خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: بهنام بهتری نژاد- ۲۰ مهرماه یادروز حافظ شاعر پرآوازه و از غزل سرای نامی ایرانی که دیوان اشعار او در خانه مردم ایران به عنوان یک کتاب مهم زندگی جای دارد و این نشان از پیوند عمیق مردم با شعرهای او است.

اشعار این شاعر بزرگ شیرازی چنان با جان و روان ایرانی‌ها درآمیخته است که چه در طرب و شوق و شور و چه غم و افسردگی و خزان دل به آن پناه می‌بریم و کلام دلنواز او را با گوش جان می‌شنویم.

این پیوند عمیق با لسان‌الغیب در جان ما ایرانیها نشان از این دارد که حافظ از شعرای هویت‌بخش ایرانی است که در اشعار خود علاوه بر جان‌مایه کم‌نظیر عرفانی و التفات به گوهر والای انسانی و توجه به مضامین اجتماعی در پیوند با مقام انسان، عنایت خاصی به هویت ایرانی و اسلامی دارد.

حافظ با مخاطبان زیاد خود گفت و گویی می‌کند که همگان خود را در آن می‌یابند و خویش را در آن به نظاره می‌نشینند. بنای باشکوهی که حافظ بنا نهاده چنان به ستون‌های فرهنگ ایرانی متکی است که بیم زوال از آن به دور است.

بی گمان حافظ شیرازی با فرهنگ اسلامی از جمله قرآن کریم، تفاسیر، روایات اسلامی و دانش‌های دینی نه تنها آشنا بود که با آنها زیسته. هنگامی که ابیات عمیق و چندلایۀ دیوانش بر ذهن وی جاری می‌شد، از منطق معنوی و استوار حکمت وحیانی و شیوۀ بیانی کلام خدای منان سیراب می‌گردید.

همان قدر که در کلام این شاعر عشق جاری است به همان اندازه اخلاق و تفکر و تعقل هم جریان دارد زیرا حافظ در دل جامعه بود و بیشتر اشعارش حول دو محور اجتماع و عرفان می چرخد و این موضوع مخاطبین بیشتری جذب کرده است.

حافظ خدمتگزار و غنابخش فرهنگ ایرانی است و فرهنگ ایرانی، نگاهبان نام و کلام حافظ است. نام او به همراه فردوسی و مولوی و سعدی مبین هویت ایرانی، غنای زبان فارسی و وسعت فرهنگ ایرانی است.

اکنون بعد از ۶ قرن، زبان و معانی عمیق و اشارات زیبایش نه تنها فارسی زبانان بلکه جهانیان را نیز مست و سرخوش کرده است و این عمق کلام نشأت گرفته از قرآن حافظ شیرازی را نشان می‌دهد.

حافظ با تلاش اهورایی خود پشت سر تمام غزل‌هایش، قرآن را در دل خانه‌های بسیاری جای داد، اما عدم اهتمام به معرفی و شناساندن این شاعر حکیم و فقدان درک قامت شعر و مضامین بلند او، غزلش را دستمایه سطحی‌نگری کرده و گاهی شخصیت او را از حکیمی عالم به رند میکده‌نشین تنزل داده است.