرض بیماری‌های قلبی قرار می‌گیرند. خواب طولانی‌مدت ممکن است با ایجاد التهاب در بدن، افزایش فشارخون و اختلال در سوخت‌وساز چربی‌ها، سلامت قلب را تهدید کند.

اختلال در متابولیسم و خطر دیابت: مطالعات نشان داده که هم کم‌خوابی و هم خواب بیش از حد می‌توانند خطر ابتلا به دیابت نوع2 را افزایش دهند. خواب زیاد با کاهش حساسیت به انسولین و اختلال در تنظیم قندخون مرتبط است. تحقیقات انجمن دیابت آمریکا نشان می‌دهد که خواب بیش از حد، خطر ابتلا به دیابت نوع۲ را تا ۵۰درصد افزایش می‌دهد. این مسئله ناشی از کاهش فعالیت بدنی و اختلال در ترشح هورمون‌های مرتبط با اشتها و سوخت‌وساز است.

افزایش وزن و چاقی: کم‌تحرکی ناشی از خواب طولانی باعث کاهش مصرف انرژی و کُندشدن متابولیسم می‌شود. افرادی که بیش از ۹ساعت می‌خوابند، ۲۱درصد بیشتر در معرض چاقی قرار دارند. دلیلش هم این است که فردی که روزانه مثلا ۱۰ساعت می‌خوابد، زمان کمتری برای فعالیت بدنی یا پیاده‌روی خواهد داشت.

کاهش عملکرد مغز و ضعف حافظه: افرادی که زیاد می‌خوابند، ممکن است در طول روز در تمرکز، حل مسائل و یادگیری دچار مشکل شوند. خواب طولانی می‌تواند عملکرد شناختی را کاهش و در بلندمدت خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند آلزایمر را افزایش دهد.

تأثیر منفی بر سلامت روان: خواب بیش از حد با اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب مرتبط است. در برخی موارد، افسردگی خود عامل خواب طولانی است و در موارد دیگر، خواب زیاد باعث تشدید احساس خستگی و بی‌حوصلگی و حتی افسردگی می‌شود. یک پژوهش در دانشگاه کمبریج نشان داده که 15درصد از افراد مبتلا به افسردگی، خوابی بیش از حد طبیعی دارند. معمولا افراد افسرده تمایل بیشتری به خوابیدن مدام دارند که این موضوع می‌تواند یک چرخه معیوب ایجاد و شرایط روانی را وخیم‌تر کند.

خطر مرگ زودرس: بررسی داده‌های چندین مطالعه بین‌المللی حاکی از آن است که خوابیدن طولانی‌مدت (بیش از ۹ساعت) با ۲۰درصد افزایش خطر مرگ زودرس همراه است. اگرچه این ارتباط ممکن است ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای باشد که خود عامل خواب زیاد هستند، اما اصلاح الگوی خواب همچنان به‌عنوان یک عامل پیشگیرانه توصیه می‌شود.

افراد میانسال بیشتر مراقب باشند

خواب طولانی در افراد میانسال (بالای ۴۵سال) می‌تواند خطرات بیشتری نسبت به جوان‌ترها داشته باشد. چون با افزایش سن، بدن تغییرات فیزیولوژیکی را تجربه می‌کند که باعث می‌شود تأثیرات خواب طولانی‌مدت بیشتر شود. افزایش خطر بیماری‌های قلبی و سکته، تشدید مشکلات شناختی به‌علت کاهش عملکرد مغز، افزایش وزن به‌دلیل بی‌تحرکی، ابتلا به بیماری‌هایی مانند دیابت نوع۲ و افزایش احساس افسردگی و انزوا مهم‌ترین خطرات خواب بیش از 9ساعت در این گروه سنی هستند. خواب بیش از حد در این سن می‌تواند نشانه یا عامل افسردگی باشد، به‌خصوص اگر با کاهش تعاملات اجتماعی همراه باشد.