به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، از روز گذشته و زمانی که کاخ سفید اعلام کرد «دونالد ترامپ» رئیس جمهور جدید آمریکا در گفتگوی تلفنی با «عبدالله دوم» پادشاه اردن، تاکید کرده که مصر و اردن باید پذیرای تعداد بیشتری از اهالی غزه باشند، نگرانی‌های زیادی در محافل اردنی و مصری درباره نقشه ترامپ برای آواره کردن مردم غزه به اردن و مصر ایجاد شده و گروه‌های فلسطینی هم به شدت این اظهارات مشکوک و توطئه آمیز ترامپ را محکوم کردند.

پروژه قدیمی کوچاندن اجباری فلسطینی‌ها

بعد از این اظهارات ترامپ، ذهن بسیاری به سمت پروژه ضد فلسطینی «معامله قرن» معطوف می‌شود که ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود در ژانویه 2020 آن را مطرح کرد و هدف از آن، تثبیت اشغالگری صهیونیست‌ها در اراضی فلسطین و الحاق کامل کرانه باختری به زمین‌های تحت اشغال این رژیم بود. در واقع معامله قرن در نهایت قرار بود به آوارگی اجباری مردم فلسطین از سرزمین خود منجر شود.

البته پروژه آوارگی فلسطینی‌ها مسئله جدیدی نیست و به دوره کنونی یا چند سال قبل مربوط نمی‌شود؛ بلکه این پروژه از زمان آغاز اشغالگری صهیونیست‌ها در فلسطین و روز نکبت در سال 1948 وجود داشت و رژیم اشغالگر و حامیان آن تلاش زیادی برای تغییر بافت جمعیتی فلسطین کردند و اولین مرحله از طرح آوارگی فلسطینی‌ها هم این بود که بخش زیادی از مردم فلسطین، اردن را به عنوان «وطن جایگزین» خود انتخاب کنند و سپس این طرح به دیگر کشورهای عربی هم برسد.

در این میان، اردنی‌ها همواره نگران اجرای این طرح توطئه آمیز و تبدیل شدن اردن به وطن جایگزین فلسطینی‌ها بوده‌اند و طی دو دهه گذشته بعد از روی کار آمدن راست افراطی‌های اسرائیل و احیای نقشه‌های الحاق کرانه باختری و آوارگی فلسطینی‌ها، نگرانی اردن هم بیشتر شده است.

در حالی که طی دهه‌های گذشته، چندین بار از طرحی موسوم به راهکار «دو دولتی» در محافل عربی و نیز بین‌المللی برای حل مسئله درگیری فلسطینی- صهیونیستی صحبت شده است، اما این طرح هرگز به مرحله اجرایی در نیامده؛ به ویژه اینکه صهیونیست‌ها تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند کشور فلسطین را به رسمیت بشناسند و هدف آنها و نیز حامیانشان و در راس آن آمریکا، آواره کردن همه فلسطینی‌ها به کشورهای عربی همسایه است تا اسرائیل بتواند اشغالگری خود را در سراسر اراضی فلسطین تثبیت کند.

ترامپ با معامله قرن 2 آمده است؟

اما با آغاز جنگ نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه، تحرکات و رفتارهای مقامات دولت قبلی آمریکا به ریاست جو بایدن، نشان می‌داد که واشنگتن در تلاش برای اجرای پروژه خطرناک آوارگی فلسطینی‌ها با سوءاستفاده از وضعیت غزه و جنایات صهیونیست‌ها در این باریکه است. آنتونی بلینکن، وزیر خارجه دولت بایدن بارها شروع به ترویج ایده آوارگی مردم غزه کرد و به بهانه‌هایی همچون اسکان موقت اهالی غزه در کشورهای همسایه بنا به دلایل بشردوستانه، در تلاش بود تا طرح قدیمی کوچاندن اجباری فلسطینی‌ها را وارد مرحله اجرایی کند.

امروز بعد از روی کار آمدن ترامپ در کاخ سفید و اینکه او از همین ابتدا از آواره کردن مردم غزه حرف می‌زند، به معنای وجود پروژه‌ای خطرناک‌تر از قبل جهت کوچاندن مردم فلسطین بوده و نشان می‌دهد که آمریکا آوارگی اهالی غزه را تبدیل به یک هدف راهبردی کرده است. دولت ترامپ ادعا می‌کند که به خاطر وضعیت وخیم نوار غزه و با اهداف بشردوستانه، کشورهای همسایه از جمله اردن و مصر باید به شکل موقت از تعداد بیشتری از مردم غزه استقبال کنند.

اما تجربه‌ای که چه مردم فلسطین و چه کشورهای همسایه آنها داشته‌اند، جای هیچ تردیدی را باقی نمی‌گذارد که در توطئه‌های آمریکا و اسرائیل چیزی به نام موقت وجود ندارد و هر موقتی در فرهنگ لغت آنها دائمی خواهد شد.

برخی در منطقه تصور می‌کردند روی کار آمدن دونالد ترامپ در کاخ سفید به تثبیت آتش بس در نوار غزه و بهبود وضعیت فلسطینی‌ها کمک می‌کند؛ اما این طرف‌ها فراموش کرده‌اند ترامپ همان کسی است که در دوره اول ریاست جمهوری خود برای اولین بار قدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت شناخت و سفارت آمریکا را از تل‌آویو به قدس منتقل کرد و از همه مهم‌تر اینکه ترامپ همان صاحب پروژه ضد فلسطینی معامله قرن است.

بنابراین شاید ترامپ توانست نسبت به جو بایدن فشار جدی‌تری بر رژیم صهیونیستی و شخص بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر این رژیم برای رسیدن به آتش بس در نوار غزه وارد کرد؛ اما مشخصا نمی‌توان گفت که ترامپ این کار را با اهداف بشردوستانه انجام داده و یا اینکه هدف آن پایان درگیری‌ها در منطقه بوده است.

اما با این حال، باز هم انتظار نمی‌رفت که دست کم ترامپ در همین ابتدای کار از طرح خود برای آوارگی مردم غزه رونمایی کند. اظهارات دونالد ترامپ برای آوارگی مردم غزه به اردن و مصر نشانه‌های روشنی در مورد ماهیت پروژه‌ای که او طراحی کرده ارائه می‌دهد؛ پروژه‌ای که شاید عنوان آن «معامله قرن 2 » باشد و به این ترتیب به صهیونیست‌های افراطی زمینه و فرصت بیشتری برای تجاوز به حقوق فلسطینی‌ها و منافع سایر اعراب بدهد.

از سوی دیگر، با توجه به درخواست ترامپ از مصر و اردن برای پذیرایی از تعداد بیشتری از اهالی غزه، می‌توان نتیجه گرفت که دولت او برخلاف وعده‌هایی که داده بود اقدام جدی در تسهیل امدادرسانی به غزه انجام نخواهد داد و به شکل تدریجی تلاش دارد کمک رسانی به غزه را مشروط به خروج اهالی این باریکه و رفتن به کشورهای همسایه کند. حتی برخی معتقدند که شاید دولت جدید آمریکا، رساندن کمک‌ها به مردم غزه را مشروط به این کند که آنها در کشورهای دیگر باشند و امدادرسانی در داخل غزه انجام نشود.

دولت جدید آمریکا به ریاست ترامپ در هفته اول کار خود با حذف نام شهرک نشینان صهیونیست از فهرست‌های تحریم آمریکا و اجازه ارسال بمب‌های سنگین برای ارتش رژیم صهیونیستی، بعد از اینکه دولت بایدن ظاهرا ارسال این بمب‌ها را به حالت تعویق درآورده بود، نشان داد همه این ها مقدمه‌ای برای امتیازاتی است که ترامپ می‌خواهد به اسرائیلی‌ها بدهد.

استواری مردم غزه و شکست پروژه ترامپ

البته نکته‌ای که نباید فراموش کنیم، این است که ترامپ قبلاً همانند همه روسای جمهور پیشین آمریکا، در اجرای دقیق پروژه‌های خود، چه علیه مردم فلسطین و چه کل منطقه شکست خورده بود و فلسطینی‌ها هرگز تسلیم نشدند؛ همانطور که با مقاومت اسطوره‌ای خود، رژیم اشغالگر را مجبور به پذیرش آتش بس کردند. بعد از جنایات وحشیانه‌ای که رژیم صهیونیستی در نوار غزه انجام داد، مردم فلسطین ثابت کردند حاضرند با خون و جان خود بهایی سنگین بپردازند اما سرزمینشان را ترک نکنند.

همچنین نسل جدید فلسطین، به لطف فرهنگ مقاومت، درس عبرت‌های زیادی از نسل‌های قبلی خود گرفته‌اند و اجازه نمی‌دهند اسرائیل و حامیان آن یک نکبت دیگر را برای این ملت رقم بزنند. این همان چیزی است که گروه‌های فلسطینی در واکنش به اظهارات ترامپ مطرح و تاکید کردند که دشمنان هرگز نمی‌توانند به هدف خود در آوارگی مردم فلسطین برسند.

هشدار بزرگ برای سازشکاران عرب

در این میان، اردن و مصر هم که دولت‌های آنها سابقه سیاهی در سازش و همراهی با طرح‌های صهیونیستی- آمریکایی دارند، به خاطر منافع خودشان هم که شده گزینه‌ای جز مقاومت در برابر این پروژه خطرناک ندارند و مشخصا می‌دانند که تسلیم شدن در برابر چنین طرح فاجعه باری در ازای گرفتن امتیازات کوچکی همچون کمک‌های نظامی، پیامدهای وحشتناکی بر وضعیت کشورهای آنها خواهد داشت.

برای اردن شاید این تهدید خطرناک‌تر هم باشد؛ زیرا اگر اردن بخواهد در برابر این پروژه دولت ترامپ تسلیم شود، بدان معناست که درگیری فلسطینی- اسرائیلی به داخل اردن منتقل خواهد شد و امنیت و ثبات این کشور را با تهدید همیشگی مواجه می‌کند.

از سوی دیگر، همه کسانی که با روند تحولات فلسطین از زمان تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی آشنایی داشته باشند، متوجه می‌شوند که توطئه‌های این رژیم و حامیان آن و در راس همه آنها آمریکا، صرفاً محدود به یک گروه خاص از فلسطینی‌ها یا مقاومت نیست و در صورتی که طرح آوارگی مردم غزه اجرا شود، هدف بعدی کرانه باختری خواهد بود؛ به ویژه با تصمیم کابینه نتانیاهو برای انتقال جنگ از نوار غزه به کرانه باختری.

بنابراین تنها گزینه پیش روی اردن و مصر و سایر کشورهای عربی که هدف توطئه دولت ترامپ برای آوارگی مردم فلسطین قرار دارند، مقاومت مقابل این پروژه خطرناک است. بر همین اساس اعراب باید مواضع خود را جهت مقابله با این طرح متحد کنند؛ البته نه به خاطر دفاع از فلسطین، بلکه برای محافظت از امنیت و ثبات کشورهای خودشان، زیرا رژیم صهیونیستی ثابت کرده که هیچ اهمیتی به منافع هیچ یک از کشورهای عربی حتی رژیم‌های سازش کار نمی‌دهد و به دنبال بهره‌برداری از این کشورها در راستای تحقق اهداف خودش است.

گسترش دایره اقدامات سیاسی و دیپلماتیک عربی باید خیلی سریع برای مقابله با موضع خطرناک دولت ترامپ آغاز شود و همه باید بدانند که این خطر تنها متوجه فلسطین نیست؛ بلکه تهدیدی علیه کل منطقه و به ویژه کشورهای عربی و همسایه فلسطین است.

رژیم‌های سازشکار عربی طی سال‌ها و دهه‌های گذشته به امید برقراری امنیت و ثبات برای خودشان و جلب رضایت آمریکا، به سمت توافق و سازش با رژیم صهیونیستی رفتند. اما حتی برجسته‌ترین کشورهای سازش کار عربی همچون مصر و اردن هم هرگز از تهدیدات اسرائیل در امان نبوده‌اند و کمترین هدفی که در توافق‌های عادی‌سازی با این رژیم دنبال می‌کردند هم محقق نشد. بنابراین زمان آن رسیده که سازشاران عرب و سایر رژیم‌های عربی برای نجات کشورهای خودشان هم که شده دست کم برای یک بار از تسلیم شدن مقابل توطئه‌های محور آمریکایی- صهیونیستی خودداری کنند.

انتهای پیام/