عصر ایران: تاثیر هلیکوپترها یا همان بالگردها بر میدان جنگ بسیار عمیق و غیر قابل انکار است. توانایی این هواگردها برای حضور سریع در میدان جنگ و دسترسی به مکان هایی که برای هواگردهای دیگر امکان پذیر نیست، در تغییر پارادایم جنگ نقش داشته است.

از اولین ماموریت سیکورسکی آر-۴ در جنگ جهانی دوم تا حملات گسترده سواره نظام هوایی توسط هیویی در ویتنام، قدرت بالگردها به طور پیوسته رشد کرده و به یکی از مهم ترین بخش های هر ارتش مدرن تبدیل شده است.

در ادامه با پنج بالگرد تاریخ ساز در ارتش آمریکا بیشتر آشنا می شویم.

سیکورسکی آر-۴بی هاورفلای

قدرت پیشرانه: 200 اسب بخار

طول: 10.3 متر

ارتفاع: 3.78 متر

قطر روتور: 11.58 متر

بیشینه سرعت: 121 کیلومتر بر ساعت

سیکورسکی آر-4بی هاورفلای اولین ماموریت خود را برای ارتش آمریکا در جبهه اقیانوس آرام در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم انجام داد. هاورفلای توانست با موفقیت به صورت عمودی از یک پایگاه ارتش بلند شود، به محل یک خلبان سرنگون شده و سه سرباز زخمی پرواز کند و در جنگل برمه فرود عمودی انجام دهد. این هلیکوپتر در اولین پرواز رزمی خود یک عملیات نجات دراماتیک انجام داد. بنابر سوابق موزه هوایی وارهاوک، سیکورسکی آر-4 نه تنها اولین هلیکوپتر نیروهای هوایی ارتش آمریکا، بلکه اولین هلیکوپتر مورد استفاده در جنگ بود.

از اولین مدل های متعلق به نیروی زمینی آمریکا، یکی به برمه و دیگری به آلاسکا رفت، برخی دیگر به نیروی دریایی، گارد ساحلی و حتی نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا اختصاص یافتند. عملکرد آنها چنان نویدبخش بود که نیروی هوایی آمریکا 100 فروند آر-4بی سفارش داد. این هلیکوپتر در آن زمان به یک دارایی بسیار ارزشمند تبدیل شد.

خیلی زود ارزش هلیکوپترها در ماموریت های دشوار مانند جستجو و نجات یا عملیات ویژه آشکار شد. فناوری موجود در آر-4بی چارچوبی ایجاد کرد که جانشینانش بهبود و گسترش هرچه بیشتر آن را هدف قرار دادند. با این وجود، هاورفلای کوچک اولین گام پیشگامانه ای بود که همه اینها را ممکن ساخت.

پیاسکی اچ یو پی رتریور

قدرت پیشرانه: 525 اسب بخار

طول: 10 متر

ارتفاع: 4.3 متر

قطر روتور: 10.7 متر

بیشینه سرعت: 154.5 کیلومتر بر ساعت

فرانک پیاسکی مهندس بسیار خلاقی بود که طراحی روتور پشت سر هم را معرفی کرد. در شرایطی که هلیکوپتر پیاسکی اچ پی یو اولین ساخته او نبود، اما این مدل با نیروهای مسلح آمریکا تاریخ ساز شد و توانایی خود برای پاسخگویی به نیازهای هوانوردی دریایی را ثابت کرد. در سال 1955، یک فروند پیاسکی اچ پی یو با فرود روی عرشه زیردریایی ناتیلوس آمریکا وارد کتاب رکوردها شد، و نام خود را به عنوان اولین هواگردی که روی یک شناور هسته ای فرود آمد، ثبت کرد.

در مجموع، 339 مدل تولیدی از پیاسکی اچ پی یو برای نیروی دریایی و نیروی زمینی آمریکا خدمت کردند، و تعداد بیشتری نیز توسط نیروی دریایی سلطنتی کانادا و نیروی دریایی فرانسه خریداری شد. طراحی روتور پشت سر هم همپوشان اچ پی یو موفقیتی چشمگیر بود و محبوبیت آن بر بسیاری از مدل های بعدی هلیکوپتر، مانند سی اچ-46 سی نایت که سال ها به نیروی دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا خدمت کرد، تأثیر گذاشت.

پیکربندی روتور پشت سر هم پیاسکی اچ پی یو حتی در شرایط دشوار هم به خوبی کار می کرد. این هلیکوپتر به لطف پروفایل پرواز پایدار و نیروی رانش متعادل روتور، در ماموریت هایی مانند جستجو و نجات یا جنگ ضد زیردریایی بسیار عالی عمل کرد. نیروی دریایی آمریکا به ویژه مشتاق کار با این هلیکوپتر بود. پیاسکی اچ پی یو در انجام ماموریت تامین تدارکات برای کشتی ها در دریا، جابجایی افراد و تجهیزات از کشتی به کشتی و بسیاری از ماموریت های دیگر که زمانی با محدودیت های هواپیماهای بال ثابت مواجه بودند، بسیار عالی بود.

سیکورسکی یو اچ-۱۹بی چیکساو

قدرت پیشرانه: 600 اسب بخار

طول: 12.9 متر

ارتفاع: 4.1 متر

قطر روتور: 16.36 متر

بیشینه سرعت: 161 کیلومتر بر ساعت

سیکورسکی یو اچ-19بی چیکساو گامی رو به جلو در قدرت و کاربرد هلیکوپترهای چند منظوره در میدان نبرد بود. چیکساو نسبت به مدل های پیشین سیکورسکی از توانایی حمل بار و برد بیشتری برخوردار بود. این هلیکوپتر با هدف انجام ماموریت های چالش برانگیزتر مانند تحویل تجهیزات به نیروها در میدان جنگ و تخلیه مجروحان از خط مقدم طراحی شد. طبق مطالعات حمل و نقل ارتش آمریکا، اصلاحات در طراحی پیشرانه و پیکربندی روتور به یو اچ-19 اجازه می داد تا برای پاسخگویی به نیازهای راهبردی اضطراری جنگ کره در طیف وسیع تری از محیط ها عمل کند.

سیکورسکی یو اچ-19بی دارای پیشرانه های قدرتمندتر، بدنه قوی تر، ظرفیت حمل بار بیشتر و ظرفیت سوخت بیشتری بود. این دوره نشان داد که هلیکوپتر پیوندی حیاتی بین سربازان در حال جنگ در خط مقدم و تدارکات یا پشتیبانی حیاتی از پشت خطوط ایجاد می کند. این پیوندی بود که می توانست در پیروزی یا شکست، و زندگی یا مرگ تفاوت ایجاد کند. جنگ کره همچنین نشان داد که یک هلیکوپتر باید پلتفرمی انعطاف پذیر باشد تا بتواند هر ماموریت مورد نیاز را با تکامل سناریوی تاکتیکی در میدان نبرد انجام دهد.

بل یو اچ-۱ ایروکوای (هیویی)

قدرت پیشرانه: 1290 شفت اسب بخار

طول: 17.5 متر

ارتفاع: 3.9 متر

قطر روتور: 14.6 متر

بیشینه سرعت: 240 کیلومتر بر ساعت

بل یو اچ-1 ایروکوای نمادین، که بیشتر با نام «هیویی» شناخته می شود، مشهورترین و پرکارترین هواگردی است که تاکنون به پرواز درآمده است. هیویی اولین هلیکوپتری بود که به طور واقعی قدرت تحرک عمودی را در یک بدنه چند منظوره با قابلیت حمل نیرو، تخلیه پزشکی، حمل بار و حتی پشتیبانی نزدیک هوایی ادغام کرد. هیویی برای اولین بار در ویتنام وارد میدان نبرد شد.

عملکرد و استحکام یو اچ-1 به آن اجازه داد تا عملیات مداوم زیر آتش را انجام دهد. یو اچ-1 از یک هواگرد ترابری ساده به انواع تخصصی متعددی تبدیل شد و در نهایت ثابت کرد که بهترین هلیکوپتر چندمنظوره در دوران خود است – تا آنجا که هنوز در آمریکا و بسیاری از کشورهای جهان در حال خدمت است.

بل ای اچ-۱ کبرا

قدرت پیشرانه: 1100 شفت اسب بخار

طول: 13.6 متر

ارتفاع: 4.1 متر

قطر روتور: 13.4 متر

بیشینه سرعت: 274 کیلومتر بر ساعت

بل ای اچ-1 کبرا مسیر کاملا جدیدی را برای طراحی هلیکوپتر و نقش آن در میدان نبرد معرفی کرد. کبرا یک سلاح کاملا تهاجمی بود که برای حمله به دشمن و ارائه پشتیبانی نزدیک هوایی برای نیروهای زیر آتش طراحی شده بود. این طراحی جایی برای بار نداشت. کبرا با بدنه ای باریک و طراحی سبک وزن دارای یک برجک بزرگ در قسمت دماغه بود که یک مینی گان یا نارنجک انداز اتوماتیک را در خود جای می داد. بال های کوتاه در طرفین بدنه دارای غلاف های راکت برای نابود کردن اهداف سخت مانند خودروهای زرهی و سنگرها بودند.

طراحی باریک تر کبری قابلیت بقا را افزایش می داد، در شرایطی که تسلیحات آن قدرت ویرانگر جدیدی را برای نبرد هلیکوپترها به ارمغان می آورد. این هلیکوپتر وظیفه اسکورت نیروها، حمله به مواضع مستحکم دشمن و گسترش عملیات پشتیبانی هوایی فراتر از پشتیبانی نزدیک هوایی هواپیماهای بال ثابت را بر عهده داشت. فرماندهان زمینی قدردان در اختیار داشتن چنین دارایی در خط مقدم بودند که می توانست تقریبا بلافاصله به درخواست پشتیبانی پاسخ دهد. آنها همچنین به دقت و توانایی بل ای اچ-1 برای نزدیک شدن و ارائه پشتیبانی آتش دقیق در مکان مورد نیاز اهمیت زیادی می دادند.