به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «جنگ داخلی؛ استاسیس به‌مثابه پارادیم سیاسی» نوشته جورجو آگامبن به‌تازگی با ترجمه سیدمحمدجواد سیدی توسط نشر نو منتشر و راهی بازار نشر شده است.

این کتاب در عنوان فرعی خود، جلد دوم «هوموساکر» نامیده شده که به‌قلم همین‌نویسنده منتشر شده و سیدمحمدجواد سیدی هم آن را ترجمه کرده است.

جورجو آگامبن نویسنده این‌کتاب، پژوهشگر و فیلسوف ایتالیایی، متولد ۱۹۴۲ است که پیش‌تر ترجمه کتاب «وسایل بی‌هدف»اش به‌قلم امید مهرگان و صالح نجفی سال ۱۳۸۶ توسط نشر چشمه منتشر شده است. در سال‌های اخیر هم ترجمه سه‌کتاب دیگر او یعنی «زبان و مرگ در جایگاه منفیت» با ترجمه پویا ایمانی، «کودکی و تاریخ درباره ویرانی تجربه»با ترجمه پویا ایمانی و «حرمت‌شکنی‌ها» با ترجمه صالح نجفی و مراد فرهادپور توسط نشر مرکز منتشر شده‌اند.

اندیشه آگامبن بر محور سنت‌های کلاسیک فلسفه و بلاغت، دستورشناسی عهد باستان متأخر، الاهیات مسیحی و فلسفه مدرن بنا شده است. او در سال‌های اخیر به‌سمت تأسیس امر اجتماعی و برخی نتایج اخلاقی‌سیاسی انضمامی در مورد وضعیت جامعه امروز و جایگاه فرد در آن متمایل شده است. او در کتاب «هومو ساکر» مسأله امکان ناب، بالقوگی و قدرت را به اخلاق سیاسی و اجتماعی متصل کند؛ در بستری که در آن، مسأله مورد طرح، بنیاد دینی، متافیزیکی و فرهنگی سابق خود را از دست داده است. آگامبن، با تکیه بر تحلیل میشل فوکو از زیست‌سیاست، در مورد حضور ضمنی یا نهفته تصور زیست‌سیاست در تاریخ نظریه سیاسی سنتی کند و کاو می‌کند. او می‌گوید از نخستین رساله‌های نظریه سیاسی، به‌ویژه در نگاه ارسطو، انسان به‌مثابه حیوان سیاسی، و در کل تاریخ فلسفه غرب در مورد حاکمیت هم،‌ نوعی انگاره حاکمیت در مقام قدرت مشرف بر «حیات» ثبت شده است. دلیل پنهان ماندن این انگاره این است که امر مقدس و تصور تقدس از تصور حاکمیت تفکیک‌ناپذیر شده است.

آگامبن درباره «جنگ داخلی» می‌گوید در دوران فعلی، دیگر نمی‌توان از وضعیت جنگی در معنای سنتی سخن گفت، اما در حال حاضر هیچ نظریه قابل‌اتکایی برای تبیین درگیری‌های درونی مختلف یا جنگ‌های داخلی‌ای نداریم که به ‌شکلی فزاینده بر جمعیت‌های جهان تحمیل می‌شوند. کتاب «جنگ داخلی» به‌گفته مولفش نخستین گام در راستای رسیدن به چنین نظریه‌ای است و به این‌موضوع می‌پردازد که جنگ داخلی در دو لحظه مهم تاریخ اندیشه غربی،‌ یعنی در آتن باستان و سپس در اندیشه توماس هابز، چگونه توصیف می‌شود.

این‌مولف در کتاب پیش‌رو، جنگ داخلی را مثل آستانه بنیادین سیاسی‌سازی در غرب مشخص می‌کند؛ آپاراتوسی که در طول تاریخ به‌تناوب یا مجال سیاست‌زدایی از شهروندی را فراهم کرده یا استیلا بر امر غیرسیاسی را. آگامبن می‌گوید استدلال‌های این‌کتاب که اول در فضای پس از یازده سپتامبر مطرح شدند،‌ امروز که وارد عصر جنگ داخلی سیاره‌ای شده‌ایم، اهمیت پیدا می‌کنند.

کتاب پیش‌رو در واقع تنظیم‌شده دو متنی است که آگامبن در دو سمینار مختلف درباره جنگ داخلی در سال ۲۰۰۱ در دانشگاه پرینستون ایراد کرده است. نسخه‌ای هم که در قالب کتاب عرضه شده، سال ۲۰۱۵ توسط انتشارات دانشگاه استنفورد به چاپ رسیده است. دو متن مورد اشاره با این‌عناوین، ۲ بخش اصلی کتاب پیش‌رو را تشکیل می‌دهند: «استاتیس» و «لویاتان و بهیموت».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم؛

یکی دیگر از نابهنجاری‌های این‌مظهرنگاره، که به اندازه مورد قبل معماگون است و احتمالا با آن مرتبط باشد، این نکته است که شهر، به استثنا برخی نگهبانان مسلح و دو شمایل خاص که در نزدیکی کلیسای جامع جای دارند و کمی بعد به آنها خواهیم پرداخت، کاملا خالی از سکنه است. خیابان‌ها کاملا خالی‌ است و شهر نامسکون: هیچ‌کس اینجا زندگی نمی‌کند. یک توضیح ممکن این است که جمعیت شهر کاملا به بدن لویاتان منتقل شده است؛ اما این بدان معناست که تنها حاکم نیست که جایی در شهر ندارد، بلکه مردم نیز جایی در آن ندارند.

مظهرنگاره سیاسی روی جلد کتاب بدین‌ترتیب در خود معماهایی را جای داده که باید حل شوند. چرا لویاتان در شهر اقامت ندارد؟ چرا شهر خالی از سکنه است؟ پیش از تلاش برای پاسخ گفتن به این پرسش‌ها، بد نیست به یافته‌های پژوهش دیگری توجه کنیم که اساسا انسجام این انسان مصنوعی «موسوم به جمهور یا دولت» را زیر سوال می‌برد.

این‌کتاب با ۹۵ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۸۰ هزار تومان منتشر شده است.