به گزارش خبرگزاری تسنیم- مریم مرتضوی؛ حضرت زهرا (س) در جهت دفاع از حقوق غصب شده به مسجد آمدند و خطبه‌ای خواندند. در این خطبه، از حق مسلم خود دفاع کرده و به مردم، به ویژه انصار رسول الله (ص)، توبیخ کردند که چرا از یاری ایشان دست برداشتند و نسبت به ظلم و غصب حق سکوت کردند.

آن بانوی گرامی و دانشمند در خطبه فدکیه، از سکوت و بی‌تفاوتی مردم گلایه داشتند؛ چرا که پس از رحلت رسول خدا (ص)، با وجود اینکه بسیاری شاهد اعلام ولایت امام علی (ع) و موضوع بخشش فدک بودند، نسبت به ظلمی که در حق حضرت زهرا و اهل بیت وارد می‌شد، هیچ واکنشی نشان ندادند. این سکوت به دلیل ترس از حاکمان و احتمال خطر برای جانشان بود.

البته باید دقت داشت که طبق فرمایش حضرت امیرالمؤمنین امام علی (ع) در نهج البلاغه، در هر زمان کسانی که طرفدار باطل هستند بیشتر از اهل حق بوده‌اند. این وضعیت به دلیل حیله‌ها و ترفندهای دشمنان حق است که با تزیین باطل و گاهی با مخلوط کردن حق و باطل، آن را در قالبی جذاب عرضه می‌کنند.

مقابله حضرت زهرا (س) با بی‌عدالتی

حضرت فاطمه زهرا (س) در کنار مبارزات خود و حمایت از ولایت امام علی (ع)، از طریق حزن و اندوه بر ضد وضعیت موجود قیام کردند. هدف ایشان این بود که روح و احساس مرده امت اسلامی را بیدار کنند و وجدان آنها را نسبت به ظلم موجود آگاه سازند.

این چنین بود که حضرت زهرا (س) در خطبه فدکیه فرمودند که مردم آن زمان در رفاه و آسایش بودند و از ظلم و ستم در امان بودند، اما این رفاه‌طلبی و بی‌توجهی به ظلم باعث سکوت آنها شد. این پیام به مردم امروز هم هشدار می‌دهد که اگر در برابر ظلم سکوت کنیم تنها به دلیل منافع شخصی و رفاه‌طلبی است که به خطر افتاده است.

رابطه رفاه‌طلبی و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم در جامعه

حضرت صدیقه کبری (س) در خطبه فدکیه به این نکته اشاره کردند که رفاه‌طلبی و آسایش شخصی، باعث بی‌تفاوتی مردم نسبت به ظلم و ستم می‌شود. زمانی که افراد در رفاه باشند، دیگر دغدغه‌ای برای دفاع از مظلومان ندارند و در برابر ظلم و فساد سکوت می‌کنند، چون منافعشان به خطر نمی‌افتد.

آن بانوی مکرم در خطبه فدکیه که در مسجد مدینه ایراد کردند، به بسیاری از مسائل اجتماعی و سیاسی دوران خود اشاره کردند. یکی از نکات مهمی که در این خطبه به آن پرداخته‌اند، موضوع رفاه‌طلبی و آسایش شخصی است که موجب بی‌تفاوتی مردم نسبت به ظلم و ستم می‌شود.

حضرت زهرا (س) در این خطبه فرمودند: «وَ أَنْتُمْ فی رِفاهِيَةٍ مِنَ الْعَيْشِ وادِعُونَ فاكِهُونَ آمِنُونَ؛ شما در حال خوش‌گذرانی و عیش بودید و از ظلم و جور در امان بودید.» این جمله نشان‌دهنده هشدار ایشان به مردم است که در زمانی که آسایش و رفاه در زندگی شخصی مردم برقرار باشد، آنها دیگر از ظلم و فساد حاکمان و ستم‌هایی که به دیگران روا می‌شود، بی‌تفاوت می‌شوند.

آن حضرت با این سخنان به مردم یادآوری کردند که در شرایط رفاه و آسایش، انسان‌ها گرایش به سکوت و بی‌تفاوتی پیدا می‌کنند، زیرا به طور طبیعی منافع فردی آنان در خطر نمی‌افتد و نمی‌خواهند آرامش و رفاه خود را به خطر بیندازند.

این حقیقت در بسیاری از متون دینی و حکمی نیز مورد تأکید قرار گرفته است. در قرآن کریم خداوند می‌فرماید: «وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ؛ و هنگامی که به آنان تذکر می‌دهند، متذکّر نمی‌شوند.» (سوره صافات؛ آیه 13) این آیه بیانگر آن است که انسان‌ها در هنگامی که در رفاه و راحتی هستند، کمتر توجه به وظایف اجتماعی و دینی خود دارند و نسبت به مسائل اطرافشان بی‌تفاوت می‌شوند. رفاه‌طلبی و آسایش می‌تواند انسان را از توجه به حقایق و وظایف انسانی و اجتماعی غافل کند.

حضرت فاطمه زهرا (س) با بیان این حقیقت که رفاه‌طلبی باعث سکوت و بی‌تفاوتی نسبت به ظلم می‌شود، به مردم هشدار دادند که از رفاه‌طلبی و آسایش خود غافل نشوند و در برابر ظلم و فساد واکنش نشان دهند. دفاع از حق و حمایت از مظلومان همواره باید در اولویت باشد، حتی اگر این امر به ضرر منافع شخصی انسان باشد.

آن حضرت با دفاع از حق و حمایت از ولایت امام علی (ع) تلاش کردند تا جامعه اسلامی را از بی‌تفاوتی و انحراف از مسیر حقیقت آگاه سازند. ایشان با ایستادگی و سخنرانی‌های خود تا آخرین لحظه زندگی، پیام‌آور بیداری و دفاع از اصول اسلامی بودند.

انتهای پیام/