به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم روزنامه "تاگس آنسایگر" در مطلبی به کمرنگ شدن نقش "امانوئل ماکرون"، رئیس جمهور فرانسه به دلیل تحولات اخیر داخلی در این کشور پرداخته و نوشت: پس از کوچک شدن ماکرون در عرصه سیاست داخلی، جهان اکنون امانوئل مکرون را بیشتر به عنوان یک سیاستمدار خارجی می بیند و این تنها راهی است که در پایان مسیر ریاست جمهوری سلطنت او از بین نرود.

گفته می شود امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه تنها رداری ریاست جمهوری را بر تن دارد و غبار تیرگی بر ریاست جمهوری او نشسته است.

حداقل کسانی که از او در کاخ لیزه دیدن کردند و سپس همه چیز را به خبرنگاران گزارش دادند، چنین می گویند که این شب ها ، یک ژانر منحصر به فرد در سیاست فرانسه است .

همچنین در هفته‌های اخیر کمتر شنیده می‌شود که رئیس‌جمهور فرانسه در ملاء عام صحبت کند. البته این اندک صحبت های وی هنوز هم زیاد است، اما با توجه به سیل اعلامیه هایی که او در هفت سال قبل از انتخابات فاجعه بار پارلمانی زودهنگام تابستان امسال منتشر می کرد، قابل مقایسه نیست. ماکرون با توجه به معیارهایش در واقع تقریباً ساکت شده است.

این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: رئیس جمهور فرانسه به سختی با نقش جدید و کاهش یافته خود کنار می آید. ماکرون مجبور شد با انتصاب بارنیه به عنوان نخست وزیر این کشور از حزبی غیر از خود این شرایط ا ایجاد کند زیرا اردوگاه او در انتخابات به طرز چشمگیری فروپاشید و با شکست مواجه شد و کل سیاست داخلی از جمله سیاست مالی از او دور شده است. میشل بارنیه اکنون مسئول این امر است.

حالا رویه ای در فرانسه شکل گرفته که نخست وزیر صرفا بازوی قدرتمند رئیس جمهور این کشور نیست. البته بارنیه محافظه‌کار دقیقاً مخالف ماکرون نیست، اما آنها خیلی چیزها را شبیه هم نمی‌بینند. بنابراین آنها یک "هم زیستی" کلاسیک را در رأس قوه مجریه تشکیل نمی دهند.

همانطور که بحث ها در مورد برنامه بودجه سال 2025 نشان می دهد آنها ( ماکرون و بارنیه) یک دوتایی هماهنگ نیستند. بارنیه بودجه‌ای را با مالیات‌های بالاتر جمع‌آوری کرد که اصول اصلی ماکرونیسم را زیر پا می‌گذارد - تا آنجا که رئیس‌جمهور می‌ترسد که نخست‌وزیر بتواند میراث او را حدود دو سال و نیم مانده به پایان دوره دوم و نهایی‌اش به خطر بیندازد.

اینجا این پرسش مطرح است که اگر این "هم زیستی" نیست، چیست؟ ماکرون آن را "مقابله چالش برانگیز" می نامد. اما این وضعیت اولیه را تغییر نمی دهد: از این پس، تنها چیزی که برای رئیس جمهور و فرمانده کل ارتش باقی می ماند، امور بین الملل و سیاست خارجی و دفاعی فرانسه است . بارنیه بلافاصله پس از انتصاب خطاب به ماکرون گفت که اختیارات مشترک است، زیرا قانون اساسی هیچ «حفظ دامنه» برای رئیس جمهور پیش بینی نکرده است، یعنی هیچ اختیار انحصاری به وی نداده است. وی تاکید کرد که این قاعده بسیار مورد بحث فقط یک سنت است و بنابراین قابل تفسیر است.

این روزنامه آلمانی در ادامه این مطلب نوشت: ماکرون در حال حاضر حتی باید صحنه در بروکسل را هم حداقل کمی به اشتراک بگذارد، و او خواهان این مسئله نیست. او به تنها بودن در کانون توجه عادت کرده است. هنگامی که ماکرون در نشست سران اتحادیه اروپا در روز پنج شنبه شرکت می کند، نخست وزیر او نیز در بروکسل خواهد بود.

بارنیه در این نشست با شخصیت های برجسته خانواده سیاسی خود، حزب مردم اروپا، از جمله اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا ، ملاقات می کند. همه احزاب این کار را انجام می دهند و قبل از نشست های بزرگ هماهنگ می شوند. ماکرون به اردوگاه کوچک میانه‌روی «نو اروپا» تعلق دارد. برای بارنیه، کمیسر سابق اتحادیه اروپا که به همین نسبت با بروکسل ارتباط خوبی دارد، این سفر همچنین بازگشتی غرورآفرین با ظاهری جدید است. او البته گفت که نمی‌خواهد در این نشست بر ماکرون سایه بیاندازد.

اما در الیزه همه چیز به صورت متفاوت دیده می شود. حضور نخست وزیر فرانسه در بروکسل رئیس جمهور را عصبانی می کند. او به مشاوران خود دستور داد که این شعار را منتقل کنند که فرانسه در نشست سران اتحادیه اروپا یک صندلی بر سر میز دارد و آن جایگاه رئیس جمهور است.

رسانه های فرانسوی در این شرایط هر ژست و هر کلمه ای را تجزیه و تحلیل کردند تا توازن جدید قوا را معنا کنند.

در ادامه این مطلب آمده است: ماکرون احتمالاً در آینده بیشتر به دنبال صحنه بین المللی خواهد بود تا به طور کامل در پایان سلطنت خود غرق نشود. او قبلاً شروع کرده است و انتصاباتش بر اساس حوزه مسئولیت انتخاب شده است. به عنوان مثال، او چند روز پیش به شرق فرانسه سفر کرد، جایی که فرانسوی ها در مکانی تا حدودی مخفی در حال آموزش تیپ سربازان اوکراینی هستند. روزنامه ای پس از آن نوشت: این دیدار نشان می دهد که رئیس جمهور در حال تطبیق با نقش جدید خود است.

همچنین این مسئله شگفت‌انگیز است که چگونه ماکرون اخیراً در بحث‌های خاورمیانه، غزه و لبنان با قدرت مداخله کرد و در این روند با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برخورد کرد.

ماکرون اخیرا خواستار توقف عرضه تسلیحاتی که اسرائیل در غزه از آن استفاده می کند شد زیرا به زعم وی این تنها راه برای فراخوان معتبر برای آتش بس است. این انتقاد عمدتاً متوجه ایالات متحده آمریکا بود، اما نتانیاهو آنقدر شدید واکنش نشان داد که الیزه مجبور شد تلاش کند تا آسیب را محدود کند و به اسرائیل از "دوستی تزلزل ناپذیر" فرانسه اطمینان داد.

"لو فیگارو" در تحلیلی طولانی نوشت در رأس دولت فرانسه، نظرات درباره آشفتگی جنگی در خاورمیانه، درست مانند جامعه، از هم دور می شود و خط و مشی مکرون حتی یک سال پس از 7 اکتبر 2023 هنوز مشخص نیست. از این رو، جهان باید خود را برای بسیاری از آرا و نظرات در سیاست خارجی پاریس آماده کند.

بارنیه بلافاصله پس از تصدی مسئولیت به عنوان نخست وزیر فرانسه تاکید کرد: دولت حکومت می کند، رئیس جمهور ریاست می کند. به زعم وی در واقع، موضع محکمی که ماکرون و اسلاف وی تاکنون اتخاذ کرده اند در قانون اساسی ذکر نشده است، بلکه در طول چندین دهه توسعه یافته است.

در این میان در هفته های اخیر چهار عضو حزب ریاست جمهوری ماکرون اردوگاه خود را تغییر داده اند. بسیاری از اعضای حزب او همچنان از ماکرون به دلیل برگزاری انتخابات جدید که منجر به از دست دادن اکثریت نسبی آنها شد، خشمگین هستند.

انتهای پیام/