خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: تاریخ و منابع تاریخی اسناد هویتی مهمی هستند و روشن کننده ادعاهای دروغ و زوایای تاریک دوران معاصر. سال ۱۸۹۲ میلادی معادل ۱۲۷۱ هجری شمسی در لندن نقشه‌ای ترسیم شده که مربوط به دوره پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار است و انجمن جغرافیایی سلطنتی بریتانیا آن را منتشر کرده است.

بازه زمانی این‌نقشه، برهه‌ای است که هنوز جزایر خلیج فارس در اشغال غیرقانونی بریتانیا بوده است. بررسی این نقشه نکات تاریخی مهمی را نشان اهل فن می‌دهد:

۱) این نقشه رنگی است، و اهمیت رنگ‌ها در آن است که رنگ نشان‌دهنده سرزمین و حاکمیت بر آن است؛ همان‌طور که می‌توان به وضوح دید جزایر بوموسی (ابوموسی)، تنب بزرگ و تنب کوچک به‌رنگ خاک ایران ترسیم شده‌اند. پیداست که انجمن منتشر کننده این نقشه این مناطق را متعلق به ایران می‌شناخته است.

۲) بر منطقه کنونیِ کشور امارات، نام «ساحل دزدان دریایی» نوشته شده‌است؛ از وضعیت اقلیم و تاریخ و ساکنان آن منطقه هم برمی‌آید که به خاطر سختی آب و هوا و کمبود منابع زیستی لاجرم برای زنده ماندن به منابع سرزمین‌های اطراف یا کشتی‌های عبوری دست اندازی کنند.

۳) در بخش پایینی نقشه و زیرنام عمان (منطقه بزرگی که امارات کنونی پیش از تأسیس به دست انگلیسی‌ها بخشی از آن بوده است) نام چند شیخ‌نشین دبی، عجمان، شارجه (شارقه)، امّ قویم و رأس الخیمه، از هفت امیرنشین تشکیل‌دهنده امارات عربی متحده امروزی، در منطقه نامیده شده به «ساحل دزدان دریایی»، روی نقشه به‌وضوح دیده می‌شود.

پس این مناطق در قرن‌های پیش هم با این نام‌ها شناخته می‌شدند و در مجموع آبادی‌ها و روستاهای شیخ نشین و امیرنشین کوچکی ذیل عنوان نام منطقه بزرگ عمان شمرده شده و هویت یک کشور مستقل نداشته‌اند.

در تصویر دوم، گذرنامه شیخ زائد بن سلطان آل‌نهیان رئیس پیشین امارات متحده عربی و بنیانگذار این کشور _که توسط انگلیسی‌ها صادر شده_ دیده می‌شود، که دو بار نام خلیج فارس در آن قید شده است.