به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از انتخاب، کتاب «پیکان سرنوشت ما» با گردآوری و نگارش مهدی خیامی توسط نشر نی در سال 97 منتشر شده است. این کتاب، خاطرات احمد خیامی، موسس ایران ناسیونال (ایران خودرو)، فروشگاه‌های کوروش و بانک صنعت و معدن است.

پس از آغاز تولید پیکان زمین پشت محل کارخانه را که مساحتی حدود پنجاه هزار متر مربع داشت و هر متر مربع آن بیشتر از پنجاه تومان می‌ارزید خریدیم و آن را تبدیل به تعمیرگاه پیکان کردیم در آن موقع دارندگان نمایشگاه‌های اتومبیل که فروشندگان با تجربه‌ای هم بودند به هیچ وجه حاضر نمی‌شدند به جای اتومبیل‌های وارداتی پیکان خریدوفروش کنند، چون حق العمل آن‌ها به دلیل ارزان‌تر بودن پیکان نسبت به آن اتومبیل‌ها خیلی کم بود مجبور شدم شخصاً به یک یک آن‌ها مراجعه کنم و شرح مبسوطی از آینده بازار پیکان بدهم و امتیازاتی هم در اختیارشان بگذارم اما راضی کردن آن‌ها به همکاری چندان آسان. نبود بالاخره توانستم عده‌ای را راضی کنم.

موضوع شهرستان‌ها هم چندان آسان نبود به اتفاق مدیر تعمیرگاه و مدیر بخش لوازم یدکی به شهرستان‌های بزرگ می‌رفتم و پیشنهاد می‌دادم نمایندگی فروش پیکان را اخذ کنند ضمناً کسانی که در شهرستان‌ها نمایشگاه اتومبیل داشتند در کار فروش با صلاحیت‌تر بودند، اما باید تعمیرگاه مجهزی در آن شهرستان ایجاد می‌کردند که هم لوازم یدکی به میزان کافی داشته باشند و هم تعمیرات اتومبیل‌ها در آن امکان داشته باشد و این مستلزم سرمایه زیادی بود چون سازمان تبلیغاتی هرمزی به معنی واقعی تبلیغات دامنه داری برای فروش پیکان می‌کرد.

موضوع مسترد کردن قسمتی از مبلغ پرداختی به مشتریان هم سر و صدای فوق‌العاده‌ای در تمام کشور ایجاد کرده بود. ضمن این که فراخوانی برای تعویض پروانه و رادیاتور داده بودیم. پیکان از روزی که به بازار آمد تمام اتاق و صندلی‌ها و داشبورد و لاستیک و شیشه‌های آن در داخل ساخته می‌شد این مقدار تولید داخلی از نظر وزن بیشتر از 45 درصد و از نظر قیمت 32 درصد شد و به تدریج تا دو سال کلیه سیم کشی‌ها در داخل کارخانه انجام می‌شد و رادیاتور و کلیه فنر‌ها را از کارخانه‌های تازه تأسیس در ایران می‌خریدیم به این ترتیب از نظر وزن به پنجاه درصد و از نظر قطعات ساخته شده به 37 درصد رسیده بودیم.

قیمت پیکان را برای سال اول پانزده هزار تومان تعیین کردیم و این تقریباً قیمت تمام شده بود پس از هشت، ماه بیشتر از هزار دستگاه پیکان در پارکینگ‌های کارخانه به فروش نرسیده بود. موضوع مهم دیگر نداشتن نمایندگانی برای فروش در تهران و شهرستان‌ها و نیز حجم فراوان تبلیغات واردکنندگان اتومبیل‌های سواری بود که در آن روز‌ها بازار بسیار خوبی در ایران داشتند درصورتی که مزایای پیکان خیلی بیشتر از آن‌ها بود و هم از نظر استحکام و هم قابلیت عبور از راه‌های خاکی و کوره راه‌ها نقصی نداشت. قیمت پیکان هم بین سه تا پنجهزار تومان کمتر از اتومبیل‌های مشابه بود برای رفع نواقص، فروش ابتدا از هیئت مدیره اتحادیه آموزشگاه‌های رانندگی در تهران دعوت کردیم و گفتیم حاضریم پیکان را با شرایط بسیار مناسب و امتیازات خوب به آن‌ها بفروشیم هر طور بود، آن‌ها را راضی کردیم هر کدام ده دستگاه پیکان از ما بخرند.

خواهی نخواهی کسانی که با پیکان رانندگانی می‌آموختند و با آن به رانندگی عادت می‌کردند پس از گرفتن تصدیق اتومبیل پیکان می‌خریدند گروه دیگری که مورد علاقه مردم بودند و اغلب برای خرید اتومبیل نو از این دسته سؤال می‌کردند افسران راهنمایی رانندگی و بعد کارکنان شهربانی بودند. با ادارۀ خرید اتومبیل‌های شهربانی مذاکره کردیم و چهارصد دستگاه پیکان با شرایط بسیار آسان به آن‌ها فروختیم، با پرداخت 3500 تومان نقد و بقیه در اقساط 300 تومان در ماه استقبال این دو نهاد از پیکان بینظیر و بی سابقه بود.