خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ جواد شیخ الاسلامی: غلام‌عباس سودائی متولد تیر ۱۳۵۳ و از شاعرانی است که در یکی دو دهه‌ گذشته حضور کمرنگی در فضای ادبی داشته است. سودائی فارغ‌التحصیل پزشکی است و این روزها به طبابت مشغول است، به همین دلیل کمتر اثری از او در انجمن‌ها، جلسات و فضاهای ادبی جامعه وجود دارد.

به بهانه مرور و بررسی آثار این‌شاعر سراغش رفتیم تا احوالپرسی و گپ و گفتی داشته باشیم. در مسیر گفتگو هم به کتاب مهمش مجموعه‌غزل «مهر ماه هفتم» رسیدیم؛ کتابی که تمام غزل‌های آن درباره و برای امام کاظم (ع)‌ سروده شده‌اند.

مشروح این گفتگو را در ادامه می‌خوانیم؛

* آقای سودائی، از چه زمانی وارد شعر شدید و پیش از کتاب «مهر ماه هفتم» چه کتاب‌هایی دارید؟

از سال ۱۳۷۶ دستی بر آتش شعر دارم و گهگاه چیزهای می‌نویسم. پیش از این هم مجموعه‌شعرهایی چاپ کردم که از آن جمله کتاب «دریا در تور»، «دوبیتی‌های عاشورایی»، «ساکنان آخر دنیا» و مجموعه‌غزل «باغ انگور باغ زیتون» هستند. آخرین کتاب من هم همین کتاب «مهر ماه هفتم» ‌است که به امام موسی کاظم (ع) تقدیم شده است.

* چرا در سال‌های اخیر حضور کم‌رنگی در فضای ادبی دارید؟

این اقتضای شغل من است. کار من طوری است که مجبورم بیشتر وقتم را در درمانگاه بگذرانم. البته قبلا در فضاهای ادبی حضور داشتم ولی از سال ۱۳۸۲ که فارغ التحصیل شدم و مشغول به کار شدم، دیگر چنین فرصتی به من دست نداد. زمانی که حضور بیشتری در شعر داشتم، با آقای امیری اسفندقه بودم و در فرهنگسرای اندیشه هم با زنده‌یاد قیصر، سهیل محمودی و ساعد باقری مأنوس بودم. آن زمان‌ها فعال‌تر بودم. بعد از سال ۸۲ تقریبا از فضای شعر جدا شدم. البته این روزها هم گهگاه شعر می‌گویم ولی در جلسات شرکت نمی‌کنم.

* درباره کتاب «مهر ماه هفتم» صحبت کنیم. این کتاب یک ویژگی مهم دارد و این است که تمام غزل‌ها برای امام کاظم (ع) سروده شده‌اند. چه شد یک مجموعه‌شعر برای ایشان سرودید؟

ارادتی که به حضرت داشتم از کودکی همراه من بود. چند شعر برای حضرت نوشته بودم که به فکرم رسید آنها را برای دوستان بخوانم. پیشنهاد و اصرار استاد مرتضی امیری اسفندقه بود که مرا به چاپ این مجموعه ترغیب کرد. من به ایشان گفتم چند تا شعر برای امام کاظم (ع) دارم وقتی که آنها را خواندم، استاد اسفندقه خیلی تشویق و ترغیب کردند به ادامه دادن این شعرها. چندماه طول کشید که من به صورت مداوم برای حضرت شعر می‌نوشتم. هر هفته یا هر چند روز یک‌بار غزلی برای حضرت می‌نوشتم و کنار می‌گذاشتم. وقتی که شعرها نهایی شد، از بین آنها تعدادی غزل را انتخاب کردیم و در کتاب «مهر ماه هفتم» منتشر کردیم.

* یعنی شعرهایی که برای امام کاظم (ع) نوشتید بیشتر از این‌ها بود؟

بله. شعرها بیشتر از این بود. خیلی می‌نوشتم. تعدادی از آنها را انتخاب کردیم که امیدوارم از من بپذیرند.

* شعرهای این کتاب روان و صمیمانه و متفاوت از سایر شعرهایی هستند که برای ایشان نوشته شده. به نظر می‌رسد رابطه‌ای عمیق و صمیمانه با امام کاظم (ع) دارید که نتیجه آن این غزل‌ها شده است. بیشتر درباره نوشتن این شعرها توضیح می‌دهید؟

همان‌طور که عرض کردم من از کودکی به ایشان ارادت داشتم. مادربزرگی داشتم که وقتی می‌خواست سوگند بدهد نمی‌گفت «تو را به امام رضا»، بلکه می‌گفت «حواله‌ت به پسر امام کاظم». یعنی حتی وقتی که می‌خواستند امام رضا را نام ببرند، از اسم امام کاظم استفاده می‌کردند. از کودکی در خانواده ما محبت و ارادت به حضرت بود. این‌مساله در من هم نهادینه شده بود.

* خودتان کدام شعر از شعرهای این کتاب را بیشتر دوست دارید؟

خود من شعری را که پشت جلد کتاب نوشته‌ام خیلی دوست دارم. «دلش پژمرد، در سجاد ساکن شد، توسل کرد / نمی‌بخشیم طوفان را، پس از کاری که با گل کرد». یک شعر هم بود که اینطور شروع می‌شد «عرض انگار از دل من عصر عاشوراتر است / از من و تنهایی‌ام تنها خدا تنهاتر است».

* خیلی از شعرهای این کتاب از زبان امام کاظم (ع) سروده شده‌اند. درست است؟

بله. این نشان از دقت شما دارد، چرا که واقعا همین‌طور است. خوب است بگویم که این شعرها از زیارت جامعه و زیارت مخصوص امام کاظم (ع) بهره زیادی برده است. زمانی که این شعرها را می‌نوشتم، این زیارت‌ها را زیاد می‌خواندم و تحت تأثیر این زیارت‌ها بودم. مفاهیم کتاب خیلی وقت‌ها از آنجا الهام گرفته شده است. هرروز زیارت امعه را می‌خواندم و ناخودآگاه تحت تاثیر آن بودم. اگر با این نگاه کتاب را بخوانید متوجه می‌شوید که زیارت جامعه تأثیر زیادی روی شعرها داشته است.

* چرا آن‌قدر که باید درباره این کتاب صحبت نشده و کتاب معرفی نشده است؟ کسانی که کتاب را خواندند چه بازخوردی داشتند؟

همه دوستانی که کتاب را خواندند مثل شما لطف و روی این نکته تأکید داشتند که چقدر جای این کتاب در فضای ادبی خالی بود. پیش از این برای امام کاظم (ع) مجموعه‌شعر مستقل نداشته‌ایم. واکنش‌ها معمولا اینطوری بود.

* چرا کتاب به خوبی معرفی نشده است؟

خودم چون فرصتش را نداشتم و در جلسات و انجمن‌ها حضور نداشتم، کتاب متأسفانه به خوبی معرفی نشد. شاید افرادی بودند که دوست داشتند این کتاب را بخوانند، ولی شرایطی فراهم نشد که کتاب به خوبی معرفی و دیده شود. امیدوارم این گفتگو بهانه‌ای شود که دوستان شاعر و مداح کتاب را بخوانند و از آن استفاده کنند.

* نکته‌ای درباره کتاب دارید که بیان کنید؟

نه. فقط باید بگویم این مجموعه لطف حضرت بوده است. من خودم قابل این شعرها نیستم و همه‌اش لطف امام کاظم (ع) بوده است. انشالله همه در مسیر سعادت باشیم.