به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حافظ شیرازی، شاعر بزرگ ایرانی به عنوان حافظ قرآن شناخته می‌شود. او به طور گسترده‌ای از قرآن و آموزه‌های آن در اشعار خود بهره برده و با مضامین دینی و معنوی آشنا بوده است.

در علم تفسیر، به روایت‌ها و تفاسیر مختلف از آیات قرآن اشاره می‌شود و حافظ به اذعان خودش، قرآن را با «چهارده روایت» می‌خوانده: «عشقت رسد به فریاد گر خود بسان حافظ/ قرآن ز بَر بخوانی با چهارده روایت»

منظور از روایت این است که به عنوان مثال، در برخی موارد یک آیه خاص ممکن است معانی متفاوتی در تفاسیر مختلف داشته باشد. این روایت‌ها می‌توانند به نقل قول‌های معصومین علیهم‌السلام یا مفسران بزرگ اشاره داشته باشند که هر کدام در فهم آیات قرآنی سهمی دارند.

حافظ همچنین در اشعار خود از زبان نمادین و ایهامی استفاده می‌کند، به گونه‌ای که هر بیت می‌تواند معانی و تفاسیر متفاوتی داشته باشد. برای هر غزل یا بیت، بسته به نگاه و دانش فرد مفسر، می‌توان چهارده یا بیشتر برداشت و روایت مختلف از مضمون شعر ارائه داد.

این تنوع در تفسیر ناشی از ترکیب‌های معنایی، استعاره‌ها، ایهام‌ها و استفاده از سمبل‌ها در اشعار حافظ است که به اوج پیچیدگی زبانی و فکری می‌رسند. به همین دلیل، حافظ‌شناسان و مفسران مختلف، از دیدگاه‌های گوناگون اعم از عرفان، اخلاق، فلسفه تا زیبایی‌شناسی ادبی، هر کدام برداشت خاص خود را از اشعار حافظ ارائه می‌دهند.

رهبر معظم انقلاب نیز در بیاناتی به اهمیت و جایگاه قرائت قرآن با 14 روایت توسط حافظ شیرازی، به عنوان یکی از حافظان قرآن کریم، اشاره می‌کنند:

.

انتهای پیام/