مرسدس‌بنز تاریخچه‌ای به قدمت خودرو دارد. پس‌ازاینکه کارل بنز در سال ۱۸۸۵ اولین خودرو درون‌سوز جهان را ساخت، مرسدس‌بنز به یکی از تاثیرگذارترین خودروسازان جهان تبدیل شد. این شرکت مدل‌های موفق و افسانه‌ای زیادی تولید کرده است ولی در کارنامه ستاره سه‌پر اشتوتگارت چند لکه سیاه هم دیده می‌شود! هرچند این خودروها در برخی موارد فروش بالایی را هم تجربه کردند ولی به تصویر باشکوه مرسدس‌بنز لطمه زدند. در ادامه، نگاهی به این مدل‌های ناموفق خواهیم داشت و دلیل شکست آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.

«مرسدس‌بنز Aکلاس نسل اول»؛ سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۵

در سال ۱۹۹۷، بزرگ‌ترین خبر در جهان خودرو، عرضه A کلاس به‌عنوان اولین خودرو دیفرانسیل جلوی تاریخ مرسدس‌بنز بود. بااین‌حال، نسل اول A کلاس به یک کابوس تبدیل شد. در اکتبر ۱۹۹۷، این خودرو در آزمایش گوزن یک نشریه سوئدی با سرعت ۶۰ کیلومتر بر ساعت، چپ کرد.

این خبر دنیا را فراگرفت و کمتر از یک‌ماه بعد، مرسدس‌بنز تولید A کلاس را متوقف کرد و برای تمام نمونه‌های فروخته‌شده فراخوان داد.

این خودروها به سیستم کنترل پایداری مجهز شدند و در سیستم تعلیق هم تغییراتی صورت گرفت. با این کار، A کلاس به اولین خودرو کامپکت با کنترل پایداری استاندارد تبدیل شد. هرچند نسل اول A کلاس هفت سال روی خط تولید ماند و ۱.۱میلیون دستگاه فروخت ولی ۲.۵ میلیارد یورو ضرر روی دست مرسدس‌بنز گذاشت.

«مرسدس‌بنز وانئو»؛ سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵

هرچند Aکلاس شروع سخت و ناامیدکننده‌ای داشت ولی مرسدس‌بنز نمی‌خواست از این ایده دست بکشد و به همین دلیل، در سال ۲۰۰۱ مدلی به‌نام وانئو را معرفی کرد که نسخه مینی‌ون از A کلاس محسوب می‌شد. این خودرو که برای بهره‌مندی از افزایش محبوبیت خودروهای MPV در اروپا طراحی شده بود، همه عناصر لازم برای موفقیت را داشت و به لطف فاصله محوری بیشتر، پایدارتر از برادر هاچ‌بک خود بود.

بااین‌حال، وانئو هرگز احساس یک مرسدس‌بنز را نداشت. در داخل خودرو از پلاستیک‌های بی‌کیفیت استفاده شد، سیستم تعلیق بسیار ناراحت بود و موتورها خشن بودند. به همین دلیل، از این خودرو در سال ۲۰۰۲ تنها ۱۵,۵۵۵ دستگاه فروخته شد و این رقم در سال بعد به ۶,۴۱۷ دستگاه کاهش یافت. با این ناکامی، تولید وانئو پس از تنها سه سال خاتمه یافت تا یکی از کوتاه‌ترین دوره‌های تولید را در بین تمام محصولات مرسدس‌بنز داشته باشد.

«مرسدس‌بنز CLC»؛ سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱

به‌منظور پاسخ به افزایش تقاضا برای خودروهای ارزان‌تر با برند لوکس، مرسدس‌بنز در سال ۲۰۰۰ نسخه کوپه و جمع‌وجوری از C کلاس نسل W203 را با نام اسپرت کوپه به بازار فرستاد.

پس از خاتمه تولید W203 و معرفی C کلاس نسل W204 در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۷، مرسدس‌بنز جانشین C کلاس اسپرت کوپه را این‌بار با نام CLC معرفی کرد. این خودرو اما در اصل همان C کلاس اسپرت کوپه نسل قبل بود که با یک فیس‌لیفت بزرگ ظاهر آن شبیه C کلاس W204 شده بود.

هرچند به‌گفته مرسدس‌بنز حدود ۱۱۰۰ قطعه جدید در CLC به کار گرفته شده بود اما این خودرو به دلیل پلت‌فرم قدیمی و همین‌طور پیشرانه‌های ضعیف و کابین کسل‌کننده با کیفیت ساخت معمولی، موردانتقاد قرار گرفت. درنتیجه، تولید CLC خیلی زود خاتمه یافت و مرسدس آن را در سال ۲۰۱۱ با C کلاس کوپه جایگزین کرد.

«مرسدس‌بنز 170H»؛ سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹

170H به‌عنوان خودرویی ارزان‌ و کم‌مصرف برای عموم مردم در نظر گرفته شده بود و با ترکیب موتور عقب، محرک عقب، شباهت زیادی به فولکس‌واگن بیتل داشت که دو سال بعد معرفی شد. این خودرو که به یک پیشرانه ۱.۷ لیتری چهار سیلندر با ۳۸ اسب‌بخار قدرت مجهز بود، می‌توانست به حداکثر سرعت ۱۱۵ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند درحالی‌که در هر صد کیلومتر تنها ۷.۸ لیتر بنزین مصرف می‌کرد.

بااین‌حال، موتور سنگینی که پشت چرخ‌های عقب قرار گرفته بود، کنترل 170H را دشوار می‌کرد. علاوه بر این، خریداران مدل موتور جلوی 170V را ترجیح می‌دادند که جلوپنجره مشهور مرسدس‌بنز را در جلو داشت. به همین دلیل، از 170H تنها ۱,۵۰۷ دستگاه فروخته شد.

«مرسدس‌بنز Xکلاس»؛ سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰

هرچند مرسدس‌بنز در بخش کامیون‌های تجاری حضور بسیار موفقی دارد ولی اولین تلاش این شرکت برای ورود به بازار پیکاپ‌ها به یک شکست بزرگ تبدیل شد.

X کلاس زیر پوست خود درواقع یک نیسان ناوارا بود که هرچند در بیرون کمی لوکس‌تر به نظر می‌رسید و در داخل متریال باکیفیت‌تری داشت ولی برخی قطعات داخلی و اکثر پیشرانه‌های خود را از ناوارا قرض گرفته بود درحالی‌که قیمت بیشتری نسبت به همتای ژاپنی داشت.

البته مرسدس‌بنز بعدا با ارائه موتور ۳.۵ لیتری V6 دیزلی خود برای X کلاس سعی کرد جذابیت آن را افزایش دهد ولی این کار هم تاثیر چندانی نداشت زیرا خریداران حاضر نبودند برای یک نیسان پول مرسدس‌بنز را پرداخت کنند. ازاین‌رو، درحالی‌که بازار جهانی پیکاپ‌ها در حال رشد بود، X کلاس در سال اول عرضه تنها ۱۶,۷۰۰ دستگاه فروخت و این رقم طی سال‌های بعد همواره کمتر شد.

«مرسدس‌بنز Rکلاس»؛ سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳

هرچند مرسدس‌بنز این خودرو را یک گرندتورر اسپرت توصیف کرد ولی R کلاس بیشتر شبیه نعش‌کش به نظر می‌رسید. هرچند این خودرو به‌عنوان یک مینی‌ون لوکس اسپرت برای خریداران ثروتمندی که خواهان یک خودرو خانوادگی جادار و قدرتمند بودند، می‌توانست جذاب باشد اما در آغاز قرن بیست‌ویکم خریداران به شاسی‌بلندها علاقه‌مند شدند نه مینی‌ون‌ها. فیس‌لیفت سال ۲۰۱۱ نمای جلوی R کلاس را بهتر کرد ولی مشکل این خودرو طراحی نبود.

درحالی‌که مرسدس این خودرو را یک گرندتورراسپرت توصیف کرده بود، هندلینگ آن با چنین توصیفی مطابقت نداشت و مثل یک مینی‌ون رفتار می‌کرد.

همچنین در طول دهه ۲۰۰۰، بازار پر از مینی‌ون‌های کاربردی بود که با قیمتی بسیار کمتر از R کلاس قابل‌خریداری بودند. درنتیجه، پس از هفت سال فروش ضعیف، مرسدس‌بنز به تولید R کلاس پایان داد.

«مرسدس‌بنز EQSکلاس»؛ سال‌های ۲۰۲۱ تاکنون

مرسدس‌بنز با افزایش محبوبیت خودروهای تسلا، از ابتدای دهه ۲۰۲۰ استراتژی تهاجمی را برای عرضه خودروهای الکتریکی در پیش گرفت تا به پیشروی جهانی در بازار خودروهای الکتریکی لوکس تبدیل شود.

بزرگ‌ترین حرکت مرسدس‌بنز در این استراتژی، عرضه سدان پرچم‌دار EQS در سال ۲۰۲۱ بود. این خودرو قرار بود همتای الکتریکی S کلاس باشد ولی به بزرگ‌ترین شکست مرسدس‌بنز تبدیل شد.