به گزارش سلامت نیوز در شرایطی که کشور با بحران انرژی و کمبود برق مواجه است، طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای همچنان از بودجه‌های کلانی برخوردار می‌شوند، در حالی که این پروژه‌ها نیازمند مقادیر بالای برق برای اجرا هستند. یکی از این طرح‌ها انتقال آب از سد فینسک و پروژه‌های شیرین‌سازی و انتقال آب از دریاچه کاسپین به فلات مرکزی ایران است که برای اجرا به ۲۲۰ مگاوات برق مازاد نیاز دارند. این در حالی است که میزان برق تولیدی کشور پاسخگوی نیازهای روزمره نیز نیست و بسیاری از مناطق با قطعی برق مواجه هستند.

یکی از دلایل این تناقض، عدم هماهنگی میان بخش‌های مختلف است. بخش آب که در حال اجرای طرح‌های انتقال آب است، به شدت از برق برای پمپاژ و انتقال آب استفاده می‌کند، در حالی که وزارت نیرو با بحران تأمین برق روبه‌رو است. این ناهماهنگی باعث شده که بخش‌های مختلف بدون توجه به محدودیت‌های یکدیگر، طرح‌های خود را پیش ببرند. علاوه بر این، طرح‌های انتقال آب نه تنها هزینه‌های اولیه بالایی دارند، بلکه نیازمند انرژی فراوانی برای پمپاژ و تصفیه آب هستند که می‌تواند بار مضاعفی بر سیستم برق وارد کند.

عدم ارزیابی دقیق و جامع از اثرات این طرح‌ها یکی دیگر از مشکلات است. برآوردهای انجام شده در خصوص مصرف انرژی این طرح‌ها نیز به نظر واقع‌بینانه نمی‌آید. همچنین، برخی معتقدند که لابی‌های قدرتمند در پشت این پروژه‌ها قرار دارند که با اعمال فشار موجب ادامه اجرای این طرح‌ها می‌شوند، حتی اگر این تصمیمات به ضرر منافع ملی باشد.

ادامه این روند ممکن است به تشدید بحران آب و برق منجر شود. همچنین، این پروژه‌ها هزینه‌های زیادی را به دولت تحمیل می‌کنند و ممکن است مانع از سرمایه‌گذاری در بخش‌های دیگر مانند بهداشت و آموزش شوند. علاوه بر این، بسیاری از طرح‌های انتقال آب می‌توانند اثرات منفی بر محیط زیست داشته باشند و به تخریب اکوسیستم‌ها و کاهش تنوع زیستی منجر شوند.

برای حل این بحران، لازم است که دولت اولویت‌های خود را بازنگری کرده و به جای اجرای طرح‌های پرهزینه و انرژی‌بر، به دنبال راهکارهای کم‌هزینه‌تر و پایدارتر برای مدیریت منابع آب باشد. همچنین، توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی می‌تواند به تأمین برق این طرح‌ها کمک کند و وابستگی به منابع غیر تجدیدپذیر را کاهش دهد.