پرویز زیدوند در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره همکاری‌اش با انستیتو کشتی در رابطه با آموزش فنون کشتی اظهار داشت:‌ در دوره ریاست جاسم امیری،‌ او و مهدی محمدی تماس گرفته و گفتند دوست داریم با ما همکاری کنی. چون مشغله کاری داشتیم خیلی راغب به این کار نبودم اما چند بار تماس گرفتند و من هم قبول کردم. گفتم آموزش در سطح نونهالان می‌تواند به نوعی جبران دِینی باشد که از کشتی بر گردن خود احساس می‌کردم. باتوجه به شرایط کاری‌ام، چند اردوی نونهالان را نبودم. در سال 1402، فکر می‌کنم دو سه اردو آمدم و بعد از مسابقات آسیایی هم به شهرم برگشتم. بعد از استعفای جاسم امیری، مهدی محمدی تماس گرفت و خواست باز هم ادامه دهم. وقتی با امیری صحبت کردم، او هم همین را خواست و به این ترتیب برای آموزش به تهران آمدم.

دارنده مدال برنز بازی‌های آسیایی 2002 بوسان ادامه داد:‌ جاسم امیری گفت که من نیستم،‌ ولی تو ادامه بده. به همین خاطر قبول کردم، البته همچنان به خاطر شرایط کاری نمی‌توانم در گروه سنی بالاتر همکاری کنم و قرار شد در همین حوزه نونهالان کمک‌ کنم.

زیدوند که در مورد فعالیتش در کشتی در سال‌های گذشته گفت:‌ بعد از المپیک آتن به اردو دعوت شدم، جام تختی هم کشتی گرفتم، زمان محمد بنا به اردو دعوت شدم، اما بحث استخدامم پیش آمد و رفتم. مدتی در مناطق نفت‌خیز شرکت نفت استخدام شدم، سمتم مربی بود و سالن مسابقات را اداره می‌کردم، 10-12 سال آنجا بودم و بعد سال 94 یک دوره با تیم ملی جوانان دوره رضا سیم‌خواه همکاری کردم و یک آسیایی و جهانی رفتم. دوره ریاست رسول خادم بود. در ادامه در مناطق نفت‌خیز مسئول اماکن ورزشی شدم و اینجا قطع همکاری کردم.

دارنده دو نشان طلا و یک نقره آسیا که در 23 سالگی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد،‌ درباره اینکه نسل او خیلی زود و در اوج جوانی کشتی را کنار می‌گذاشتند،‌ یادآور شد:‌ همه اینها به فشار تمرینات در رده سنی پایین‌تر و زود ملی‌پوش شدن ما برمی‌گشت. تمرینات که علمی نبود، بچه‌ها هنوز در مقطع نوجوانان بودند که به سطح بزرگسالان وارد می‌شدند و در معرض تمرینات سنگین رده سنی بالاتر قرار می‌گرفتند و این خراب‌شان می‌کرد.

زیدوند ادامه داد: یادم هست در مسابقات جهانی نوجوانان اول شدم و همان سال جام تختی در رده بزرگسالان کشتی گرفتم. ما را فرسوده کردند، اردوهای تیم ملی هم کاملا فرسایشی بود. سه هفته تمرین برای رده سنی نوجوانان با فشار بالا، اینها همه با علم مغایرت داشت و بچه‌ها به لحاظ بدنی و روانی آسیب می‌دیدند. روانشناس هم که نبود. کشتی‌گیر نوجوان نباید خیلی تحت فشار قرار بگیرد و در معرض کاهش وزن باشد. درست زمانی که ما رفتیم، قوانین کشتی و جدول مسابقات دستخوش تغییر شد و استارت مدال‌های کشتی فرنگی ایران زده شد. آن زمان اکثر بچه‌های ما کشتی را 23-24 سالگی کنار گذاشتند.

وی تصریح کرد:‌ حمید سوریان که از 20 سالگی به تیم ملی بزرگسالان رسید، دوره قهرمانی‌اش بیش از 10 سال شد یا می‌بینیم که محمدعلی گرایی تازه در 30 سالگی مدال طلایش را می‌گیرد،‌ در حالی که ما در 23 سالگی خداحافظی می‌کردیم. آن نسل خیلی آسیب دید، قوانین از امروز خیلی سخت‌تر بود و شرایط جدول متفاوت. اتفاقا در این رابطه با حسن رنگرز سرمربی تیم ملی بزرگسالان که قبلا هم‌تیمی بودیم، صحبت می‌کردیم.

زیدوند گفت: کمیت و کیفیت کشتی فرنگی ایران و جهان آن روزها خیلی متفاوت از امروز بود. مثلا در مسابقات جهانی 2003 فرانسه، ما در 66 کیلوگرم 46 نفر بودیم. یادم نمی‌رود به مسابقات گزینشی المپیک که می‌رفتیم چقدر عنوان‌دار جهان و المپیک هنوز سهمیه نگرفته بودند. شرایط همه بچه‌ها خیلی بد شد، این هم به خاطر حجم تمرینات و وزن کم‌ کردن‌های غیراصولی بود. از حریفم جلو بودم که 10 ثانیه مانده به پایان کشتی، به نفر دوم سال گذشته جهان باختم. با دو برد، یک استراحت و یک باخت حذف شدم، مسابقات تک حذفی بود، اگر مثل امروز سوم مشترک داشتیم یا زمان کشتی 6 دقیقه بود، خود من و بقیه بچه‌ها چند مدال می‌گرفتیم.

زیدوند در ادامه گفت‌وگو با تسنیم، با اشاره به صحبتی از محمد بنا در مورد نسل قبلی کشتی فرنگی عنوان کرد:‌ فکر کنم سال 84 بود که محمد بنا گفت اینهایی که الان قهرمان شدند در برابر نسلی که در المپیک آتن کشتی گرفتند،‌ هیچ هستند. او به کلاس و فهم کشتی آن بچه‌ها اشاره کرد. ما به نوعی خط شکن بودیم. جهانی یونان که حسن رنگرز طلا گرفت، من آرنجم در رفت و بد آوردم، در حالیک ه اگر می‌بردم، جزو 4 نفر می‌‌رفتم ولی در کشتی‌ای که جلو بودم آرنجم در رفت.

وی که مدال برنز بازی‌های آسیایی بوسان را یک وزن بالاتر گرفت، با اشاره به دیسکالیفه شدنش در بازی‌های آسیایی بانکوک گفت:‌ سنم کم بود،‌ در حالی که یک-یک کشتی به نفعم بود، امتیاز اخطار گرفتم و باختم. بعد گفتند چون تشک را زود ترک نکردی،‌ دیسکالیفه شدی! اصلا نمی‌دانستم چرا از مسابقه اخراجم کردند.

نفر پنجم المپیک آتن با اشاره به خاطراتش از این سال، تصریح کرد:‌ دوست ندارم خیلی اتفاقات آن وقت را باز کنم، قرعه من و منصوراف آذربایجانی به هم نزدیک بود. او دو کشتی‌اش را گرفت و ساعت 11 و نیم سالن را ترک کرد. من هم یک کشتی را بردم و یک دور استراحت داشتم، گفتم بعدازظهر کشتی دارم و به دهکده بروم تا کمی استراحت کنم، 8 کیلو وزن کم کرده بودم،‌ از همان زمان سرم و ویتامین دوپینگ می‌شد و نباید استفاده می‌کردیم.

زیدوند افزود: فکر کردند من کشتی دارم و مرا در سالن نگه داشتند،‌ فاصله ما تا دهکده حدودا 40 دقیقه بود، درنهایت ساعت 3 ظهر گذشته بود که راهی دهکده شدیم. یعنی من فقط توانستم یک مقدار سوپ و یک نان باگت کوچک بخورم، وزنم برنگشته بود. ‌پزشک تغذیه هم که نداشتیم تا رسیدم اتاق، لباس درنیاورده بودم که گفتند باید برگردی، بدون استراحت. در حالی که حریفمم از صبح استراحت کرده بود. بعدازظهر یک کشتی گرفتم و سرگروه شدم و با فاصله کم با منصوراف مبارزه کردم و باختم. در المپیک سیدنی، من و حسن رنگرز و علی اشکانی 4 ماه در اردو بودیم، اردو که همینطور طولانی بود، وقتی هم تعطیل می‌شد،‌ می‌گفتند تو نباید بروی! یعنی من 4 ماه خانه نرفتم،‌ اینها همه آسیب می‌زد و از نظر روانی بازدارنده بود.

وی تاکید کرد:‌ در مسابقات جهانی یونان که اولین حضورم در بزرگسالان بود، 18 ساله بودم، با سه برد،‌ یک استراحت و یک باخت، هفتم شدم،‌ در حالی که بچه‌های امروز با همین تعداد مسابقه، مدال گرفتند. طبیعتا این می‌‌شود حسرت اما سعی کردم فراموشش کنم.

زیدوند در پاسخ به این سوال که اگر بخواهد دوره قهرمانی پرویز زیدوند را با یک جمله توصیف کند، چه خواهد گفت؟، اظهار داشت:‌ پرتلاش و باشهامت، سردار بی‌مدال، این را خیلی‌ها در موردم می‌گفتند و می‌گویند. حسن رنگرز هم همین را گفت. من البته دنبال القاب نیستم، اما آن چیزی که مردم و کشتی‌دوستان می‌گویند،‌ این است که می‌توانستم چند مدال بگیرم.

عضو تیم ملی کشتی فرنگی در دو دوره بازی‌های المپیک درباره اینکه سبک کشتی کدام کشتی‌گیر امروز را می‌پسندد،‌ گفت: سعید اسماعیلی. او در اجرای فن باهوش است. در سرپا فن می‌زند و هم در خاک، وقتی عقب است فن می‌زند و هم زمانی که از حریف پیش است. باشهامت، فنی و قلدر. برادران گرایی هم عالی‌اند، در تکنیک حرف ندارند، خیلی خوشحال شدم که محمدعلی گرایی بعد از سه برنز جهانی،‌ امسال توانست قهرمان جهان شود، این کمترین حقش بود. اوج کشتی‌اش، با حریف گرجستانی بود که خیلی خوشم آمد آنقدر که حساب‌شده کشتی گرفت،‌ اتفاقا امتیاز زیادی هم نگرفت و این‌بار تاکتیک خوبی هم داشت. در کشتی‌های دیگرش،‌ بیشتر دنبال فن زدن است.

وی گفت: وقتی زیاد فن بزنی فن هم می‌خوری و یک جا هم گیر می‌افتی مثل انتخابی با همشهری‌اش محمدرضا مختاری که امتیاز هم عقب بود. برادران گرایی بیشتر تکنیکی کشتی می‌گیرند تا تاکتیکی اما سعید اسماعیلی هم تاکتیک خوبی دارد و هم تکنیک. از این به بعد کارش سخت‌تر هم می‌شود ولی او استانداردهای کشتی را دارد و از نظر من این خیلی خوب است که در 20 سالگی قهرمان المپیک شده است.

انتهای پیام/