جغد شب به افرادی گفته می‌شود که ترجیح می‌دهند به‌جای صبح زود بیدار‌شدن تا دیروقت بیدار باشند و در شب کارهایشان را انجام دهند؛ اما مطالعه‌ی جدیدی نشان می‌دهد که بیدار ماندن در ساعات اولیه‌ی بامداد می‌تواند بسیار خطرناک باشد. مشخص شده است که سبک زندگی شب‌زنده‌داری به‌شکل مؤثری خطر ابتلا به دیابت را افزایش می‌دهد و چندین اثر مخرب دیگر بر سلامتی افراد دارد.

تحقیق توسط دانشمندان مرکز پزشکی دانشگاه لیدن در هلند انجام شد و پنج‌هزار فرد دارای اضافه‌وزن را که در مطالعه‌ی اپیدمیولوژی چاقی هلند شرکت داشتند، بررسی کرد. هدف این مطالعه، یافتن عللی بود که چربی بدن در ایجاد بیماری نقش دارد.

میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۵۶ سال و میانگین بی‌ام‌آی آن‌ها ۳۰ بود که در مرز بین طبقه‌بندی اضافه‌وزن و چاق قرار دارد. از شرکت‌کنندگان مطالعه خواسته شد تا یک نظرسنجی را پر کنند که زمان‌های خواب و بیداری معمول آن‌ها را نشان می‌دهد و محققان از این داده‌ها، زمان‌های میانی خواب یا MPS را محاسبه کردند.

با استفاده از داده‌های MPS، شرکت‌کنندگانی که به‌طور متوسط ۶٫۶ سال تحت‌نظر بودند، به سه گروه کرونوتایپ (نوع ساعت زیستی شبانه‌روزی) تقسیم شدند. MPS اولین گروه که ۲۰ درصد از شرکت‌کنندگان را تشکیل‌ می‌دادند ۲:۳۰ بامداد بود. گروه ۲۰ درصدی دوم MPS متوسط ​​بین ساعت ۲:۳۰ تا ۴ بامداد داشتند و ۶۰ درصد نهایی به‌عنوان کرونوتایپ‌های دیروقت با MPS دیرتر از ساعت ۴ صبح در نظر گرفته شدند.

محققان همچنین دریافتند افرادی که در گروه کرونوتایپ دیروقت بودند، نسبت به دو گروه دیگر شاخص توده‌ی بدنی بالاتر داشتند و همچنین اندازه‌ی دور کمرشان ۱٫۹ سانتی‌متر بزرگ‌تر بود. این گروه همچنین ۷ سانتی‌متر‌مربع چربی احشایی بیشتر و ۱۴ درصد چربی کبد بیشتری در مقایسه با گروه کرونوتایپ متوسط ​​داشتند.

در حالی‌که تحقیقات، ارتباط بین دیر بیدارماندن و ابتلا به دیابت را مشخص کرده، هنوز علت آن ناشناخته است. بااین‌حال یکی از نظریه‌های محققان این است که جغدهای شب امکان دارد بیشتر غذا بخورند.

یوئون وندرولد، محقق سرپرست مطالعه، می‌گوید: «افراد دارای کرونوتایپ دیروقت، بیشتر احتمال دارد که تا اواخر شب غذا بخورند. اگرچه ما این مسئله را در مطالعه‌ی خود اندازه‌گیری نکردیم، شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد تعذیه در محدود‌ه‌ی زمانی خاص و پرهیز از مصرف غذا بعد از زمانی مشخص، مانند ساعت ۶ بعد از ظهر، ممکن است به مزایای متابولیک منجر شود.»

افراد شب‌زنده‌دار که نگران افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند، می‌توانند تغذیه در ساعات مشخص را امتحان یا حداقل از خوردن غذا در اواخر شب خودداری کنند. تیم تحقیقاتی همچنین بررسی خواهد کرد که آیا تغییر الگوی خواب می‌تواند تأثیرات بیدارماندن تا دیروقت بر سلامتی را تغییر دهد یا خیر.

وندرولد می‌گوید: «ما معتقدیم که مکانیسم‌های دیگری نیز در کارند. توضیح احتمالی دیگر این است که ریتم شبانه‌روزی یا ساعت بدن در کرونوتایپ‌های دیروقت با برنامه‌ی کاری و اجتماعی مورد پذیرش جامعه، هماهنگ نیست. این مسئله می‌تواند ناهماهنگی شبانه‌روزی را در پی داشته باشد و به اختلالات متابولیک و در نهایت دیابت نوع ۲ منجر شود.»

یافته‌ها‌ی مطالعه در نشست سالانه‌ی انجمن اروپایی برای مطالعه دیابت که در مادرید برگزار می‌شود، گزارش خواهد شد.