خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ محمد جواد نادی سی و پنج ساله کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی و دکتری مدیریت فرهنگی و مسئول «گروه جهادی شهید شاطری» شهر زنجان است. این گروه جهادی از سال ۱۳۹۷ به صورت رسمی فعالیت خود را آغاز کرده است. محله بی‌سیم با بیست و چهار هزار نفر جمعیت که سکونتگاهی غیر رسمی در شهر زنجان است اولین پایگاه آنان برای فعالیت‌های خیریه بود. از ابتدای ورود به این منطقه فعالیت‌های مختلفی را آغاز کردند و با ارائه خدمات پزشکی و سلامت در کنار اشتغال و تعلیم و تربیت تلاش کردند اعتماد اهالی را هم جلب کنند.

مدل کار آن‌ها در اثر آشنایی با شیوه کار ستاد پیشرفت منطقه‌ای، تغییر کرد و فعالیت‌های‌شان را به شکل جدیدی تنظیم کردند. این گروه دوازده نفر دوست بودند که به صورت رفاقتی آغاز به کار کرده و به مرور افراد دیگری هم به آن‌ها اضافه شدند. در حال حاضر تعداد اعضای گروه به هشتاد نفر رسیده که ستون‌های اجرایی کار هستند.

در بحث تعلیم و تربیت از همه بخش‌ها جلوترند. شصت نفر خانم هم در بخش آموزش فعال هستند که هر کدام پنجاه خانواده را در مدل رشد خانوادگی آموزش داده و هدایت می‌کنند. کارگروه تعلیم و تربیت حدود بیست و یک نفر عضو دارد که در حال فعالیت هستند. در حوزه سلامت ساختار اولیه فعالیت‌های آن‌ها شکل گرفته است. خانواده‌ها حضور در دوره‌ها را آغاز کرده‌اند و ساختارسازی و شبکه‌سازی مردمی در حال شکل‌گیری است و جلسات مقدماتی آن برگزار شده است. در بحث اشتغال سند اشتغال منطقه آماده شده و رسته شغلی هم معلوم است و نیازمندی‌های مالی و آموزشی آن به تفکیک استخراج شده است.

این گروه جهادی برای گسترش کار با دو گروه مواجه بودند. اول با مسئولان شهر مانند استاندار، فرماندار، شهردار، امام جمعه و غیره جلسه گذاشتند و طرح‌ها و ایده‌ها را بیان کردند که موجب شد آن‌ها خودشان پای کار بیایند. از آن‌ها خواستند هر کاری می‌خواهند برای این محله انجام دهند به این گروه جهادی محول کنند و دستگاه‌های دولتی مزاحمت و تداخل درست نکنند و نقش حامی و پشتیبان جریان‌های مردمی را ایفا کنند. به این ترتیب موانع کم‌کم برداشته شد.

دسته دوم گروه‌های اجتماعی و فعالان این حوزه در شهر زنجان بودند. این گروه جهادی به دنبال حذف آن‌ها نبود بلکه می‌خواست نظمی در کارها به وجود بیاید و خروجی کارها قابل بررسی و سودمند باشد. با این افراد بارها جلسه گذاشته و ظرفیت آن‌ها را در نظر گرفتند و بر این اساس برای آن‌ها نقش تعریف کردند. حالا دیگر همه در زنجان می‌دانند که آن‌ها در این منطقه فعال هستند. از حاج مهدی رسولی تا هیئت ثارالله و سپاه و دیگران هر کسی، هر کاری می‌خواهد در این منطقه انجام دهد با آن‌ها هماهنگ می‌شود و کارها منظم پیش می‌رود.

منابع مالی گروه جهادی متنوع است. قسمتی از آن را خیرین پرداخت می‌کنند و از ظرفیت مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها نیز بهره می‌برند و از ظرفیت خود دستگاه‌های دولتی هم استفاده می‌کنند.

شهرداری را قانع کرده و برای فعالیت‌ها پای کار آورده‌اند. در حال حاضر فقط در ۱۰ مدرسه منطقه کار می‌کنند که از ظرفیت آموزش و پرورش و بنیاد احسان هم بهره می‌برند. همان مدل خیریه‌ای کار را هم حفظ کرده‌اند و با نیروی مردمی و پرداخت‌های مردمی کار را جلو برده‌اند. آن‌ها معتقدند که حتماً لازم نیست بسته غذایی و غذای گرم میان مردم پخش کنند و می‌توانند در تعلیم و تربیت هم خیر باشید. این ایده در حال جا افتادن است.

نیروهایی که به آن‌ها پیوسته‌اند را بر اساس علایق و ذوق و سلیقه‌شان به سمت کارگروه‌های مختلف هدایت کرده و با گروه‌های دیگر در شهرهای مختلف هم ارتباط گرفته‌اند. آن‌ها با استفاده از تجربیات این گروه‌ها و بررسی کارهای مختلف دائماً در حال آموزش خودمان هستند. ولی این آموزش و دانش از میدان عمل به آن‌ها منتقل شده و تبدیل به طرح و برنامه می‌شود.