فارس: در عرض ۶ ماه از شروع به کار خانم صادق مالواجرد در سمت وزارت راه و شهرسازی بعضی از منصب‌های این وزارتخانه بیش از چندین سرپرست را به خود دیده‌اند که حاکی از آشفتگی در انتصابات خانم وزیر است.

حدفاصل عزل و نصب‌های اتوبوسی وزیر راه و شهرسازی در حالی حتی به ۸ روز هم رسیده است که احکام خانم وزیر گاهی در طی یک ماه از تعداد انگشتان یک‌دست هم بیشتر می‌شود.

در جدیدترین حکم، خانم صادق با عزل معاون توسعه مدیریت و منابع انسانی وزارت راه و شهرسازی، بهروز رحیمی را به این سمت منصوب کرده است.

پیش‌تر نیز مسعود بیات منش که در ۲۰ شهریور سال جاری با حکم خانم وزیر به‌عنوان سرپرست معاونت مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی منصوب شده بود، در اول دی‌ماه عزل و حبیب‌الله طاهرخانی جایگزین وی شده بود.

این عزل و نصب‌های اتوبوسی در سطح تمام وزارت‌خانه انجام شده است به‌نحوی‌که سرپرست حوزه وزارتی، سرپرست مرکز امور بین‌الملل، سرپرست معاونت شهرسازی و معماری، سرپرست معاونت توسعه مدیریت و منابع انسانی، معاونت امور دریایی سازمان بنادر، مدیرعاملی راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران، سرپرست شرکت عمران شهرهای جدید، سرپرست مرکز ارتباطات و اطلاع‌رسانی، سرپرست سازمان هواپیمایی، معاونت شهرسازی و معماری، سرپرست سازمان ملی زمین و مسکن، سرپرست شرکت بازآفرینی شهری، سرپرست معاونت حمل‌ونقل، مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل‌ونقل، دبیر کمیته ملی اسکان بشر، مدیرکل دفتر طرح‌ریزی شهری، سرپرست شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی فقط در عرض چندماه حتی تا چندین بار تغییر کرده‌اند.

این انتخاب‌های پی‌درپی در پست‌های حساس و استراتژیک در یک وزارتخانه می‌تواند آثار متعددی داشته باشد.

کارشناس مسکن رضا انجم‌شعاع می‌گوید که هیچ انتصابی در وزارت راه و شهرسازی جز باتکیه‌بر اصل شایستگی اشخاص انجام نخواهد شد و این رویکرد موجب تقویت ارتباطات درون‌سازمانی است.

اما کارشناس حوزه راه و شهرسازی عبدالجلال ایری می‌گوید که بی‌ثباتی در انتصابات از عدم شناخت کافی وزیر راه و شهرسازی بر روی اشخاص و بر حوزه مدیریتی وزارتخانه نشئت می‌گیرد.

وزارت کار آمریکا (U.S. Department of Labor) طی یک گزارشی می‌گوید که دوری از انتصابات سیاسی و تمرکز بر شایسته‌گزینی و انتخاب افراد طبق اهداف و رویکرد باعث بروز فرصت‌های رشد افراد و رقم‌خوردن نتایج مطلوب می‌شود و در غیر این صورت یک مجموعه و اداره بزرگ شاهد عدم پیشرفت در پروژه‌ها، سرخوردگی و سردرگمی در بین کارمند‌ها و حیف‌ومیل بودجه می‌شود.