ایسنا: روز دوشنبه ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ دکتر سیدعباس میرخانی شاعر و نویسنده البرزی در ۷۸ سالگی درگذشت.

قرار است پیکر دکتر میرخانی ظهر سه‌شنبه ۲۳ بهمن ۱۴۰۳ در آرامستان زادگاهش روستای تالیان شهرستان ساوجبلاغ به خاک سپرده شود.

حسین عسکری نویسنده و البرزپژوه درباره استاد سیدعباس میرخانی گفت: استاد میرخانی متولد سال ۱۳۲۵ خورشیدی در روستای تالیان از توابع بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در استان البرز است که از همان کودکی با خانواده‌اش در شهر تهران ساکن شد. او از خویشاوندان نزدیک استادان سیدحسین و سید حسن میرخانی (بنیان گذاران انجمن خوشنویسان ایران) به شمار می‌رود.

وی افزود: او از شاعران غزل‌سرای معاصر و اشعارش بیشتر در سبک هندی و گاهی عراقی است. در انجمن‌های ادبی تهران نشو و نما یافت و تحصیلات عالی در رشته زبان و  ادبیات فارسی داشت.

عسکری خاطرنشان کرد: مهربانی، فروتنی، نظم، وسعت دید و شناخت وسیع و مستند از تاریخ و ادبیات معاصر ایران از جمله ویژگی‌های این شاعر خوش قریحه البرزی بود.

این البرزپژوه افزود: کتاب «یادگار دفتر عمر» از آثار چاپ شده او است که در سال ۱۳۷۶ در شمارگان سه هزار نسخه توسط نشر نشانه در تهران منتشر شد. «به یاد مذهب رندان» دیگر مجموعه اشعار استاد میرخانی است. این غزل از اوست:

به نوبهار جوان می‌شود طبیعت پیر

تو نیز ای تن خاکی جوانی از سر گیر

دم بهار چو جان می‌دمد به پیکر خاک

بدین نوید تو هم جان تازه‌ای بپذیر

به جام باده فرو شوی زنگ غم از دل

که جز به می غم هستی نمی‌رود ز ضمیر

چو رند مست غنیمت شمار فرصت وقت

که در کمینگه عمر است مکر عالم پیر

بهار عمر نپاید کنون به شادی کوش

که در پی اند ترا رهزنان بهمن و تیر

گل مراد ز گلزار عمر کی چیند

هر آنکه گشت به جان در غم زمانه اسیر

مرا که دست فرو شسته ام ز هر دو جهان

ملامت همه عالم نمی کند تاثیر

به کفر و زندقه بدنام عالمی بودن

هزار مرتبه خوشتر که شهره در تزویر