خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - معصومه آموده: روستاهای کلاته‌های شرقی میامی به لحاظ دریافت خدمات وضعیت چندان خوبی ندارند. این روستاها همیشه از مشکل کمیت و کیفیت آب رنج برده و تقاضای ارتقای خدمات درمانی دارند. شوری و تلخی آب موضوع مهمی برای مردم این روستا است که البته دولتمردان برای رفع این مشکل اقداماتی را صورت داده‌اند.

دیگر موضوعی که این روستاها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند امنیت است در خصوص مشکلات روستای بکران با علی علوی پور دهیار این روستا به گفتگو نشستیم. تلاش شده در این مصاحبه به ابعاد مختلف مشکلات روستاهای منطقه به خصوص بکران پرداخته شود. با این توضیح که بکران در شهرستان میامی و در کلاته‌های شرقی این شهرستان در مسیر میامی- جاجرم قرار گرفته است. تقریباً این منطقه در زمره شرقی ترین نقاط استان سمنان و هم مرز با خراسان رضوی است.

درباره عملیات شیرین‌سازی آب آشامیدنی شور روستاهای کلاته‌های شرقی بگویید

روستاهای منطقه به صورت مجتمع هستند و آب آشامیدنی روستاهای بکران، هونستان و شریف آباد از یک چاه تأمین می‌شود. آب این چاه، بی‌کیفیت و شور است. دولت سیزدهم چاهی را در منطقه حفر کرد که از نظر «ای سی» آب با کیفیتی است.

این چاه حفاری و آماده بهره‌برداری است اما در فاصله پنج کیلومتری با مخازنی که ما استفاده می‌کنیم، واقع شده و باید با خط انتقال هدایت شود اکنون لوله‌های مورد نیاز این خط خریداری شده و آبفای میامی باید مابقی عملیات را صورت دهد.

کشاورزان روستای بکران برای تأمین آب زمین‌های خود با چه مشکلی روبرو هستند؟

هفت الی هشت چاه کشاورزی در روستای بکران قرار دارد اما مشکل کشاورزان این است که به علت کمبود برق، آب چاه‌ها قطع می‌شود. برای نمونه چهار الی پنج ساعت برق چاه قطع شده و برای همین کشاورزان ضرر می‌کنند.

شورای اسلامی بکران این موضوع را پیگیری کرد اما مسأله برق، سراسری است و کاری از دست استان و شهرستان بر نمی‌آید. این مورد بیشتر با جهاد کشاورزی ارتباط دارد و خارج از محدوده دهیاری و شورا است.

اقدام ابتکاری بله؛ برنامه‌ای که خودمان داریم این است که با جهاد کشاورزی همکاری می‌کنیم تا افرادی که زمین مستثنیات دارند ثبت نام و به آن‌ها سند دهیم زیرا بیشتر چاه‌های روستا به صورت خرده مالکی هستند و اخذ سند می‌تواند به کشاورزان کمک کند.

کار مهمی که جهاد کشاورزی انجام داده لوله گذاری به جای انتقال آب از طریق جوی‌های سنتی است تا همین مقدار آبی هم که وجود دارد هدر نرود. دهیاری تلاش کرد تا کشاورزانی که می‌خواستند با استفاده از لوله باغات و مزارع خودشان را آبیاری کنند وام از بنیاد برکت بگیرند و معتقد هستیم که این کار به کاهش هدر رفت آب کمک کرده است.

مردم از سگ‌های ولگرد شکایت دارند

در واقع دهیاری باید این سگ‌های ولگرد را جمع‌آوری کند. قراردادی را با پزشک دامپزشک مرکز دامپزشکی میامی و یک پیمانکار برای جمع آوری سگ‌ها امضا کرده‌ایم مشکل اما اینجا است که دهیاری یک الی دو بار سگ‌های ولگرد را جمع‌آوری کرد اما چون فاصله روستاهای دیگر منطقه به یک دیگر نزدیک است دوباره روستا مملو از سگ ولگرد می‌شود.

اگر روستای بکران سگ‌ها را جمع‌آوری کند و روستاهای دیگر این کار را انجام ندهند بی‌فایده است با این وجود دهیاری بکران، هونستان و کوهان سگ‌ها را جمع‌آوری کردند اما هنوز تعداد سگ‌ها کم نشده است. قراردادی که به آن اشاره کردیم بخش عقیم سازی سگ‌ها را هم دارد ولی این هم یک مشکل دارد و آن اینکه سگ‌ها بعد از عقیم سازی دوباره به خودمان پس داده می‌شود و می‌گویند که رها سازی صورت گیرد! ما برای هر سگ یک و نیم میلیون تومان هم هزینه می‌کنیم اما بی فایده است و دوباره باید همه را رها کنیم و این یعنی جمعیت عظیمی از سگ‌ها دوباره جمع می‌شوند.

وضعیت خانه بهداشت در روستای بکران و روستاهای کلاته‌های شرقی چگونه است؟

بهداشت در روستای ما خوب است و حتی دیگر روستاهای کلاته‌های شرقی را پوشش می‌دهد. یک پزشک در این مرکز به صورت دائمی طبابت خود را انجام می‌دهد اما این مرکز صبح‌ها در زمان اداری فعالیت می‌کند و شبانه روزی نیست. پزشک نیز صبح‌ها به درمانگاه می‌آید و با توجه به جمعیت پنج هزار نفری منطقه اصلاً جوابگو نخواهد بود و اگر در ساعات دیگر کسی مریض شود باید به میامی برود.

در خصوص شبانه روزی شدن فعالیت این مرکز چه پیگیری‌هایی انجام دادید؟

رئیس دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، قول داد که دو پزشک در این مرکز مشغول شوند که اگر پزشکی به روستاهای دیگر می‌رود این پزشک در نبود پزشک بیماران را درمان کند. اعتراض روستاییان این است که اگر این مرکز شبانه روزی نمی‌شود (زیرا جمعیت کلاته‌های شرقی به حد نصاب شبانه روزی شدن مرکز نمی‌رسد) دست کم درمانگاه دو شیفت شود. از طرف دیگر ۶۰ درصد مردم ماشین ندارند.

برای جلوگیری از بیماری سالک چه اقداماتی انجام شده است؟

یک دهه قبل گاهی تا ۸۰۰ نفر در روستا سالک می‌گرفتند. برای نابودی سالک، سمپاشی شد و کارشناسان بهداشت به بیابان‌ها رفتند تا لانه کوبی کنند و کار به جایی رسید که فقط هفت تا هشت نفر در سال مریض می‌شدند اما باز اخیر سالک زیاد شده و البته این موضوع همکاری مردم را هم در بحث رعایت بهداشت می‌طلبد.

درباره حمل و نقل بگویید

به طور کلی در کلاته‌های شرقی حمل و نقل از دو روش انجام می‌شود یکی از راه مینی‌بوس و دیگری با تاکسی‌های سواری؛ اما اگر تاکسی به کلاته‌ها اختصاص دهند و به هر فردی اجازه دهند تا برای مینی‌بوس هم ثبت نام کند، بهتر می‌شود.

سوخت موردنیاز این منطقه چگونه تأمین می‌شود؟

در گذشته اینجا گازکشی نبود و مردم از نفت برای گرمایش استفاده می‌کردند و یک شعبه نفتی در این منطقه با کوپن نفت را توزیع می‌کرد. گاز که به روستا آمد این شعبه جمع شد و مردم گاز دارند. از نظر توزیع گازوئیل و سوخت حمل و نقل جایگاه سوخت کوهان فعالیت دارد اما به دلیل وجود گاز، به کسی کپسول نمی‌دهند و اگر فردی مثل کشاورزان یا دامداران به کپسول گاز نیاز پیدا کند از طریق کارت این می‌بایست نیازشان را برطرف کنند اما مشکل اینجا است که تهیه گاز بسیار دشوار است!

مشکل مردم بکران اما کمبود فشار گاز است و مجبور هستند برای مثلاً طبخ دیگ غذا از کپسول هم استفاده کنند که به سختی پیدا می‌شود البته مغازه‌هایی در این منطقه وجود دارد دو الی سه کپسول می‌گیرند تا پیک نیک‌های مسافران را پر کنند اما به آن‌ها هم کپسول‌های گاز نمی‌دادند.

با صحبت‌هایی که شورا انجام داد قرار شد روزی یک الی دو کپسول به این افراد دهند اما یک روز هست و یک روز نیست اگر راننده تریلی از اینجا رد شود و مثلاً بخواهد پیک نیک خود را پر کند با مشکل روبرو است.

شما به کم رنگ شدن دامداری در روستا اشاره کردید، علت آنچه بود؟

دامداران با کمبود علوفه مواجه هستند توزیع نهاده‌ها مدتی خوب بود نهاده‌ها را در بین دامداری‌ها تقسیم کردند اما قیمت نهاده‌ها افزایش یافت و تعدادی زیادی از دامداران، شغل خود را رها کردند و فقط تعدادی از دامداران در حرفه خود ماندند و در حال حاضر وضعیت افرادی که اکنون دامداری می‌کنند به دلیل بالا رفتن قیمت دام وضعیت آنان بهتر شده است.

در یک مقطعی قیمت نهاده‌ها بالا رفت و قیمت دام نیز کم بود در نتیجه خیلی از دامدارها ضرر کردند شاید ۵۰ الی ۶۰ درصد از دامدارها این حرفه را رها کردند از خرید نهاده‌ها خسارت دیدند و از آن طرف گوسفندهای خود را ارزان فروختند. اکنون نیز بارندگی خوب بود نهاده‌ها نیز مشکلی ندارد و قیمت دام زنده نیز افزایش یافته و به کیلویی ۲۰۰ الی ۲۵۰ هزار تومان رسیده و تا حدودی این امر دامدار را راضی کرده است.

دلیل اینکه برخی از روستاییان از سهمیه‌بندی نان گله دارند چیست؟

بکران سه نانوایی دارد هرکدام در ماه ۷۰ الی ۸۰ کیسه سهمیه آرد دارند. اگر فردی به نانوایی کنار جاده سر بزند متوجه می‌شود که ۷۰ درصد کسانی که نان می‌گیرند بکرانی نیستند. از سوی دیگر سهمیه آرد را هم بر اساس تعداد جمعیت می‌دهند که بکران ۱۲۵۰ نفر جمعیت دارد و به کوهان و شریف آباد بر اساس تعداد جمعیت سهمیه آرد می‌دهد. با توجه به اینکه از روستاهای دیگر نیز از اینجا نان می‌گیرند من کمبودی ندیدم.

آیا در کلاته‌های شرقی روستای بدون نانوایی هم داریم؟

شریف آباد نانوایی ندارد اما دو کیسه سهمیه آرد دارد در خصوص نانوایی با دهیار روستا صحبت کردیم که فردی را برای نانوایی معرفی کند این کار هم صورت گرفت اما به نتیجه نرسیده است. این روستا می‌تواند مانند روستای جهان آباد آرد خود را به یکی از روستاها تحویل دهد و شورای نان را تحویل در روستای خود توزیع کند. این روستا می‌تواند سهمیه خود را به کوهان دهد تا نان بپزد و مشکل مردم هم برطرف شود.

در کلاته‌های شرقی چگونه می‌تواند مهاجرت معکوس را انجام داد تا افرادی از روستا به شهر مهاجرت کردند، دوباره به روستا برگردند؟

اگر دولت در خصوص مهاجرت معکوس برنامه‌ریزی کند می‌تواند آن افرادی که به شهر مهاجرت کردند را ترغیب کنند تا به شهر برگردند. باید به قدری امکانات و رفاه در روستاها زیاد شود که افراد جذب روستا شوند.

بکران یک هزار و ۲۰۰ نفر جمعیت دارد اما حداقل چهار هزار نفر بکرانی در شاهرود و سمنان زندگی می‌کنند! اگر به شاهرود، تهران، سمنان، ایوانکی سفر کنید متوجه می‌شوید بخش بزرگی از مردم بکرانی صحبت می‌کنند!

ما در روستاهای کلاته شرقی بیکار نداریم اگر کسی هم اعلام می‌کند که بیکار است خودش دنبال کار نمی‌رود چرا که اینجا شش الی هفت گروه را از جاهای دیگر برای کار به زمین‌های خود می‌آورند و در این محل چون کشاورزی می‌کنند در همه فصل‌ها کار است اما اگر صنعت هم بیاید بسیار عالی می‌شود.

چه خواسته‌ای از دولت دارید؟

در سه سال دولت سیزدهم به روستاها خوب رسیدگی کردند امیدواریم دولت چهاردهم نیز که با رأی مردم انتخاب شده است روستاییان را هم دریابد چرا که اگر مشکلات روستا رفع شود شهر نیز مشکل ندارد اما مشکلات روستا باعث می‌شود به شهرها مهاجرت کنند و حاشیه نشینی تشکیل و آسیب‌های اجتماعی نیز رخ می‌دهد.