در شهریورماه امسال، برای اولین بار پس از ۴۰ سال، ردپای یوزپلنگ در منطقه چشمه کرباسی ثبت شد. این منطقه، که به دلیل خشکسالی و نابودی طعمه‌های یوز سال‌ها خالی از حضور این گونه بود، با اجرای طرح‌های احیایی و مرمت منابع آبی، بار دیگر به محل زیست یوزپلنگ تبدیل شده است.

یوزپلنگ نه تنها در رفتار و خصلت، بلکه در ظاهر نیز با سایر گربه‌سانان مانند پلنگ تفاوت‌های قابل توجهی دارد. چنگال‌های غیر قابل جمع شدن و ردپای منحصربه‌فرد آن از ویژگی‌هایی است که به راحتی این گونه را از دیگر حیوانات متمایز می‌کند.

طرح حفاظت مشارکتی که با همکاری سازمان حفاظت محیط زیست و بخش خصوصی اجرا شد، توانسته است زمینه‌ساز بازگشت یوزپلنگ به زیستگاه‌های قدیمی خود شود. با ایجاد امنیت در منطقه و رهاسازی طعمه‌هایی مانند قوچ و میش، زیستگاه کرباسی بار دیگر پذیرای یوزپلنگ‌ها شده است.

حسن اکبری، معاون محیط زیست طبیعی، در این باره گفت: «هرچقدر زیستگاه‌های اطراف توران برای یوزها امن‌تر شود، بقای این گونه افزایش خواهد یافت. ما به سمت مشارکت مردم و مسئولان در حفاظت از یوزپلنگ حرکت کرده‌ایم و نتایج مثبتی از این همکاری‌ها دریافت کرده‌ایم.»

بهمن نجفی، محیط‌بان فعال در این منطقه، اعلام کرد که پس از رهاسازی قوچ و میش‌ها در منطقه، یوزها به تدریج به این زیستگاه بازگشتند. این اقدامات منجر به زاد و ولد گونه‌های طعمه و افزایش جمعیت حیات وحش منطقه شد. او افزود: «با مشاهده ردپای یوز و شواهد شکار میش توسط این گربه‌سان، حضور قطعی یوزها در منطقه تأیید شد.»

نجفی همچنین به اهمیت استفاده از دانش و همکاری محلی‌ها و شکارچیان سابق برای حفاظت از منطقه اشاره کرد و خاطرنشان کرد که طرح‌های بیشتری مانند پرورش و تکثیر گونه‌های طعمه برای حفظ و جذب یوزها در دست اقدام است.

با بازگشت یوزپلنگ به منطقه چشمه کرباسی، امیدها برای بقای این گونه ارزشمند در طبیعت ایران دوباره زنده شده است و اجرای طرح‌های حفاظتی با مشارکت جوامع محلی می‌تواند به حفظ زیستگاه‌های طبیعی این گربه‌سان نادر کمک کند.